Είναι δίκαιος ο αγώνας των αγροτών και των κτηνοτρόφων, διότι είναι αγώνας επιβίωσης, ένας αγώνας για να παραμείνουν ζωντανές οι οικογένειες, τα χωριά και η πρωτογενής παραγωγή του τόπου μας.
Η κτηνοτροφία στην πατρίδα μας, αντί να ευημερεί και να ενισχύεται, κινδυνεύει καθημερινά από το δυσβάσταχτο κόστος, τις ασταθείς τιμές και τις πολλαπλές πιέσεις που επί χρόνια έχουν οδηγήσει τον πρωτογενή τομέα σε οριακό σημείο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, εξαντλημένοι από τα αδιέξοδα, εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και τον μόχθο των προγόνων τους.
Μέσα σε αυτή τη δοκιμασία όμως,προκαλεί πικρία η εικόνα των αγροτικών προϊόντων να καταστρέφονται στους δρόμους. Η αγανάκτηση των παραγωγών είναι βαθιά κατανοητή, διότι αισθάνονται ότι ο κόπος τους απαξιώνεται και η ζωή τους συρρικνώνεται. Όμως η καταστροφή της τροφής –του δώρου του Θεού προς τον άνθρωπο– πληγώνει την κοινωνική και εκκλησιαστική συνείδηση. Η τροφή είναι ευλογία, και κάθε ευλογία καλείται, όσο είναι δυνατόν, να γίνεται μοίρασμα και στηρίγμα στους αδελφούς που στερούνται.
Αντί, λοιπόν, να πετιούνται οι καρποί του μόχθου τους, η διάθεσή τους στους πτωχούς, στους ανήμπορους και σε όσους σιτίζονται καθημερινά από τα συσσίτια της Εκκλησίας θα μπορούσε να μετατρέψει τη διαμαρτυρία σε πράξη αγάπης. Να γίνει ο αγώνας τους όχι μόνο φωνή δικαίου, αλλά και μαρτυρία ευσπλαχνίας· «ἔργον πίστεως καὶ κόπου ἀγάπης», όπως διδάσκει η Αγία Γραφή.
Η Εκκλησία, πάντοτε αρωγός κάθε ανθρώπου που δοκιμάζεται, στέκεται δίπλα στους παραγωγούς στο δίκαιο αγώνα τους, μπορεί να συνεργαστεί μαζί τους, ώστε όσα προϊόντα μένουν αδιάθετα να μη χάνονται, αλλά να προσφέρονται ως δώρο ζωής στους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη. Έτσι, ο δίκαιος αγώνας των αγροτών θα κοσμείται από το ήθος της φιλανθρωπίας, δείχνοντας ότι ακόμη και μέσα στην αδικία και την πίεση, ο λαός μας γνωρίζει να κρατά ζωντανή την αγάπη προς τον πλησίον.
Διότι η Ελλάδα πάντοτε ευλογήθηκε από ανθρώπους της γης: ανθρώπους που γνωρίζουν τι σημαίνει κόπος και τι σημαίνει ευλογία· ανθρώπους που ακόμη και στα πιο δύσκολα δεν λησμονούν την ελεημοσύνη. Και μέσα από τέτοια έργα αδελφοσύνης, μπορεί να λάμψει ξανά η ελπίδα και να φανεί ότι η ανθρωπιά του τόπου μας παραμένει αδιάσειστη και η διαμαρτυρία να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή!
π. Θωμάς Ανδρέου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου