tag:blogger.com,1999:blog-83450108765124930902024-03-19T05:39:39.442+02:00ΙΕΡΑΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ...Προσωπικό Ιστολόγιο Αρχιμανδρίτου π. Θωμά Ανδρέου Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.comBlogger518125tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-88736585948588913592023-12-24T19:38:00.001+02:002023-12-24T19:40:47.569+02:00Αληθινά Χριστούγεννα!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSyyT6Tdm1ODZEvqHIUuzXBh-bgi4GNuMiKvicCUfW4kTerY5izMlSwf5ZEG2xpbIImi4eFcD4UriFtzn-Vs418kQ9JUfZNHWIV7VpqtjGa_6Kn1brUYu2DMD6kMID-GF7L0u13OUm15LAUhW0oMvpQOHTgyZIr4qZTzL9VlgqnAtsmecYergMr96a/s1024/IMG_0211.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="1024" height="91" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSyyT6Tdm1ODZEvqHIUuzXBh-bgi4GNuMiKvicCUfW4kTerY5izMlSwf5ZEG2xpbIImi4eFcD4UriFtzn-Vs418kQ9JUfZNHWIV7VpqtjGa_6Kn1brUYu2DMD6kMID-GF7L0u13OUm15LAUhW0oMvpQOHTgyZIr4qZTzL9VlgqnAtsmecYergMr96a/w200-h91/IMG_0211.jpeg" width="200" /></span></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό το βράδυ, όλος ο κόσμος ετοιμάζεται να ζήσει την Γέννηση του Θεανθρώπου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ένα μοναδικό γεγονός που διαχώρισε την ανθρώπινη ιστορία στην προ και στην μετά Χριστόν εποχή. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η σκέψη μου στρέφεται σε ανθρώπους που αναζητούν τον Χριστό με την ίδια λαχτάρα που οι τρεις μάγοι εξ' Ανατολών κίνησαν να βρουν τον Βασιλέα των Βασιλέων! Αυτή την λαχτάρα της αναζήτησης τους για Εκείνον, θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> Μιλώντας κάποτε σε έναν Ναό, ξάφνου με την άκρη του ματιού μου διαπίστωσα ότι, κάτω ακριβώς από το σημείο που μιλούσα υπήρχαν πολλά μικρά παιδιά που παρακολουθούσαν με πολύ προσοχή, τα όσα περιέγραφα στους μεγαλύτερους, κάποιοι εκ των οποίων, αμφιβάλλω αν βγαίνοντας από το Ναό, θυμόντουσαν τι είπα...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> Σταμάτησα και κοίταξα τα μικρά παιδιά. Στα μάτια τους, διέκρινα την λαχτάρα της αληθινής αναζήτησης του νοήματος της μεγάλης αυτής εορτής κατά την οποία "ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως". </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τελικά αυτό είναι που λείπει από τον κόσμο που νομίζει πως τα Χριστούγεννα, κρατούν όσο το άναμμα των φώτων ενός Χριστουγεννιάτικου δέντρου... Όμως, τα Χριστούγεννα μπορούν να κρατήσουν πολύ περισσότερο , αρκεί να μπορέσουμε να τα δούμε μέσα από τα μάτια των παιδιών! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Να τα δούμε αληθινά, με την άδολη και καθάρια ψυχή των παιδιών που ξέρουν να χαμογελούν και να προσφέρουν την αγάπη τους απλόχερα στους άλλους! Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μην μιλάς με κάποιον ή να κρατάς κακία! Δεν ξέρουν τι σημαίνει να φθονείς ή να συκοφαντείς! Ξέρουν μονάχα πως τα Χριστούγεννα είναι ημέρες αγάπης γιατί γεννήθηκε ο Χριστός! Αυτό είναι το νόημα της γιορτής που μπορεί να κρατήσει για πάντα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σε λίγες ώρες, το μύνημα της Θείας Γεννήσεως του Κυρίου μας θα ακουστεί στους αιθέρες "Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ". Προφταίνουμε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα, σαν τα άδολα παιδιά, που λαχταρούν αυτές τις μέρες και που συνεχίζουν να τις ζουν, έως ότου, τα αληθινά Χριστούγεννα θα αποτελούν και για αυτά παιδικές αναμνήσεις... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Καλά, αληθινά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους μας αδέλφια! </span></p><p>π. Θωμάς</p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-60204827536476542032023-09-25T20:14:00.000+03:002023-09-25T20:14:25.261+03:00Απότομη άνοδος...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuV_Oizf5OUKJEOyK1FXffBmPTcf9ObxDVewcTLQFS4BxVc4DRnHoCPX2pit6dF4WIjl1RK_Harvxpc_ktTN0BgA5pfcIYoNj318uR8A_kymP7Dk-yNT55SDHcqDgSS5azXBJGKkvAM0PutbH0y658YQ1ElBgUbegwpLNVqGZBhNOi1M_imSYARL4/s4032/20180912_212649.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3024" data-original-width="4032" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuV_Oizf5OUKJEOyK1FXffBmPTcf9ObxDVewcTLQFS4BxVc4DRnHoCPX2pit6dF4WIjl1RK_Harvxpc_ktTN0BgA5pfcIYoNj318uR8A_kymP7Dk-yNT55SDHcqDgSS5azXBJGKkvAM0PutbH0y658YQ1ElBgUbegwpLNVqGZBhNOi1M_imSYARL4/w200-h150/20180912_212649.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Βλέποντας την επικαιρότητα θυμήθηκα μια ιστορία που θέλησα σήμερα να την μοιραστώ μαζί σας. Κάποιος φίλος πριν χρόνια, μου ζήτησε να μου κάνει κάποιο δώρο.<span><a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σκέφθηκα και του ζήτησα να μου φτιάξει μια πινακίδα που να γράφει το εξής: " η απότομη άνοδος, μπορεί να γίνει προάγγελος της απότομης πτώσης". Πραγματικά παρ' οτι του δημιούργησε έκπληξη αυτό που του ζήτησα, πήγε και έφτιαξε αυτήν την πινακίδα την οποία και βλέπω καθημερινά βγαίνοντας από το σπίτι μου!</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μου θυμίζει πάντοτε, πως η άνοδος και η πτώση είναι παράλληλες στην πορεία του ανθρώπου έννοιες που κάποτε μπορεί να συναντηθούν... Και τότε, η αιφνίδια πτώση γίνεται πιο ηχηρή από την αιφνίδια άνοδο γιατί προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα στον άνθρωπο που την γεύεται. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είναι προκλητικά ευχάριστο το νέο, το καινούργιο, το πολλά υποσχόμενο, αυτό που θα φέρει τον αέρα της αλλαγής στην καθημερινότητα μας. Αλίμονο όμως όταν έρθει η στιγμή της διάψευσης! Τι απογοήτευση θα φέρει; </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Δεν ξέρω! Προσωπικά νομίζω πως η καθημερινή της ανάγνωση με βοήθησε. Ίσως γιατί πάντοτε μέσα μας πρέπει να υπάρχει ως σκέψη , η φράση του Ηρακλείτου: "Τα πάντα ρεί και μηδέποτε κατά τ’ αυτό μένειν". Αν το ξεχάσουμε αυτό τότε η απότομη πτώση θα αλλάξει τα πάντα γύρω μας, περισσότερο απ' ότι η άνοδος που έχει προηγηθεί...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">π. Θωμάς Ανδρέου</span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-53175160402095944042023-08-24T11:05:00.001+03:002023-08-24T11:05:18.774+03:00Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, ο προφήτης και εθνεγέρτης!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgddr7D66qxJzPLp2wL8LrLOmluOaTc3giqT3s05_1UQL4mvzLQwez8iD1qfsNRd8MSDHHyr7OVMsUwvY-sb37jMwIew4qiCnYsI0gQxoATd6ZlinZSjwhEBUEWPTjLys70JKE636KrcKThmkCIYZnLGN9fFx6pQcY5SRVGUOccag8PMvwNCqis0nAa/s255/images%20(1).jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="255" data-original-width="198" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgddr7D66qxJzPLp2wL8LrLOmluOaTc3giqT3s05_1UQL4mvzLQwez8iD1qfsNRd8MSDHHyr7OVMsUwvY-sb37jMwIew4qiCnYsI0gQxoATd6ZlinZSjwhEBUEWPTjLys70JKE636KrcKThmkCIYZnLGN9fFx6pQcY5SRVGUOccag8PMvwNCqis0nAa/w155-h200/images%20(1).jpeg" width="155" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Μια θρυλική μορφή του Γένους, γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Τον απλοϊκό ιερομόναχο που στα σκοτεινά χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας, όργωσε με το άροτρο του λόγου Του την Πατρίδα μας, σπέρνοντας τον ευαγγελικό λόγο αλλά και την ελπίδα για λευτεριά στους σκλαβωμένους Έλληνες.<span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ο Άγιος Κοσμάς, γεννήθηκε στο Μέγα Δέντρο του Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας περίπου το 1714 από ευσεβείς γονείς. Φοίτησε στην Αθωνιάδα σχολή του Αγίου Όρους όπου μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους δασκάλους της εποχής εκείνης. Έλαβε το μοναχικό σχήμα στην Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους μετονομασθείς σε Κοσμά από Κώνστας που ήταν το κοσμικό του όνομα. Ο Άγιος Κοσμάς, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και μετά από δεκαεπτά χρόνια ασκήσεως στον Άθωνα, ζήτησε και έλαβε την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχου Σεραφείμ του Β' ώστε να περιοδεύσει στην Ελλάδα για να κηρύξει στους υπόδουλους Έλληνες. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Έκανε τέσσερις περιοδείες για είκοσι ολόκληρα χρόνια, φτάνοντας στα Δωδεκάνησα, στην Μακεδονία, την Ήπειρο, τα Ιόνια νησιά και την Βόρεια Ήπειρο όπου στο Κολικόντασι , στις 24 Αυγούστου 1779, ημέρα Σάββατο μαρτύρησε με απαγχονισμό!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σε κάποια στιγμή που βρισκόταν στην περιοχή του Τεπελενίου , βρέθηκε σε ενέδρα Τούρκων που προσπάθησαν να τον βλάψουν. Τότε μπήκε μέσα σε ένα σπίτι για να σωθεί μετά από παρότρυνση μιας γυναίκας που τον κάλεσε μέσα στο σπίτι. Αυτή η γυναίκα ήταν η Χάμκω, η μητέρα του Αλή Πασά που χρόνια μετά με έδρα τα Γιάννενα, θα κυριαρχούσε σε ένα μεγάλο τμήμα της υπόδουλης Ελλάδας. Η περιγραφή της συνάντησης του Αγίου με τον Αλή μέσα στο σπίτι, γίνεται απο τον Κ. Κώνστα ως εξής:"Τότε ήνοιξε η θύρα ενός αρχοντικού και προέβαλεν εις το κατώφλιόν της η φοβερά και επιβλητική σιλουέττα της Χάμκως, μητρός του Αλή. Έπιασε από το χέρι τον 'Αγιον και τον έμπασεν εις το σπίτι της. Μετ' ολίγον ενεφανίσθη και ο υιός της, φυγόδικος τότε, ο κατόπιν Αλή πασάς των Ιωαννίων. Κατά την ώραν του φαγητού ο 'Αγιος με την προφητικήν ματιάν του διέγνωσε το μέγα και παράδοξον μέλλον του νέου. Ο Κοσμάς κοιτάζων κατάματα τον Αλή, του είπε: «Θα γίνης μεγάλος άνθρωπος· θα κυριεύσης όλη την Αρβανιτιά· θα υποτάξης την Πρέβεζα, την Πάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κουρτ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα εις την Οικουμένην». Και προσέθεσεν ακόμη: «Αυτή είναι η θέλησις της Θείας Προνοίας. Ενθυμήσου όμως σε όλη τη διάρκεια της εξουσίας σου να αγαπάς τους Χριστιανούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία εις τους διαδόχους σου». Την επομένη πρωίαν ηρώτησε και πάλι τον Κοσμάν ο Αλής δια το μέλλον του και αν θα υπάγη εις την ΚΠολιν. Και ο 'Αγιος τότε είπε: «Και στην Πόλιν θα πας, μα με κόκκινα γένεια!» Ο Αλής δεν εννόησε την τελευταίαν φράσιν και απεχωρίσθηκαν, χαιρετισθέντες φιλικώς". ( Κ. Σ. Κώνστα, Ο 'Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός , εκδ. Γ΄, Αθήνα 1990, εκδ. Αποστολική Διακονία, σελ. 158-162). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτή η συνάντηση του Αλή Πασά με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, έμεινε για πάντα τυπωμένη στην μνήμη του. Η μυστική αγιότητα του προσώπου του, έγινε αντιληπτή από τον Αλή, ο οποίος λίγα χρόνια μετά, από τα Γιάννενα έφτασε να κυριαρχήσει στην περιοχή της Ηπείρου και οχι μόνον. Ασφαλώς, η προφητική ρήση του Πατροκοσμά για τον Αλή Πασά, εκπληρώθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1822, όταν εγκλωβίστηκε στο νησί της Παμβώτιδας λίμνης των Ιωαννίνων όπου και αποκεφαλίστηκε στα σκαλοπάτια της Μονής Αγίου Παντελεήμονα και το κεφάλι του, ματωμένο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως απόδειξη του θανάτου του στον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β'.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Διαβάζοντας κάποιος το κείμενο αυτό, εύλογα ίσως διερωτηθεί, ποιός είναι ο λόγος εκτενούς αναφοράς στον Αλή Πασά των Ιωαννίνων σήμερα στην γιορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού! Γιατι, ο πρώτος που τιμά ως Άγιο τον Πατροκοσμά, είναι αυτός! Και όχι μόνο αυτό, αλλά μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου στο Κολικόντασι, χρηματοδοτεί ο ίδιος την ανέγερση του μοναστηριού στον τόπο της ταφής Του και λίγα χρόνια μετά, δίνει εντολή στον Μητροπολίτη Βελεγράδων Ιωάσαφ και τον προσταξε να κάνει την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου, την δε Τιμία Κάρα Του να την φέρει στα Γιάννενα! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι: "παρήγγειλε τω εκ Καλλαρύτων χρυσοχόω Παπαγεωργίου, για την αγία κάρα του, ασημένια φλωροκαπνισμένη θήκη με διαμάντια και συχνά έφερε τα ιερά λείψανά του στα Γιάννενα για να τα ανασπασθή, οπότε γινότανε μεγάλη τελετή με τη συμμετοχή αυτού, της κυρά Βασιλικής, του κλήρου, του λαού και αυτών των Τούρκων ακόμα". (Μ. Αλ. Μαμασούλα, "Ο Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός". Έκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», 2016, σελ. 123). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μάλιστα, όταν κάποιοι Μουσουλμάνοι του είπαν πως δεν είναι σωστό, ένας πιστός Μουσουλμάνος να δίνει τέτοιες τιμές σε ένα Χριστιανό, ο Αλής απάντησε:: «Φέρτε μου έναν μουσουλμάνο σαν κι αυτόν τον Χριστιανό, και να του φιλήσω και τα πόδια»! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό όμως που εκπλήσσει, είναι πως έδωσε την εντολή να λιτανευθούν τα λείψανα Του Αγίου στα Γιάννενα και αυτή την μοναδική στιγμή τιμής και σεβασμού στον Αγιο, την διασώζει ο Γάλλος βιογράφος του Αλή Πασά, Ζερώμ ντε λα Λάνς το 1822 σε μια μοναδική περιγραφή : </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">"Συναντήσαμε στο δρόμο το λείψανο του Αγίου Κοσμά κι ακολουθήσαμε κι εμείς μαζί με το άλλο πλήθος προς το Σεράι. Στην αγορά οι καταστηματάρχες έβγαιναν στις πόρτες των μαγαζιών τους κι έκαναν τον σταυρό τους ευλαβικά. 'Απειρο πλήθος ήταν στοιβαγμένο από εδώ κι από εκεί κατά τη διάβαση της πομπής. Ένα απόσπασμα από καβαλάρηδες σωματοφύλακες του Αλή ακολουθούσε τους Ρωμιούς καλογέρους. Οι ψαλμωδίες των μοναχών ενώνονται με την προσευχή του πλήθους, που μεγαλόφωνα πρόφεραν τις λέξεις :Κύριε Ελέησον».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">«Το νεκροταφείο που ήταν απέναντι από το Σεράι, μαύριζε από τον κόσμο, που είχε μαζευτή στο πέρασμα της λιτανείας. Η πομπή τέλος μπήκε στην κεντρική αυλή, γιομάτη κι αυτή από πλήθος. Οι Έλληνες καλόγεροι πέρασαν μέσα από διπλούς στίχους σωματοφύλακες του Αλή, παρατεταγμένους από δω και από κει. Φορούσαν τις επίσημες στολές τους, κόκκινες και χρυσοκέντητες, και στα σελάχια τους λαμποκοπούσαν τα καθάρια τους άρματα».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">«Ξαφνικά, στο ύψος της μεγάλης σκάλας, που έφερνε στο εσωτερικό του παλατιού, παρατήρησα ένα θέμα περίεργο και ανεκδιήγητο. Εκατόν πενήντα χριστιανόπουλα από εκείνα που ζούσαν στο Σεράι, ασπροντυμένα και ολοκάθαρα, χύθηκαν στον πυλώνα του παλατιού, κρατώντας στα χέρι τους ασημένια θυμιατά! Χανούμισσες με τους διάφανους λευκούς φερετζέδες βγήκαν πίσω από τα παιδιά. Ανέβαιναν περίπου σε τριακόσιες και στριμώχτηκαν όλες στο βάθος του πυλώνα, από δω κι από κει της μεγάλης πύλης της εισόδου. Από μακριά μου έκαναν την εντύπωση ομιλών από άσπρα φαντάσματα. Έξαφνα είδα τον Αλή να προχωρή, έχοντας στο πλευρό του μιαν ωραία, ξεσκέπαστη γυναίκα. Ήταν η κυρά-Βασιλική, ολόμαυρα ντυμένη, που βημάτιζε σεμνά πλάι στον τύραννο, με δακρυσμένα τα μεγάλα μάτια της και κοιτάζοντας χάμω ντροπαλά. Κι ενώ οι καλόγηροι, που σήκωναν το λείψανο, ανέβαιναν σιγά-σιγά την πέτρινη σκάλα, όλο εκείνο το πλήθος γονάτισε. Πρώτος έδωσε το παράδειγμα ο Αλής.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">«Στον πυλώνα, μέσα στην αυλή, τα παιδόπουλα του Σεραϊού, οι σωματοφύλακες και ο άλλος λαός, στο νεκροταφείου, απέναντι, έξω στο δρόμο χιλιάδες άνθρωποι προσκυνούσαν τον 'Αγιο γονατιστοί. Η φωνή του παπά ακούστηκε τότε διακριτική κι ηχηρή: Από λιμού, λοιμού και πολέμου σώσον ημάς, Κύριε!' Ο Αλής κι η Βασιλική σηκώθηκαν τότε κι ασπάστηκαν με ευλάβεια τη γυάλινη θυρίδα της ασημένιας κάσσας. Τα παιδόπουλα κουνούσαν τα θυμιατήρια τους, που γιόμιζαν την ατμόσφαιρα μ' άσπρα σύννεφα καπνού.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">«Έπειτα όλοι χάθηκαν στο βάθος του Σεραϊού κι ο λαός διαλύθηκε! ( Κ. Σ. Κώνστα, ο.π.)..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Θέλησα σήμερα στην μνήμη του Αγίου, να μεταφέρω ένα μοναδικό γεγονός που σχετίζεται άμεσα με την ζωή Του και τα Γιάννενα, την ομορφόπολη της Ηπείρου. Τα Γιάννενα που δέχτηκαν την ευλογία του λόγου Του αφού στον Ναό της Περιβλέπτου μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων, υπάρχει ο τόπος που μίλησε στους διψασμένους για Χριστό και Ελλάδα Ηπειρώτες! Υπάρχει το παρεκκλήσι Του που σήμερα γιορτάζει. Και υπάρχει και η περιγραφή του Ζερώμ ντε λα Λάνς, να ζωντανεύει τις θύμησες μιας μεγαλοπρεπούς λιτανείας των Αγίων Λειψάνων του Πατροκοσμά του Αιτωλού στα Γιάννενα, στα δίσεκτα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-28123067961124625052023-04-11T23:52:00.003+03:002023-04-12T00:06:17.521+03:00Μια αμαρτωλή γυναίκα, ένας Απόστολος και ανάμεσα τους ο Χριστός...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOScknWPEfVY486l9phTrQFUNN_uuTXFupfmq3uJLKEoKYLG1ZCwsV2ckqaz5SqARgg1otZkGecgLbYIiTsZ1Yo32sw7l57BzvX5sc7yjmaVQc5mpfjOQBKRo3iU32zyeazLV8jGxxoZai5Zgs_lyqldNKekxvfWasqlqheDenwnmcnEZDSisUA/s709/George-Kordis-The-Anointing-of-the-Lords-Feet-at-Simons-House.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="478" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOScknWPEfVY486l9phTrQFUNN_uuTXFupfmq3uJLKEoKYLG1ZCwsV2ckqaz5SqARgg1otZkGecgLbYIiTsZ1Yo32sw7l57BzvX5sc7yjmaVQc5mpfjOQBKRo3iU32zyeazLV8jGxxoZai5Zgs_lyqldNKekxvfWasqlqheDenwnmcnEZDSisUA/w135-h200/George-Kordis-The-Anointing-of-the-Lords-Feet-at-Simons-House.jpeg" width="135" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μια αμαρτωλή γυναίκα δίπλα σε έναν Απόστολο βάζει μπροστά μας σήμερα η αξεπέραστη στο χρόνο Υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδος! Στον ίδιο χώρο βρίσκονται και οι δύο και ανάμεσα τους βρίσκεται ο Χριστός!<span><a name='more'></a></span></span><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η αμαρτωλή γυναίκα, προσφέρει την μετάνοια της και ταυτόχρονα την ευγνωμοσύνη της στο πρόσωπο Του Χριστού μας με έναν παράξενο τρόπο... Ρίχνει πολύτιμο μύρο στα πόδια Του και τα σκουπίζει με τα μαλλιά της.... Αναμιγνύεται το μύρο με τα δάκρυα της μετανοίας της, και αυτό θσ παραμείνει για πάντα γνωστό αφού ο Χριστός διαβεβαιώνει πως " ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς". </span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Απόστολος κρύβεται μπροστά στην μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας... Η αμετανοησία του τον κάνει να κρύβεται ωστε να μην συναντήσει το βλέμμα Του Χριστού! Ο Ματθαίος, μας μεταφέρει την επιλογή του αφού: "ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ". Από τότε! Πότε; Όταν διαπιστώνει πως δεν θέλει να μιμηθεί την αμαρτωλή γυναίκα στην μετάνοια που δείχνει! Αυτό είναι ελεύθερη επιλογή για τον άνθρωπο! Και ο Θεός, αυτή την ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου την έχει ο Ίδιος ορίσει. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ζητούσε ευκαιρία γράφει ο Ματθαίος. Οχι για συγχώρηση, αλλά για να παραμείνει αμετανόητος! Ο Ιούδας είχε πολλές ευκαιρίες αλλά δεν θέλησε να τις χρησιμοποιήσει. Η αμαρτωλή γυναίκα μια ευκαιρία είχε! Και η πράξη της μνημονεύεται μέχρι σήμερα " εις μνημόσυνον αυτής". Ως παράδειγμα προς μίμηση δηλαδή! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ένας Απόστολος και μια αμαρτωλή γυναίκα δίπλα, δίπλα! Και στη μέση ο Χριστός! Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η επιλογή, ανήκει στον άνθρωπο, η σωτηρία στον Χριστό! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">π. Θωμάς Ανδρέο</span>υ</p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-60936703516651149892023-04-05T21:39:00.003+03:002023-04-05T21:39:44.702+03:00Πορεία προς το Πάσχα...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LYMWc4S3pQJwGy2DDKUi2e0Y6UWAp1U7_TTm4ZMifniEDZCdo0U-bZrz7v5H5rr3j26OGHAN1yWrjqGk9ajEKI5LUEUKr8BiudHznd8l4r7oBMjSeD9A34QrMr6fMRl5NTrcgpqo4HEQMDIyzZA_cje5Mg9wYSRd8Y1NHtR9RTU7zW5r_1dlyA/s960/FB_IMG_1680719404604.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="640" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LYMWc4S3pQJwGy2DDKUi2e0Y6UWAp1U7_TTm4ZMifniEDZCdo0U-bZrz7v5H5rr3j26OGHAN1yWrjqGk9ajEKI5LUEUKr8BiudHznd8l4r7oBMjSeD9A34QrMr6fMRl5NTrcgpqo4HEQMDIyzZA_cje5Mg9wYSRd8Y1NHtR9RTU7zW5r_1dlyA/w133-h200/FB_IMG_1680719404604.jpg" width="133" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Ο κόσμος νομίζει, πως η αγιότητα είναι προνόμιο των λίγων και ο Νυμφίος μας διαβεβαιώνει πως είναι κατόρθωμα των πολλών που συσταυρώθηκαν και συντάφηκαν μαζί Του, <span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Για εμάς που αναβαίνωμεν εις Ιεροσόλυμα νοερά , συμπορευόμεθα συσταυρωμένοι και νεκρωμένοι για Εκείνον, τον παθόντα και ταφέντα για το ανθρώπινο γένος. </div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η πορεία μας προς προς το πάθος, συνεχίζεται και κλιμακώνεται μέρα με την ημέρα. Και εμείς, μέσα από την ματιά της λειτουργικής μας παραδόσεως, παρακολουθούμε τα γεγονότα σαν να είμαστε παρόντες στον χρόνον που τελούνται.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τα πρότυπα της Εκκλησίας μας, οι αγιασμένοι αμαρτωλοί, μας συμπαραστέκονται στον αγώνα , σ' αυτό το μονοπάτι που ο διαβάτης της ζωής διέρχεται κουβαλώντας μαζί του, τον πόνο, το δάκρυ, αλλά και την χαρά και την ευτυχία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ωραίες στιγμές! Μοναδικές για όσους θελήσουν, την Μεγαλοβδομάδα να την κάνουν πορεία ζωής και τρόπο σκέψης μέσα από μια μετάνοια που σημαίνει αναγνώριση του λάθους και προσπάθεια επανόρθωσης... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-75685564755927625932023-03-24T22:21:00.002+02:002023-03-24T22:31:09.021+02:00Σκέψεις Εθνικής επετείου...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJLIg2MS3m8QZ_yKOlSF7lnb13xkD3Xr58Xl1kuzsyZ6PNIVoHvYHqqRe0XmR0ln__JKin1rw0VX40gSbA8evq0Fu_Y1wHO5Fl0wqk-m7207altdBTtYpAEvynHEqox-CsJz4VB_XKQpesN3jIyeGncaQa0ayJdRKL6vku7H4SV72jQMoO6s-_4w/s702/ccf87cf89cf81ceb1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="702" height="103" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJLIg2MS3m8QZ_yKOlSF7lnb13xkD3Xr58Xl1kuzsyZ6PNIVoHvYHqqRe0XmR0ln__JKin1rw0VX40gSbA8evq0Fu_Y1wHO5Fl0wqk-m7207altdBTtYpAEvynHEqox-CsJz4VB_XKQpesN3jIyeGncaQa0ayJdRKL6vku7H4SV72jQMoO6s-_4w/w200-h103/ccf87cf89cf81ceb1.jpg" width="200" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια πως γιορτάζαμε τις Εθνικές επετείους! Άλλα χρόνια τότε χωρίς καμιά υποψία για τα μελλούμενα που θα ζούσαμε μέσα από πανδημίες και άλλα πρωτόγνωρα για εμάς που έμελλε τελικά να τα ζήσουμε. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Κάθε χρόνο την μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, τα σχολεία γίνονταν αιτία να θυμηθούμε ανθρώπους που χάραξαν τον δρόμο της λευτεριάς και που τους βλέπαμε θυμούμαι να ποζάρουν αγέρωχοι μπρος στον θάνατο για τούτη την Πατρίδα, δικαιωμένοι μπρος στο Θεό γιατί εκπλήρωσαν το καθήκον τους απέναντι Του, ήσυχοι και αφτιασίδωτοι να κοιτούν σιωπηλοί τις επόμενες απο αυτούς γενιές!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και μεις, μικρά παιδιά τότε, ντυμένοι τσολιαδάκια να τους θωρούμε με δέος αφού ο μακαριστός Μανιάτης δάσκαλός μας ο Κώστας ο Λεκκέας είχε ένα μαγικό τρόπο να μας μιλά για τους ήρωες του 1821 και να μας κάνει να θέλουμε να τους μοιάσουμε! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Πέρασαν τα χρόνια και μεγαλώσαμε. Και στα δικά μας θρανία ηρθαν και κάθισαν άλλα παιδιά. Και στην έδρα του δασκάλου μας, άλλοι δάσκαλοι. Τίποτα δεν είναι πλέον ίδιο. Τα πρόσωπα άλλαξαν μαζί με τις εποχές... Δεν ξέρω πια αν ακόμα τέτοια μέρα βάζουν στα σχολεία τα πορτρέτα των ηρώων. Του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Αθανασίου Διάκου και του Παπαφλέσσα, της Μπουμπουλίνας και της Μαντώς Μαυρογένους, του Ρήγα Βελεστινλή και του θρυλικού πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Άλλαξαν οι εποχές! Φαίνεται πως ξεθωριάζουν οι μορφές των ηρώων της Ελλάδος και την θέση τους, πολύ φοβάμαι, θα πάρουν άλλοι που τους ηρωοποιούν οι συγκυρίες αυτής της παράξενης εποχής! Τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 πέρασαν μέσα στην περίοδο του κορωνοϊού. Και αν δεν ήταν η Εκκλησία να θυμίσει στους νεοέλληνες τα γεγονότα μέσα από πληθώρα εκδηλώσεων, εκδόσεων, συνεδρίων και άλλων πολλών σημαντικών επετειακών εκδηλώσεων, η νεώτερη Ελλάδα θα περνούσε τα 200 χρόνια ελευθερίας μέσα απο μια εκδήλωση, φαντασμαγορική μεν, αλλά αποστασιοποιημένη από τον παλμό που η ανάγκη για τον ζείδωρο της ελευθερίας αγέρα επιβάλλει ώστε να κρατά ζωντανή την θύμηση! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και τώρα πάλι θα γίνουν πολλές εκδηλώσεις! Και παρελάσεις που κάποιοι θεωρούν πως δεν χρειάζονται. Γιατί πλέον, η έννοια της ελευθερίας ξεχείλωσε και απο απόκτημα, έγινε δικαίωμα! Και το δικαίωμα στηρίζεται δυστυχώς σε όσους το απόκτησαν ώστε να μπορούμε σήμερα εμείς οι νεώτεροι να το απολαμβάνουμε ως δικαίωμα! Σήμερα η έννοια της ελευθερίας δεν εχει προσδιορισμό! Τότε όμως είχε! Οι ήρωες αγωνίστηκαν μέχρι θανάτου, χωρίς να περιμένουν καμιά ανταπόδοση. Έφτασαν να επαιτούν για να ζήσουν όπως ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Αλλά πέθαναν ήσυχοι πως έπραξαν το καθήκον τους. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς σήμερα. Οχι τι θα κάνουμε την 25η Μαρτίου άλλα πως θα συνεχίσουμε μετά τις επόμενες μέρες, τα επόμενα χρόνια, στις επόμενες γενιές. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η ιδέα της Ελευθερίας είναι απόκτημα ιερό! Και αποκτήθηκε γιατί οι άνθρωποι εκείνοι είχαν Θεό μέσα τους. Ήξεραν πως στον αγώνα για την ελευθερία είχαν Χριστό και Παναγία που σήμερα κάποιοι βλαστημούν! Ο Κολοκοτρώνης γονάτισε μπρος στην Παναγία στο Χρυσοβίτσι και Της ζήτησε με δάκρυα την βοήθεια Της στον αγώνα. Ο Καραϊσκάκης έκανε το ίδιο στην Κυρά της Ρούμελης, την Προυσιώτισσα τοποθετώντας επάνω στην Εικόνα Της τα παράσημα του σαν να Της έλεγε, Εσύ μπροστά και μεις ξωπίσω Σου! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Έτσι λευτερωθήκαμε! Με πίστη στο Χριστό και αγάπη στην Πατρίδα. Και το χω πει πολλές φορές και θα το πω και πάλι: τίποτα να μην βγάλει αυτός ο τόπος , είναι πολλά τα κόκκαλα που χει θαμμένα στα χώματα του. Κόκκαλα Αγίων και ηρώων όπου και να σκάψεις θα βρεις. Γι'αυτό και ο Σολομός τα κόκκαλα μνημονεύει στον εθνικό μας ύμνο γιατί από αυτά βγήκε η λευτεριά! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Να μπορούσα να γίνω και πάλι παιδί. Οχι για να ξαναζήσω τα περασμένα, αλλά για να μπορέσω έστω για μια στιγμή να ξαναδώ την Ελλάδα που μας μεγάλωσε με νοσταλγία για τις μορφές Εκείνων που σήμερα ξεθωριάζουν... Ξέρω πως δεν γίνεται, αλλά την ελπίδα μου δεν την χάνω! Γιατί οσο και να ξεθωριάζουν οι μορφές, τα πρόσωπα τους παντα θα εμπνέουν, πάντα θα δείχνουν τον δρόμο του χρέους και της θυσίας! Και αν και παλι χρειαστεί, τότε οι ξέθωρες μορφές πάλι θα ζωντανέψουν...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-41209060263190214892023-03-11T16:56:00.001+02:002023-03-11T16:56:47.839+02:00Το ανθρώπινο και το θεϊκό θέλημα...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPg8cJYBFW7TmCm4spqky8RANyQqzKWiF8pJqL_bKX4FIxcVCwRrxJFeEfAJPrKL8cenyhIdCnQPQsFb7bwvT2If0sqB17U2v8j5EhBeXnZlYvxA8EGQJShgY_fIiI2X5FKxbdDfGN4EFZTAOuLPGG9k7r6G4BKsYTL_gLPB2gIMUk0aXGg4q_Xg/s555/c20f0-oidekaleproi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="555" data-original-width="390" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPg8cJYBFW7TmCm4spqky8RANyQqzKWiF8pJqL_bKX4FIxcVCwRrxJFeEfAJPrKL8cenyhIdCnQPQsFb7bwvT2If0sqB17U2v8j5EhBeXnZlYvxA8EGQJShgY_fIiI2X5FKxbdDfGN4EFZTAOuLPGG9k7r6G4BKsYTL_gLPB2gIMUk0aXGg4q_Xg/w141-h200/c20f0-oidekaleproi.jpg" width="141" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Σήμερα κατά την διάρκεια της Θείας λειτουργίας, διάβασα την περικοπή για την θεραπεία του λεπρού από τον Χριστό μας ( Μαρκ.1: 35-44). Η περίπτωση αυτής της θεραπείας είναι διαφορετική από εκείνη των 10 λεπρών όπως στην περιγράφει ο άλλος ευαγγελιστής (Λουκ17:12-19), με την επιστροφή του ενός ευγνώμονα και την απουσία των εννέα αχαρίστων.<span><a name='more'></a></span></div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, έχουμε έναν ταλαιπωρημένο άνθρωπο από την αρρώστια να πλησιάζει τον Χριστό μας ζητώντας του την ίαση με εναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που οι άνθρωποι ζητούμε από τον Θεό οτιδήποτε. Εμείς προσευχόμαστε στο Θεό με έναν τρόπο που δείχνει το θέλω μας να προβάλλει επιδεικτικά. Κύριε σε παρακαλώ κανε μου αυτό! Δώσε μου το άλλο! Θέλω Κύριε! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο λεπρός της περικοπής, θέλει ασφαλώς την ίαση του. Γιαυτό πλησιάζει εξάλλου τον Χριστό μας! Δεν προτάσσει όμως αυτό που ΘΈΛΕΙ! Απευθύνεται στον Χριστό γονατιστός λέγοντας Του: " ἐὰν θέλῃς, δύνασαί με καθαρίσαι". Εάν θέλεις ΕΣΎ Κύριε, μπορείς να με θεραπεύσεις! Αυτό λέει στον Χριστό. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το θαύμα της ίασης του ανθρώπου επέρχεται με το θέλω του Θεού! Αυτό του λέει ο Χριστός :"θέλω, καθαρίσθητι. </span><span style="font-family: verdana;">καὶ εἰπόντος αὐτοῦ εὐθέως ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ ἡ λέπρα, καὶ ἐκαθαρίσθη". </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σε αντιδιαστολή αυτής της περικοπής, θυμάμαι την άλλη θεραπεία του παραλυτικού της Κολυμβήθρας του Σιλωάμ, όπου αντίθετα τώρα, ο Χριστός ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο, " θέλεις ὑγιής γενέσθαι;"(Ιωάν 5: 1-15). Πριν από αυτό όμως, ο ευαγγελιστής Ιωάννης διευκρινίζει πως ο Χριστός γνώριζε πως ο άνθρωπος αυτός δοκιμάστηκε στην υπομονή 38 ολόκληρα χρόνια! Κάποιος που θα ακούσει το ερώτημα θα πει, είναι δυνατόν να ρωτάς κάποιον ασθενή αν θέλει να γίνει καλά; </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ξέρει καλύτερα όμως ο Θεός! Και αυτό το ερώτημα δεν γίνεται ασφαλώς για τον άνθρωπο αλλα για όσους είναι γύρω του αφού το θέλω, δεν το λέει ο ιδιος , όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απαντά με το φοβερό: "άνθρωπον οὐκ ἔχω"! Η εξέλιξη της διήγησης δείχνει ασφαλώς την αδιαφορία των υπολοίπων στον πόνο του συνανθρώπου τους, αλλά και την πνευματική παράλυση όλων όσων προσπαθούν να χωρέσουν τον αχώρητο Θεό στην οριακή λογική τους!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εμείς σήμερα πρέπει να μείνουμε στο εάν θέλεις Κύριε του πάσχοντα λεπρού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Εάν θέλεις Εσύ Κύριε! Ίσως είναι ο τέλειος τρόπος προσευχής και αιτήσεως προς το Θεό. Γιατί τελικά αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ένα: ξέρει καλύτερα ο Θεός! Και δίνει αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε στον χρόνο που ο Ίδιος επιλέγει να μας το δώσει...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-3522799678639512922023-03-09T10:40:00.001+02:002023-03-09T10:40:51.616+02:00Μνήμη, Τεσσαράκοντα μαρτύρων...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Gt5irvGH1Y61PmmbwLcA3KY6VVKwFaoNaNqDuVmCgItaBpCE3N4TPXhGj2ACxHndKTE4nsnuWrtHI2u5DpjYMBZJE_UwIrZdciRYZ7jew_rt3SAhoQ_rN19wmjDKcBh_JR9Fv2nOrug4hD-LSP3iBdYJR-WmEPLxXw7YiamIxe8dG-g7ER3Nig/s884/FB_IMG_1678312855811.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="884" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Gt5irvGH1Y61PmmbwLcA3KY6VVKwFaoNaNqDuVmCgItaBpCE3N4TPXhGj2ACxHndKTE4nsnuWrtHI2u5DpjYMBZJE_UwIrZdciRYZ7jew_rt3SAhoQ_rN19wmjDKcBh_JR9Fv2nOrug4hD-LSP3iBdYJR-WmEPLxXw7YiamIxe8dG-g7ER3Nig/w163-h200/FB_IMG_1678312855811.jpg" width="163" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σήμερα γιορτάζει η Εκκλησία μας την μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων! Σαράντα άνθρωποι που οδηγήθηκαν σε φρικτό μαρτύριο για την πίστη τους στον Χριστό! </span><span style="font-family: verdana;">Τι σκέφτηκαν οι διώκτες τους για να τους κάνουν να αρνηθούν το Χριστό;</span><span style="font-family: verdana;">Να τους ρίξουν μέσα στα παγωμένα νερά της λίμνης Σεβάστειας της Μικράς Ασίας, με θερμοκρασία αρκετά χαμηλή υπό του μηδενός ώστε να λιποψυχήσουν και να απαρνηθούν την πίστη τους σε Εκείνον.<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τους οδήγησαν λοιπόν στην παγωμένη λίμνη και με την σειρά τους έριχναν μέσα σε αυτήν. Κάποιοι δεν άντεξαν και μετά απο κάποιες ωρες τα μελανιασμένα απο το κρύο σώματα τους επέπλεαν νεκρά. Ο τελευταίος από τους τεσσαράκοντα στρατιώτες, ενώ είχε μπει στην οδό του μαρτυρίου, βλέποντας τον οδυνηρό θάνατο να συναντά τους συστρατιώτες του, λιποψύχησε! Έκανε ενα βήμα πίσω και μπροστά σε όλους αρνήθηκε το Χριστό.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Δίπλα του, βρίσκεται ενας άλλος στρατιώτης ειδωλολάτρης, ο Αγλάιος, ο οποίος καμιά σχέση δεν είχε με τον Χριστό και τους τριάντα εννέα που ξεπερνώντας τα ανθρώπινα θέλησαν να πεθάνουν για Αυτόν! Όμως έβλεπε και κάτι περισσότερο απο τους άλλους. Έβλεπε τα νεκρά σώματα των μαρτύρων που επέπλεαν στην λίμνη της Σεβάστειας να έχουν χρυσά φωτεινά στεφάνια επάνω στα κεφάλια τους... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τότε έγινε κάτι που κανείς δεν θα περίμενε να συμβεί! Βλέποντας τον τελευταίο εκ των στρατιωτών να οπισθοχωρεί μπροστά στον θάνατο των υπολοίπων, έπεσε ο ίδιος μέσα στα παγωμένα νερά, παίρνοντας την θέση στο μαρτύριο εκείνου που λιποψύχησε!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο αριθμός των μαρτύρων λοιπόν παρέμεινε σαράντα. Με την διαφορά της ανατροπής της τελευταίας στιγμής, αφού άλλος είχε αποφασίσει να μαρτυρήσει και άλλος τελικά το έπραξε! Όπως δηλαδή έγινε και με τον ανώνυμο ληστή επάνω στο Σταυρό, αφού την έσχατη ώρα βρίσκεται κοντά στον Χριστό έναςληστής, την στιγμή που απομακρύνεται από Εκείνον ένας Απόστολος... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό που πάντοτε λέω είναι πως τις μεγαλύτερες ανατροπές τις κάνει ο Θεός! Στην περίπτωση των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων αυτό βλέπουμε! Μια μεγάλη ανατροπή σε οτι θα θεωρούνταν δεδομένο! Ο Θεός όμως δεδομένα δεν έχει. Όπως επίσης η κρίση Του - ευτυχώς- δεν έχει καμία σχέση με την κρίση των ανθρώπων. Ο Αγλάιος, ήταν εκεί την στιγμή που οι μάρτυρες έδιναν οτι πολυτιμότερο είχαν για τον Χριστό: την ζωή τους. Εδω είναι το κομβικό σημείο. Το να λυγίσει ο ένας και να κάνει πίσω είναι λογικό. Φοβήθηκε; Σκέφτηκε το θάνατο που έβλεπε μπροστά του; Πάντως χωρά μέσα στη λογική του ανθρώπου. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτο που την ξεπερνά είναι η απόφαση του άλλου να επιλέξει, χωρίς κανείς να του το επιβάλλει, να πάρει την θέση εκείνου που έκανε πίσω! Όμως, έτσι συμβαίνει είκοσι και πλέον αιώνες μέχρι σήμερα με τους ανθρώπους που ακολουθούν πραγματικά τον Χριστό. Αυτή η υπέρβαση της λογικής χωρίς κανένα στοιχείο παραλογισμού, είναι η πεμπτουσία της χριστιανικής Πίστης που σήμερα συναντάμε στα πρόσωπα των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων. Σε αυτή την "λογική" του Θεού, χωρούν όλοι. Κυρίως όμως, όσοι δεν θεωρούν ως δεδομένη την σωτηρία τους...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-61199387260469806542023-03-07T20:31:00.003+02:002023-03-07T20:39:34.057+02:00Η πίστη στο Χριστό, σε μια φωτογραφία...<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk0HW-D2O0iKz5KaQF4cr0lqSQYhq_gImgnbwPmTJJ0DWQTTeX8S8X_hD-_ZJ1far4d4Yh64Qa-r_F6PawEXetaRg8Xm9B8nFqID-HqJGiLwKzX_dRfB11YTJO1m1pLxn2_2Ubf_0-mOMxO691Iqeu1AzjEEgIwyv0kNT9bQCLYK7Sgw1t_JAx-g/s720/FB_IMG_1678206612179.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk0HW-D2O0iKz5KaQF4cr0lqSQYhq_gImgnbwPmTJJ0DWQTTeX8S8X_hD-_ZJ1far4d4Yh64Qa-r_F6PawEXetaRg8Xm9B8nFqID-HqJGiLwKzX_dRfB11YTJO1m1pLxn2_2Ubf_0-mOMxO691Iqeu1AzjEEgIwyv0kNT9bQCLYK7Sgw1t_JAx-g/w200-h150/FB_IMG_1678206612179.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Η φωτογραφία δείχνει μια κηδεία! Είναι η κηδεία ενός από τα θύματα του φρικτού δυστυχήματος των Τεμπών...Είναι ο Κυπριανός από την Κύπρο. Παιδί Ιερατικής οικογένειας η οποία τον κυκλώνει στην κηδεία του ντυμένοι με λευκά ρούχα.<span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Σχεδόν όλοι χαμογελούν γύρω απο το φέρετρο του παιδιού, του αδελφού, του δικού τους ανθρώπου. Τι άνθρωποι είναι αυτοί, θα αναρωτηθεί κανείς; Δεν πονούν; Δεν κλαίνε; Δεν αναθεματίζουν την ώρα και την στιγμή που το δικό τους παιδί έμπαινε μέσα στο μοιραίο τρένο για να εξέλθει νεκρός;</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είναι πιστοί στον Χριστό! Όπως και ο Κυπριανός τους που αρπάχθηκε ξαφνικά στην αιωνιότητα μαζι με άλλα νεα παιδιά. Οι οικογένεια αυτή, πιστεύει στην Ανάσταση! Πιστεύει απόλυτα τον λόγο του Χριστού::" Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα" (Ιωάν.11:26).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Στέκονται χαμογελαστοί μπροστά στην τραγική ανατροπή στη ζωή τους. Πονούν για τον αποχωρισμό αλλά πιστεύουν στον Χριστό! Αυτή είναι πίστη στο Χριστό! Να δοκιμάζεσαι σκληρά και να μπορείς να χαμογελάς... Να έχεις το χαμόγελο της γλυκιάς προσδοκίας της Ανάστασης! Είναι μια φωτογραφία που ξεπερνά την λογική γιατί εμπεριέχει την πίστη! Ο Κυπριανός τους, ο Κύπρος τους, ο 24 ετών φοιτητής της νομικής, είναι πλέον μέτοχος και κοινωνός της Ανάστασης. Και οι δικοί του άνθρωποι τον αποχαιρετούν με το χαμόγελο που στα μάτια των υπολοίπων φαίνεται παραλογισμός! Γιατί εμείς που βλέπουμε αυτή την φωτογραφία ΔΕΝ μπορούμε ούτε στιγμή να σκεφθούμε τον εαυτό μας στην θέση τους...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Είναι μια συγκλονιστική αποτύπωση της αληθινής πίστης στον Χριστό, αυτή η φωτογραφία. Δεν συνεχίζω! Δεν μπορώ να συνεχίσω. Μακάρι να έχουν δύναμη της πίστης και οι υπόλοιποι συγγενείς των θυμάτων για να σηκώσουν το βάρος του δικού τους Σταυρού. Για εμάς ας μείνει χαραγμένη στο νου μας τούτη η εικόνα όταν θελήσουμε να πούμε πως είμαστε Χριστιανοί!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όσο για τους υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, ας περιμένουν την στιγμή που θα σταθούν κρινόμενοι "μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης".</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> π. Θωμάς Ανδρέου</div></span>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-41026905143580946702022-10-22T18:08:00.000+03:002022-10-22T18:08:29.530+03:00Φιλοζωοι και φιλάνθρωποι... (Σκέψεις στο ευαγγέλιο της Κυριακής Στ' Λούκα).<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_cD2PBtJKS4ZLNrmu4IZUsS0nmW9iLJxw7OvQsqSaesaUYkGybqq3RGcGO0KKSq8a-fnYcRovu19G7t8hcf0z8HA3yIO4BDkDIyR08X7smYm4Iib9gxBVM02JzlJP-F0Ch2M4gXNmEIfJpuGIJBTcrnMz09A-vKsq9G88DciXmvF-Bw_kDnaLFQ/s600/%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="386" data-original-width="600" height="129" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_cD2PBtJKS4ZLNrmu4IZUsS0nmW9iLJxw7OvQsqSaesaUYkGybqq3RGcGO0KKSq8a-fnYcRovu19G7t8hcf0z8HA3yIO4BDkDIyR08X7smYm4Iib9gxBVM02JzlJP-F0Ch2M4gXNmEIfJpuGIJBTcrnMz09A-vKsq9G88DciXmvF-Bw_kDnaLFQ/w200-h129/%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3.jpg" width="200" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Όταν ξεκινώ να καταθέσω σκέψεις επάνω σε ένα κείμενο, πάντα έχω κατά νου τον τίτλο των σκέψεων μου. <span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Διαβάζοντας λοιπόν την αυριανή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δαιμονισμένου από την χώρα των Γαδαρηνών, σκέφτηκα , για μια ακόμα φορά, πόσο διαχρονικό και επίκαιρο είναι το Ευαγγέλιο Του Χριστού!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Γιατί στην περίπτωση που μας αφηγείται ο Ευαγγελιστής Λούκας, σε μια διαφορετική εκδοχή του ίδιου θαυμαστού γεγονότος έτσι όπως το περιγράφουν και ο Μάρκος αλλά και ο Ματθαίος στις δικές τους ιερές διηγήσεις (Μκ 5,1-20 , Λκ 8, 26-39), ένας δυστυχισμένος άνθρωπος θεραπεύεται αλλά οι άνθρωποι τα γουρουνάκια τους σκέπτονται...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τι ακριβώς έχει ομως συμβεί; Ο Χριστός μας φθάνει στην περιοχή των Γαδαρηνών όπου ένας δεσμευμένος από τον διάβολο άνθρωπος, έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος για τους συνανθρώπους του. Μάλιστα ο ευαγγελιστής μας δίνει πληροφορίες για την τραγική εικόνα που παρουσιάζει, αφού "ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν". Πόσο πιο τραγική εικόνα μπορεί να παρουσιάσει ένας άνθρωπος; </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εδώ λοιπόν έχουμε μια μοναδική ομολογία του διαβόλου στο πρόσωπο Του Χριστού μας. Ο διάβολος, χρησιμοποιώντας το στόμα του ανθρώπου, αποκαλεί για μια και μοναδική φορά τον Χριστό Υιόν Θεού! Αναγνωρίζει λοιπόν ο διάβολος, αυτό που οι άνθρωποι ακόμα και σήμερα αδυνατούν να παραδεχθούν... Οτι ο Χριστός είναι Θεός! Οχι μόνον αυτό, αλλά παρακαλεί τον Κύριο, ας το προσέξουμε αυτό, ο διάβολος Τον Χριστό, "ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν". </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εκει υπάρχει μια αγέλη χοίρων, ένα κοπάδι από γουρούνια που βόσκουν στο βουνό. Κάτω απο αυτά υπάρχει γκρεμός που καταλήγει στα νερά μιας λίμνης της περιοχής! Ο διάβολος που βρίσκεται μεσα στον άνθρωπο ως Λεγεών, μιας και δεν είναι ένας αλλά πολλοί, ζητά να του επιτραπεί "εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν·". Οταν το επέτρεψε ο Χριστός, συνέβη κάτι τρομακτικό! Τα ζώα δεν άντεξαν ούτε ελάχιστα λεπτά αυτό που ο άνθρωπος υπέφερε "ἐκ χρόνων ἱκανῶν", όπως μας αναφέρει παραπάνω το ιερό κείμενο, με αποτέλεσμα να πέσουν στον γκρεμό και να πνίγουν μέσα στην λίμνη. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σε ελάχιστο χρόνο, το συμβάν γίνεται γνωστό στην γειτονική πόλη. Θα περίμενε λοιπόν ο αναγνώστης των ιερών κειμένων, οι κάτοικοι να βρούν τον Χριστό για να Τον ευχαριστήσουν για το οτι θεράπευσε τον συνάνθρωπο τους και ταυτόχρονα τους απάλλαξε από τον τρόμο που τους προκαλούσε η θλιβερή παρουσία του. Δεν συμβαίνει όμως αυτό! Αντίθετα βλέποντας τον συνάνθρωπο τους να κάθεται ήσυχα στα πόδια του Χριστού, φοβήθηκαν και "ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο". Τον ρώτησαν απλά αν μπορεί να φύγει απο κοντά τους... Άπαν το πλήθος, δηλαδή όλοι μαζί! Μάλιστα ο Μάρκος στην ίδια διήγηση αναφέρει ότι "ἤρξαντο παρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν"(Μκ. 5,17). Να φύγει τελείως από την περιοχή τους. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Θεός για μια φορά ακόμα υπακούει στον άνθρωπο! Κάνει αυτό που ο άνθρωπος του ζητά και φεύγει! Έως ότου ξανά, ο άνθρωπος τον καλέσει ξανά κοντά του... Έτσι κάνει ο Θεός! Βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο μόνο όταν ο ιδιος το ζητήσει. Οι άνθρωποι της ευαγγελικής περικοπής φάνηκαν μάλλον φιλόζωοι παρά φιλάνθρωποι! Ετσι ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα! Μεγαλύτερη αξία έχει πλέον η ζωή των ζώων, παρά των ανθρώπων. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την ώρα που ο Χριστός φεύγει από τους ανθρώπους της πόλεως οι οποίοι του ζήτησαν να φύγει απο κοντά τους, ένας μένει πίσω για να μαρτυρά την ευεργεσία Του Θεού. Ο θεραπευμένος πρώην δαιμονισμένος που ξέρει καλύτερα απ' όλους τους άλλους τι σημαίνει να σε κρατά στα χέρια του ο διάβολος και τί σημαίνει να σε σώζει ο Θεός...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-8608484485813657562022-10-16T18:41:00.001+03:002022-10-16T18:41:49.778+03:00Ο ήρωας της Πίστης και αδερφός του ήρωα της Ελληνικής επανάστασης...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuVa9rryw6abMv5gVsdPrJVjM1jrJKpa0hS3wbazPl1bz2LprmMBH7MiXVg83m66a81mJQIn28D2f1G124zaS5cLtWqMhlOwwHs39G4njGxxAFDSwmDOL2WmD93WoIN8qNcoapiByDCF4DdBKEkVSXAuJ3_9CMOMv7z_IsNRCmy-VkLoW1uEQRnw/s400/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%201.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="297" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuVa9rryw6abMv5gVsdPrJVjM1jrJKpa0hS3wbazPl1bz2LprmMBH7MiXVg83m66a81mJQIn28D2f1G124zaS5cLtWqMhlOwwHs39G4njGxxAFDSwmDOL2WmD93WoIN8qNcoapiByDCF4DdBKEkVSXAuJ3_9CMOMv7z_IsNRCmy-VkLoW1uEQRnw/w149-h200/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82%201.jpg" width="149" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την αγιασμένη μνήμη ενός , ίσως άγνωστου σε πολλούς, Νεομάρτυρα του Αγίου Ιωάννου του επονομαζόμενου Τουρκολέκα! Γεννήθηκε στο χωριό Τουρκολέκα της Αρκαδίας το 1805 και το επίθετο του υπήρξε Σταματελόπουλος...<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας είναι αδελφός του ήρωα της Ελληνικής επανάστασης Νικήτα Σταματελόπουλου ή όπως παρέμεινε στο πάνθεον των ηρώων, του Νικηταρά του Τουρκοφάγου! Αυτός είναι και ο άνθρωπος που διέσωσε το μαρτυρικό συναξάρι του Νεομάρτυρα αδελφού του στα απομνημονεύματα του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο πατέρας τους Σταματέλος , οπως ήταν το όνομα του υπήρξε μεγάλος αγωνιστής για την ελευθερία της Πατρίδας και η μάνα τους Σοφία ήταν αδελφή του άλλου μεγάλου ήρωα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Η οικογένεια είχε τέσσερις γιούς εκ των οποίων ο μικρότερος ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας. Οι γονείς μεγάλωσαν τα παιδια τους με Χριστό και με Ελλάδα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στα 1816 λοιπόν, ο Σταματέλος Σταματελόπουλος μαζί με τον εντεκάχρονο γιο του Ιωάννη και κάποιον Αναγνώστη, γιο του οπλαρχηγού και αγωνιστή του Πάρνωνα Ζαχαριά, ο οποίος είχε πολεμήσει τους Τούρκους στο μοναστήρι της Παναγίας Μαλεβής, προσπάθησαν να μεταβούν στο νησί των Κυθήρων, προκειμένου να γλιτώσουν από τους Οθωμανούς, οι οποίοι τους είχαν επικηρύξει για τη δράση τους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Όταν ομως έφτασαν στο λιμάνι της Νεάπολης στη Λακωνία για να πάρουν το καΐκι να περάσουν στα Κύθηρα, τους καθυστέρησε η κακοκαιρία που επικρατούσε στην περιοχή με αποτέλεσμα να συλληφθούν από τους Τούρκους και να οδηγηθούν δέσμιοι στον Αγά της Μονεμβασιάς όπου και φυλακίστηκαν στο Κάστρο της πόλεως. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την επόμενη ημέρα της σύλληψης τούς οδηγήθηκαν στο κέντρο της Κάστροπολιτείας για να εκτελεστούν οι δύο ενήλικες με αποκεφαλισμό, ο Σταματέλος και ο Αναγνώστης. Εκεί, στην είσοδο του Ναού του Ελκόμενου Χριστού, αποκεφάλισαν τους δυο μπροστά στα μάτια του εντεκάχρονου Ιωάννη. Προσπάθησα στη συνέχεια να εξισλαμίσουν το παιδί με το φόβο του οδηνηρού θανάτου του πατέρα του που πριν λίγο είχε δει να εκτελούν μπροστά του... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το τί ακολούθησε μας το περιγράφει στα απομνημονεύματα του ο αδερφός του Νεομάρτυρα, ήρωας Νικηταράς : «Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και του λέγουν κάθισε να σε κάνουμε Τούρκο. Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος. Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. Έγινε από το αίμα του σταυρός. Πήραν τα κεφάλια τους στην Τριπολιτσά» Ήταν 16 Οκτωβρίου του 1816...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τα σώματα τους θάφτηκαν σε άγνωστο τόπο, πιθανότατα μέσα στο Κάστρο της Μονεμβασιάς. Ο Νεομάρτυρας Ιωάννης ο Τουρκολέκας, που ονομάστηκε έτσι από τον τόπο που γεννήθηκε, τιμάται σήμερα από την Εκκλησία μας σαν πρότυπο πίστης, θάρρους και απόλυτης αγάπης για το Χριστό μας! Λίγο καιρό μετά στα 1822 θα σκοτωθεί από τουρκικό βόλι και ο άλλος αδελφός του Νικηταρά ο Νικόλας πολεμώντας με γενναιότητα στο Ναύπλιο! Ο σπουδαίος αυτός ήρωας της Ελληνικής επανάστασης έχασε πατέρα και δύο αδέλφια από τους Τούρκους! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και αν νομίζεις πως τιμήθηκε για αυτό η για το ότι διακρίθηκε στη μάχη του Βαλτετσίου ή των Δερβενακίων όπου και τον εξονόμασαν "τουρκοφάγο" κάνεις λάθος! Ο Νικηταράς μετά την δημιουργία του ελεύθερου πλέον Ελληνικού κράτους, φυλακίστηκε από τους Έλληνες, βασανίστηκε από τους Βαυαρούς και λίγο πριν το τέλος της ζωής του κατάντησε ζητιάνος, σχεδόν τυφλός, έξω από το Ναό της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά, αυτός, ο αδελφός των τριών σκοτωμένων από τους Τούρκους, ο αδερφός του Αγίου Νεομάρτυρα Ιωάννη του Τουρκολέκα...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αν πας ποτέ στο Κάστρο της Μονεμβασιάς, στάσου με δέος μπροστά στην πόρτα της Εκκλησίας του Ελκόμενου Χριστού! Κάπου εκεί το αίμα του εντεκάχρονου Ιωάννη σχημάτισε σταυρό! Ετσι ευλογήθηκε τούτος ο τόπος από το Θεό! Όπου να σκάψεις κόκκαλα θα βρεις! Ή μαρτύρων ή ηρώων...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-62109034050484126562022-09-07T19:59:00.000+03:002022-09-07T19:59:03.358+03:00Μια στιγμή, που κρατάει για πάντα...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeVvoMo8AonEDAVj72XYQ2Ro48h948H-bu89o_MgNfNXz13tELh95vBgBvgbQkMdK3Tr8hh0j7K3S6XRFLTdjzFv9VTewkAI8_mx6ne_ov7697wHBht3esMdioZPHT7j3q-QVkTZ1aQQj-UL_mkTAerR-AMu2a9Iy95OaW2QBLA1OAJyHZ0Sdc3g/s1920/received_478009750850909.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="971" data-original-width="1920" height="101" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeVvoMo8AonEDAVj72XYQ2Ro48h948H-bu89o_MgNfNXz13tELh95vBgBvgbQkMdK3Tr8hh0j7K3S6XRFLTdjzFv9VTewkAI8_mx6ne_ov7697wHBht3esMdioZPHT7j3q-QVkTZ1aQQj-UL_mkTAerR-AMu2a9Iy95OaW2QBLA1OAJyHZ0Sdc3g/w200-h101/received_478009750850909.jpeg" width="200" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είχα την ιδιαίτερη ευλογία και τιμή, να παραβρεθώ χθες στην υποδοχή της εφέστιας και Θαυματουργού Εικόνος του Αγίου Όρους, </span><span style="font-family: verdana;">της επιλεγομένης " Άξιον Εστί" στην πόλη της Κομοτηνής, ως εκ προσώπου του Δεσπότου και Ποιμενάρχου μου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η Θαυματουργός Εικών της Κυράς του Αγίου Όρους, έφθασε στην καρδιά της Θράκης, με την συνοδεία δεκάδων αγιορειτών πατέρων που συνοδεύουν την πλέον γνωστή στον Ορθόδοξο κόσμο Εικόνα στην Κομοτηνή μετά από πρόσκληση του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είδα χιλιάδες ανθρώπων κάθε ηλικίας να περιμένουν υπομονετικά σε κεντρική πλατεία της πόλεως να υποδεχθούν την Εικόνα Της Παναγίας. Μόλις κατέφθασε η Ιερά Εικόνα με την συνοδεία αντιπροσωπείας των σεβασμίων αγιορειτών πατέρων, ο Ελληνικός στρατός απέδωσε την προβλεπόμενη τιμή με την ανάκρουση του Εθνικού μας ύμνου. Να ακούς χιλιάδες ανθρώπων να ψάλλουν όλοι μαζί τον Εθνικό ύμνο μέσα στην καρδιά της Θράκης μπροστά στην Υπέρμαχο Στρατηγό!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Όμως εκεί που η συγκίνηση κορυφώθηκε ήταν την στιγμή όπου επί ειδικής εξέδρας η Παναγία τοποθετήθηκε για να γίνει η καθιερωμένη δέηση... Δάκρυα χαράς σε μια στιγμή που κρατάει για πάντα! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ το παρακάτω γεγονός που όχι απλά με εντυπωσίασε αλλά με συγκλόνισε! Κατά την διάρκεια της λιτανείας της Εικόνος στους δρόμους της Κομοτηνής και μέχρι τον μεγαλοπρεπή ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου όπου και τέθηκε σε προσκύνηση η Παναγία, ένας αδελφός κληρικός από την τοπική Εκκλησία μας έδειξε ένα παραδοσιακό καφενείο όπου οι θαμώνες του είναι Έλληνες Μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής. Όλοι, περίπου δεκαπέντε άτομα, μαζί με τον ιδιοκτήτη που έφερε την χαρακτηριστική πετσέτα στη μέση του, στέκονταν όρθιοι έξω απο το μικρό καφενεδάκι περιμένοντας με σεβασμό να διέλθει η Παναγία από μπροστά τους...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Θυμήθηκα τους δικούς μας... Που περνάει Εικόνα ή Επιτάφιος και κάθονται ατα καθίσματα ανέκφραστοι και απαθείς κρατώντας πολλές φορές το αναμμένο τσιγάρο στο χέρι...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η Σεβασμία Εικόνα Της Παναγίας "Άξιον Εστί ", έχει βγει ελάχιστες φορές από το Άγιο Όρος, κάτι που τόνισε στην ομιλία του ο Σεπτός Πρωτεπιστάτης της Αθωνικής πολιτείας. Ελάχιστες φορές και για συγκεκριμένους λόγους. Και μία από αυτές είναι και η έλευση Της στην Θράκη μας, στην Κομοτηνή, την πόλη της συμβίωσης του Χριστιανικού και Μουσουλμανικού πληθυσμού! Για να ενισχύσει το θρησκευτικό φρόνημα των ακριτών μας, για να ευλογήσει τα στατευμένα νιάτα που φυλάνε τα σύνορα της Πατρίδας μας, να σκεπάσει με την Χάρη Της τους ανθρώπους που προστρέχουν με πίστη στην Ιερά Εικόνα Της και Την καθιστούν Προστάτιδα της ζωής τους. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είναι ιστορικό γεγονός η έλευση της Παναγίας στην Θράκη! Ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ψυχική κόπωση περισσεύει. Η Κομοτηνή θύμισε την αρχαία παράδοση των προγόνων μας. Που στις δύσκολες στιγμές, επιστράτευαν την πίστη τους στον Χριστό και την Παναγία. Έτσι το γένος μας πορεύεται αιώνες τώρα, κρατώντας σφιχτά σαν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, τέτοιες στιγμές που μια φορά συμβαίνουν, αλλά κρατούν για πάντα...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-62105626842415386022022-07-18T23:40:00.003+03:002022-07-19T09:21:47.705+03:00Καρδιακές αναμνήσεις Πατριαρχικής επισκέψεως..<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_1vfA9U4J7TlXvIsTF_AUsyaPs3gaPjLUJGipZ3BKlqj71VAUjRps5_LN8jRxN_RzqjVv1q2uL1IvrNEowqyBAl2SgawLS55Wdnu22trUiHQ-Xq4gG9pGt_KZVgZWDbQ8YfNG3TGuHSgbEGG6VYTBwRJWaHS52zZ2d6iM6BG_2D3Oes_AF6T3A/s720/FB_IMG_1657826298539.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="720" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_1vfA9U4J7TlXvIsTF_AUsyaPs3gaPjLUJGipZ3BKlqj71VAUjRps5_LN8jRxN_RzqjVv1q2uL1IvrNEowqyBAl2SgawLS55Wdnu22trUiHQ-Xq4gG9pGt_KZVgZWDbQ8YfNG3TGuHSgbEGG6VYTBwRJWaHS52zZ2d6iM6BG_2D3Oes_AF6T3A/w200-h150/FB_IMG_1657826298539.jpg" width="200" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είναι ύψιστη τιμή, ο ερχομός του Οικουμενικού Πατριάρχου σε μια πόλη της Ελλάδος. Τα Γιάννενα η ομορφόπολη της Ηπείρου, είχαν αυτή την ύψιστη τιμή, να υποδεχθούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τον λύχνο της λυχνίας της Αγίας Του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και του Γένους. <span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Έχω την ευλογία και την τιμή να Τον γνωρίζω είκοσι περίπου χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας το άσβεστο, εις πείσμα πολλών, Φανάριον. Στις επισκέψεις αυτές, γινόμουν πάντοτε αποδέκτης της αρχοντικής ευγένειας με την οποία ο Παναγιώτατος δέχεται κάθε προσκυνητή των ιερών θεσμίων , κάθε επισκέπτη της Πόλεως των ανεκλαλήτων στεναγμών, αιώνων συνεχόμενης ιστορίας και αδιάλειπτης ορθόδοξης μαρτυρίας. Ουδέποτε μπορώ να λησμονήσω, το προσωπικό Του ενδιαφέρον σε περίοδο δοκιμασίας , όπου έγινα παραλήπτης ιδιοχείρου σημειώματος με ευχές μεστές Πατρικής αγάπης... Ο Θεός μόνον γνωρίζει, το επιστηρικτικόν αυτής της μεγαλόκαρδης χειρονομίας...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Από τον Επισκοπικό Θρόνο των Ιωαννίνων, αναδείχθηκαν τέσσερις Οικουμενικοί Πατριάρχες. Τα Γιάννενα, δεν είναι απλά μια φιλοπατριαρχική πόλη μεταξύ των υπολοίπων πόλεων των λεγομένων Νέων Χωρών , αλλά μια πόλη που ιστορικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Δεν είναι τυχαίο, πως ο εγνωσμένης αγιότητος μακαριστός παπά Ιάκωβος Βαλοδήμος προσεκαλείτω ως πνευματικός για να εξομολογεί τους Ρωμιούς της Πόλεως σε τακτά χρονικά διαστήματα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τις ημέρες της διαμονής του Παναγιωτάτου και της τιμίας συνοδείας Του στα Γιάννενα, είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα την εξέχουσα αυτή προσωπικότητα της νεώτερης εκκλησιαστικής ιστορίας. Βλέπαμε την χαρά του ευσεβούς λαού των Ιωαννίνων, των φιλότιμων και ευγενών Ηπειρωτών όταν συναντούσαν τον Πατριάρχη! Εκδηλώσεις τιμής και σεβασμού όπου ο Παναγιώτατος πήγε. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και Εκείνος, με το χαμόγελο διαγεγραμμένο να ευλογεί τους ανθρώπους που Τον υποδέχονταν, να ευλογεί τα μικρά παιδιά που Τον πλησίαζαν και με νεανικό σφρίγος να ακολουθεί το ιδιαίτερα πλούσιο σε επισκέψεις πρόγραμμα. Μας εντυπωσίασε όλους, το γεγονός πως όλες αυτές τις ημέρες ούτε μια στιγμή δεν φάνηκε καταβεβλημένος σε αντίθεση βέβαια με εμάς τους νεότερους που και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να κρύψουμε την άφευκτη κόπωση... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό όμως που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η απλότητα Του! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι, πρόσωπο, θεσμός και σύμβολο ταυτόχρονα. Αυτό όμως δεν Τον εμποδίζει καθόλου, να είναι απλούς, καταδεχτικός και ταυτόχρονα μεγαλοπρεπής χωρίς να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια γιαυτό. Μέσα στα πολλά χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός είναι και αυτό: να σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που θα Τον γνωρίσεις. Μπορεί, να θυμηθεί πράγματα που εσύ εχεις λησμονήσει. Αλλά κυρίως θυμάται αυτό που κάποιοι άλλοι ξεχνούν, πως η Εκκλησία συνεχίζει μετά από εμάς και δεν σταματά σε εμάς! Και τούτο το διδάσκει με τον λόγο Του και την παρουσία Του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Θα μου πεις, εύλογα ίσως, γιατί αυτό το κείμενο; Ποιά η σκοποθεσία του; Απαντώ! Καμία! Αισθάνθηκα την ανάγκη να Του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί για μια ακόμα φορά γίναμε αποδέκτες της αγάπης Του. Να του πούμε πως προσευχόμεθα για Εκείνον που ο Θεός επέτρεψε, πάλι σε πείσμα πολλών, να Πατριαρχεύει 31 χρόνια. Να δέχεται στωικά τα πεπυρωμένα βέλη, ομόθρησκων και αλλοθρήσκων! Και οι δεύτεροι έχουν μίαν κάποια δικαιολογία. Οι πρώτοι όμως καμιά! Και μέσα στους πρώτους ασφαλώς, δεν εξαιρούνται όσοι, θεωρούν πως θα σώσουν - οι αφελέστατοι- την Εκκλησία, από Εκείνον που ο Θεός, επιτρέπει πάνω απο τρεις δεκαετίες να βρίσκεται στον Θρόνο του Πρώτου της Ορθοδοξίας! Ξέρουν καλύτερα, νομίζουν, αυτοί από τον Θεό... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τέλος, το μεγαλύτερο επίτευγμα Του είναι, να συνεχίσουμε να αγαπάμε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο και μετά απο την δική Του εποχή! Αυτό είναι η μεγαλύτερη επιθυμία Του, και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη επιτυχία Του. Εμείς προσευχόμαστε να μας Τον χαρίζει ο Θεός για πολλά χρόνια ακόμα για το καλό Της Εκκλησίας και του Γένους μας. Για τους υπόλοιπους, τους λίγους μικρόφθαλμους και μικρόνοες, έχει ο Θεός.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> * Η φωτογραφία του Παναγιωτάτου από την Μονή Φιλανθρωπινών είναι του αγαπητού φίλου Νικολάου Παπαχρήστου, Διευθυντού Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.</span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-30620122974587792062022-07-12T11:30:00.007+03:002022-07-13T08:28:09.883+03:00Στην μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_l_t6NSSUFDvs57CrKyjlbWlqxYi7piv6Vo3O12EZRWtmDc6SI2e4KGb5t-YuKIHodgFakhSJsg34o60KN8VhUTqY5slisbh0_gkSMn1YSb3UxhZA5uxzzZeb6fAF-HNwgYqz1lyEtwmQXrXhfmS9gjESbA-W2r2IfGwJbC79epVMVqb4b5gJtw/s696/234-1-696x465.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="696" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_l_t6NSSUFDvs57CrKyjlbWlqxYi7piv6Vo3O12EZRWtmDc6SI2e4KGb5t-YuKIHodgFakhSJsg34o60KN8VhUTqY5slisbh0_gkSMn1YSb3UxhZA5uxzzZeb6fAF-HNwgYqz1lyEtwmQXrXhfmS9gjESbA-W2r2IfGwJbC79epVMVqb4b5gJtw/w200-h134/234-1-696x465.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Συμπληρώνονται φέτος, εκατό χρόνια από τότε που η νεώτερη
Ελληνική Ιστορία κατέγραψε με μια φράση την απώλεια ενός μακραίωνου πολιτισμού και μιας
αλησμόνητης θρησκευτικής βιωματικής εμπειρίας : Μικρασία Χαίρε! <span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πριν εκατό χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τα πάντα μέσα σε
μια στιγμή και βρέθηκαν να βαδίζουν τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς και του
ξεριζωμού. Χιλιάδες οι νεκροί στα ματωμένα χώματα να περιμένουν το σάλπισμα του
Αγγέλου. Έσβησαν ξαφνικά οι φωτοδότρες λυχνίες της καθ’ ημάς Ανατολής. Η Αγία
του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία για μια ακόμα φορά στην μακραίωνη διακονία Της,
δοκιμάζεται σκληρά! Πρώτη η ίδια στο μαρτύριο μαζί με το λαό Της! Να μην μείνει
ο λαός μόνος και απαράκλητος μπροστά στην οδύνη της συμφοράς. Θρήνος και
κλαυθμός και οδυρμός πολύς...</div></span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και 2 χρόνια μετά, στα 1924, πριν από 98 χρόνους, φεύγουν
και οι τελευταίοι εναπομείναντες από τα αγιασμένα χώματα της Καππαδοκίας, της
Ανατολικής Θράκης και όλων των υπολοίπων τόπων που κάποιοι τις ονομάζουν
χαμένες και άλλοι αλησμόνητες πατρίδες. Μέσα σ’ αυτούς τους τελευταίους
εναπομείναντες στους άγιους τόπους της καθ΄ ημάς Ανατολής, είναι και ο σήμερον
τιμώμενος Άγιος Παΐσιος ο Θαυματουργός, του οποίου τον περικαλλή Ναό στην
ομορφόπολη της Ηπείρου επευλογούν με την υψηλή παρουσία Τους, ο Παναγιώτατος
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός μας Πατριάρχης
κ.κ. Βαρθολομαίος και ο Σεπτός Προκαθήμενος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της
Ελλάδος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος μετά των τιμίων
συνοδών Τους. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο λαοφιλής και ταυτόχρονα σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας,
ένα αγιολογικό φαινόμενο της εποχής μας,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, τέκνον της ευλαβούς
υπερπολύτεκνης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>οικογένειας του Προδρόμου
και της Ευλογίας Εζνεπίδη. Λίγες μέρες πριν την αναχώρησή τους από τα Φάρασα
για την Ελλάδα, ο ιερεύς των Φαράσων Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, βαπτίζει όλα
τα αβάπτιστα μωρά των Φαρασιωτών, μεταξύ αυτών και της οικογένειας Εζνεπίδη στο
οποίο δίνει το όνομα του: Αρσένιος. Μαζί με το όνομα, του δίνει και την ιερά
παρακαταθήκη να τον διαδεχθεί στην μοναστική βιωτή, στην μυστική αγιότητα! </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Λίγες μέρες μετά οι Φαρασιώτες εγκαταλείπουν τον τόπο τους
με προορισμό την Μητροπολιτική Ελλάδα και συγκεκριμένα την Κέρκυρα. Μαζί τους
στον πικρό του ξεριζωμού δρόμο και ο Άγιος Αρσένιος. Έτσι επέτρεψε ο Θεός. Οι
πρόσφυγες αδελφοί μας, μέσα στην συμφορά του ξεριζωμού, είχαν παρηγοριά τους
πρόσφυγες Αγίους, ζώντες και κεκοιμημένους!</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Από την Καππαδοκία στην Ελλάδα, στην Κέρκυρα, και από εκεί
στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου περνά τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Εκεί
αρχίζει πλέον να ανάβει η φλόγα του μοναχισμού στην καρδιά του. Μεγαλώνει μέσα
στα νάματα της πίστεως και στην ευλογημένη Ορθόδοξη παράδοση, μια παράδοση που
οι πρόσφυγες έφεραν μαζί τους, μιας και δεν θα μπορούσαν να πάρουν, ούτε τα
αρχοντικά τους, ούτε τα υποστατικά τους, ούτε άλλη περιουσία, εφ’ όσον εκόντες
άκοντες ήρθαν στην Ελλάδα, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον διωγμό και τον
θάνατο.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Οι γονείς και τα αδέλφια του Αγίου μας, καταλαβαίνουν ότι ο
Αρσένιος δεν θα μείνει κοντά τους επί μακρόν. Η κλήση του Θεού είναι
εμφανέστατη στο πρόσωπο του ευλογημένου «εκ κοιλίας μητρός» ανθρώπου. Η
συναναστροφή του από τα παιδικά του χρόνια με την μυστική αγιότητα, στα πρόσωπα
του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη, του Χατζηεφεντή, που τον βάπτισε αλλά και της
γιαγιάς του Χατζηχριστίνας που τον γαλούχησε στα νάματα της Πίστεως, είναι
εχέγγυον της δική του αγιότητας.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ο Αρσένιος
Εζνεπίδης πηγαίνει για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος το 1953, γίνεται ρασοφόρος
μοναχός και το 1957 γίνεται μοναχός με το όνομα που πλέον θα τον γνώριζε
σύμπασα η Ορθοδοξία: Παΐσιος.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Όμως, ο Θεός θα οδηγούσε τα βήματά του και αλλού. Έτσι από
το Άγιον Όρος φτάνει στην ιστορική Ιερά Μονή Στομίου, στην γειτονική Κόνιτσα,
την οποία ανακαινίζει εις εκπλήρωσιν προσωπικού τάματος στην Παναγία.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μετά την Κόνιτσα ακολουθεί η Μονή Αγ. Αικατερίνης στο Όρος
Σινά όπου ο αγιασμένος άνθρωπος του Θεού ζει ως ασκητής, στο ασκητήριο των
Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, κάνοντας τρόπο ζωής το Δαυιτικόν : «τοις
ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις» δηλαδή, μακαρία είναι η
ζωή των ερημιτών διότι με τα φτερά του Θεϊκού έρωτα πετάνε στο Θεό.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ως άλλος Οδυσσεύς, ο Άγιος αναζητά να επιστρέψει στην Ιθάκη
του, τον τόπο που ξεκίνησε τα μοναχικά του παλαίσματα, το Άγιον Όρος.
Παναγούδα! Το κελί που ταυτίστηκε άμεσα με τον Άγιο. Από το 1966 συνδέεται
πνευματικά με το Ησυχαστήριο του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης,
όπου επέπρωτο τελικά να ταφεί το Άγιον Λείψανα του. Αφιερώνει μέχρι το τέλος
την ζωή του, στον Θεό και στον άνθρωπο! Η δύναμις της προσευχής του παρηγορεί
χιλιάδες ανθρώπους που στο πρόσωπό Του συναντούν την αγιότητα. Αισθάνεται πως
το τέλος εγγίζει και προετοιμάζεται για αυτό.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στις 12 Ιουλίου του 1994, ώρα 11 το πρωί, ο άγιος μας
ξεκινούσε τον δρόμο προς την αιωνιότητα. Από την στρατευομένη στην θριαμβεύουσα
Εκκλησία, από την γη στον ουρανό, από τα εφήμερα στα αιώνια.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σήμερα, 28 χρόνια μετά, τα Ιωάννινα υποδέχονται τον
Οικουμενικό μας Πατριάρχη, για τον οποίο έχει γραφεί ότι ο Άγιος Παΐσιος
δημόσια είπε: Ο Θεός μας έδωσε τον καλύτερο Πατριάρχη αυτά τα δύσκολα χρόνια!
Είναι η απάντηση του Αγίου Παϊσίου, απέναντι σε όσους δεν μπορούν να καταλάβουν
τι σημαίνει Οικουμενικός Πατριάρχης, τι σημαίνει Οικουμενικόν Πατριαρχείον! Τι
ακριβώς σημαίνει από το παράθυρό σου να βλέπεις πάντοτε την μεσαία κλειστή Πύλη
του Πατριαρχείου…</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σήμερα, στην γιορτή του Αγίου Παϊσίου, στον περικαλλή τούτο
Ναό που ύψωσε προς τιμήν Του, η αγάπη και η ευσέβεια των ευλαβών χριστιανών,
υπό την προσωπική επιστασία του Επισκόπου μας, του ανθρώπου που μας καθοδηγεί
και ταυτόχρονα μας εμπνέει στην διακονία της Εκκλησίας, στεκόμαστε με δέος
εμπρός στην γλυκεία φυσιογνωμία του θαυματουργού Αγίου Παϊσίου. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Του ανθρώπου, που στάθηκε και εν ζωή αλλά και μετά θάνατον
κοντά στον ανθρώπινο πόνο! Που παρηγόρησε με τον λόγο του χιλιάδες ανθρώπους
που τον γνώρισαν, έχοντας στην συνείδησή τους την βεβαιότητα πως συνομιλούσαν
με έναν Άγιο! </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό κάνουμε και εμείς. Μιλάμε καρδιακά μαζί του, ζητούμε
την παρουσία Του στις ώρες των θλίψεων και των δοκιμασιών και ικετεύουμε Τον εν
Τριάδι Θεό με τις πρεσβείες του Αγίου μας, η ζωή μας να γεμίσει με αγιότητα,
αφού ο Κύριος μάς προσκαλεί σε αυτήν λέγοντας, "</span><span style="font-family: verdana;">Άγιοι γίνεσθε ότι εγώ Άγιος
ειμί".</span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ευχηθείτε Παναγιώτατε, Μακαριώτατε<a name="_GoBack"></a>,
Άγιοι Αρχιερείς, πατέρες και αδελφοί να συνοδοιπορούμε με την Αγιότητα και δι’
αυτής να καταστούμε κοινωνοί και μέτοχοι, ζωής αιωνίου. Αμήν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></span></p><div style="mso-element: footnote-list;"><!--[if !supportFootnotes]--><hr size="1" style="text-align: left;" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: 13.3333px;">* </span>Εκφωνήθηκε στις 12 Ιουλίου 2022 , κατά την Πατριαρχική Θ. Λειτουργία , στον
Ι.Ν. Αγίου Παϊσίου- Ιωαννίνων. </span></p>
</div>
</div>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-78483690673249994352022-05-22T21:00:00.036+03:002022-05-23T10:06:32.004+03:00Πρόσφυγες Άγιοι της Εκκλησίας μας. <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2PIxHSafa6acbxbpLec3wBazjaqkuHa8km_rW7WlzSzZW3Be5rRAq_Jev9TXXL_GPwqWF3nV-Xq-DAtWwaB-O9cgx-kQfKYzTy4zPt-ISAdgJcKDRUTmMoqEvia6PdwHV9jBeFWO7KQhSA_kqjtIKIPe9acENKPJchw4BmuzM5ndclP2gsRV6Ew/s900/cat_genocide.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="900" height="142" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2PIxHSafa6acbxbpLec3wBazjaqkuHa8km_rW7WlzSzZW3Be5rRAq_Jev9TXXL_GPwqWF3nV-Xq-DAtWwaB-O9cgx-kQfKYzTy4zPt-ISAdgJcKDRUTmMoqEvia6PdwHV9jBeFWO7KQhSA_kqjtIKIPe9acENKPJchw4BmuzM5ndclP2gsRV6Ew/w320-h142/cat_genocide.jpg" width="320" /></a></div>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;">Πριν λίγο καιρό, στο βιβλίο του Οσίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου
για τον έτερο Μέγα Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, διάβασα την εξής φράση:
Αποφάσισε ο Θεός να μεταφυτέψει το αμπέλι του και πήρε μαζί και τον αμπελουργό…<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και αυτό, ο πρόσφυγας Άγιος Παΐσιος που λίγων ημερών μωρό ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τους άλλους
πρόσφυγες από τα ευλογημένα Φάρασα της Καππαδοκίας, το έγραψε για τον άλλον πρόσφυγα
Άγιο συμπατριώτη του, τον Άγιο Αρσένιο που συντρόφεψε στο δρόμο του ξεριζωμού
τους Φαρασιώτες στην Κέρκυρα όταν τους μετέφεραν εκεί και στις 40 ημέρες πέθανε
και τάφηκε στο νησί του Ιονίου, αφού πρώτα σαν καλός αμπελουργός είχε βεβαιωθεί
ότι το καλλίκαρπο αμπελάκι του είχε ριζώσει καλά!</span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Κάπως έτσι λοιπόν, γεννήθηκε η σκέψη για την σημερινή ομιλία με θέμα «πρόσφυγες
Άγιοι της Εκκλησίας μας» η οποία πραγματοποιείται με την ευκαιρία που μας δίνει
ο καλός μας Δεσπότης, με τις εσπερινές αυτές επετειακές ομιλίες αφιερωμένες στα
ματωμένα χώματα της Μικρασίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Ανατολικής
Θράκης. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Να θυμηθούμε ότι φέτος
συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον μαύρο Σεπτέμβρη του 1922 κατά τον οποίο η
Ελλάδα είπε, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μικρασία Χαίρε…. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Τότε που χάθηκαν 700 και πλέον χιλιάδες ψυχές αναζητώντας την σωτηρία
τους στην προκυμαία της περιώνυμης πόλεως της Σμύρνης, στο Αϊβαλί, στα χιλιοτραγουδισμένα
Βουρλά, στο Αϊδίνι και σ΄όλη την γη της Ιωνίας.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Γιατί, η προσφυγιά των ξεριζωμένων Ελλήνων έφερε μαζί πολιτισμό,
ιστορία, παραδόσεις ήθη και έθιμα και κυρίως Αγιότητα! Αγιότητα μέσα από τις
εκατοντάδες θαυματουργές εικόνες που έφεραν μαζί τους από τις αλησμόνητες
Πατρίδες, τα Άγια σκεύη των Ναών τους, τα Άγια λείψανα των Αγίων και των
μαρτύρων αλλά και την ζωντανή Αγιότητα στα πρόσωπα των προσφύγων Αγίων της
εκκλησίας μας. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Όπως είναι ο Άγιος Παΐσιος που όπως είπαμε ολίγων ημερών ήρθε στην
Ελλάδα, ο νονός του ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, η Αγία Σοφία η Χελιδόνα του
Πόντου που ασκήτευσε και κοιμήθηκε στην Μονή της Παναγίας της Κλεισούρας, ο Όσιος
Γεώργιος Καρσλίδης ποντιακής καταγωγής που από την Αργυρούπολη του Πόντου ήρθε
στη Δράμα της Μακεδονίας και κοιμήθηκε στην Μονή Αναλήψεως στην Σίψα, ο άγιος
Ιάκωβος ο Τσαλίκης από το Λιβίσι της Μικρασίας που κοιμήθηκε στην Μονή Οσίου
Δαυίδ στην Εύβοια. </span></span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Ήρθαν
από τα ματωμένα χώματα των επτά αρχαίων εκκλησιών της Αποκάλυψης, από τις <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>λυχνίες που για αιώνες φώτισαν τον κόσμο και «κρίμασιν
οἷς οἶδε Κύριος» έσβησαν ξαφνικά, οι φωτοδότρες του Χριστιανισμού της καθ’ ημάς
Ανατολής εν αναμονή της σάλπιγγας του Αγγέλου…</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Οι εκκλησίες βεβηλώθηκαν, ερήμωσαν
και τα μοναστήρια της Ρωμιοσύνης έπαψαν να μοσχοβολούν θυμίαμα και μελισσοκέρι.
Οι ψαλμωδίες των αρχαίων μοναστών σίγησαν, τα σήμαντρα νεκρώθηκαν. Τα αρχοντικά
των ανθρώπων, παρέμειναν πίσω για να δεχθούν άλλους νοικοκυραίους που έφυγαν
ανταλλάξιμοι από την Ελλάδα και πήγαν στις επαύλεις των Ελλήνων βρήκαν τα
κλειδιά κάτω από τις πόρτες και μπήκαν μέσα. Και οι άρχοντες της Μικρασίας που
τα άφησαν πίσω, τα πατρογονικά αρχοντικά τους, βρέθηκαν ξάφνου σε προσφυγικούς
καταυλισμούς σε σκηνές και παραπήγματα με κάποιους Έλληνες να τους φωνάζουν
Τούρκους στην Ελλάδα, υποτιμητικά και ταπεινωτικά, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αυτούς <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που υπερήφανοι άκουγαν τους Τούρκους που τους
έδιωξαν από τη γη των προγόνων τους, να τους φωνάζουν: Έλληνες!</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Έλληνες για τους Τούρκους και
Τούρκοι για τους Έλληνες. <b>Ίλεως γενού ημίν ο Θεός…</b></span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Και δεν έφτασαν όλα αυτά. Τράβηξαν
και άλλα πολλά, «ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν
κόσμον χωρῆσαι» οι μαρτυρίες των ανθρώπων για όσα είδαν και έζησαν, για όσα τα
μάτια τους είδαν αλλά τα χείλη δυσκολεύονται να περιγράψουν….</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Σε αυτή την εθνική τραγωδία οι
πρόσφυγες Άγιοι που ήρθαν από την Μικρασία, τον Πόντο, την Καππαδοκία και την
Ανατολική Θράκη είναι πολλοί! Πάρα πολλοί! Δεν τους ξέρουμε όλους. Πώς θα
μπορούσε άλλωστε να γίνει αυτό! Εμείς μπορεί να μην τους γνωρίζουμε, όμως τους
ξέρει καλά ο Θεός!</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Αυτοί οι Άγιοι που βγήκαν από τα ευλογημένα χώματα αυτών των πατρίδων
που σήμερα εμείς αποκαλούμε αλησμόνητες. Ναι! Είναι αλησμόνητες αλλά ταυτόχρονα,
αλησμόνητα είναι και τα όσα έζησαν οι πρόσφυγες αυτών των πατρίδων πριν ακριβώς
100 χρόνια. Και την αγιότητα αυτών των Πατρίδων μαρτυρά όχι μόνο η παρουσία των
προσφύγων Αγίων που ήρθαν ζώντες στην Ελλάδα και αναπαύθηκαν σε αυτήν, αλλά και
των στεφανηφόρων ηρώων της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας τα αγιασμένα λείψανα των
οποίων, κάποια εξ αυτών άφθαρτα, μετέφεραν οι πρόσφυγες από εκείνους τους
Αγίους Τόπους στην Ελλάδα, όπως του Αγίου Γρηγορίου από την Καρβάλη της
Καππαδοκίας στην Νέα Καρβάλη της Καβάλας, του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου από το
Προκόπι της Καππαδοκίας στο Νέο Προκόπι της Εύβοιας, του Αγίου Γεωργίου του
Νεαπολίτη από το Νεβ Σεχίρ της Μικράς Ασίας πού φυλάσσεται στη Νέα Ιωνία
Αττικής και άλλα.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Μέσα στο σχέδιο του Θεού ήταν
και αυτό. Οι πρόσφυγες αδελφοί μας να μην μείνουν απαράκλητοι στον δρόμο του
ξεριζωμού, στην δική τους οδό του μαρτυρίου. Η μεγάλη τους παρηγοριά στην θλίψη
ήταν οι Άγιοι που τους συνόδεψαν ζώντες και κεκοιμημένοι!</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Πώς να μπορέσουμε σήμερα εμείς να καταλάβουμε τι σημαίνει ξεριζωμός; <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πώς σήμερα εμείς να φανταστούμε τα όσα έζησαν
πριν από 100 χρόνους οι άνθρωποι που εκόντες άκοντες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>παράτησαν τα υποστατικά τους, τα χωράφια τους,
το έχει τους για να σωθούν από τον όλεθρο της καταστροφής αυτοί και τα παιδιά τους;
Ζήσαν με τις αναμνήσεις και πέθαναν με αυτές. Ακόμα και την ώρα της θανής τους,
την χαμένη πατρίδα τους σκεφτόταν. Οι αρχαίες Εικόνες του Χριστού της Παναγίας
και των Αγίων, καπνισμένες από το θυμίαμα, κρεμασμένες στα εικονοστάσια τους
φωτισμένες από την ακοίμητη καντήλα του σπιτιού, ήταν αυτά που τους θύμιζαν την
Πατρίδα. Αυτήν την Εικόνα την έφερε ο παππούς μου από την Πατρίδα, λένε με
καμάρι τα εγγόνια τους σήμερα.</span></span></p>
<span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Οι πρόσφυγες ξεριζώθηκαν από την γη τους μαζί με τους Αγίους τους. Πόσο όμορφα και συγκινητικά τα περιγράφει στο βιβλίο της «Μνήμες της Σμύρνης»(εκδ. Πατάκη 2004, σ.σ. 45-54) και στο διήγημα «η προσφυγιά του Αγίου» η μεγάλη μας λογοτέχνιδα Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη παιδί προσφύγων από τη Μικρασία και η ίδια.</div></span><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Περιγράφει λοιπόν στο διήγημα «Η προσφυγιά του Αγίου….» το θαυμαστό
γεγονός της καθοδήγησης των μικρών παιδιών από τον Άγιο, ώστε να βρουν τους
γονείς τους. Όταν εκδιώχθηκαν οι άνθρωποι από τον τόπο τους, πήραν μέσα από την
Εκκλησία του χωριού τους το κιβούρι του Αγίου του προστάτη τους, μέσα στο οποίο
υπήρχε το λείψανό Του. Είπαμε! Τι μπορούσαν να σώσουν; Τα σπίτια ή τα χωράφια
τους από την καταστροφή; Τις Εικόνες και τα Άγια λείψανα κοίταξαν να περισώσουν.
Προορισμός τους η μαρτυρική Σμύρνη, ώστε από κει να βρουν δρόμο για την Ελλάδα.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Μέσα στη χαλασιά και στην αντάρα και αφού είχαν μείνει οι γερόντοι και
τα γυναικόπαιδα - μιας και οι άντρες χωρίστηκαν και δώσαν τόπο συνάντησης στη
Σμύρνη ώστε να σωθούν από τα Αμελέ Ταμπουρού, τα γνωστά τάγματα εργασίας- , οι
γερόντοι κουβαλούσαν τον Άγιο και όταν αυτοί κουράστηκαν τον πήραν στους ώμους
τους οι γυναίκες. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Έπεσαν πάνω τους όμως οι Τσέτες οι άτακτοι πλιατσικολόγοι που έσπερναν
το θάνατο στο πέρασμά τους. Και οι γυναίκες λέει για να αποφύγουν τον βιασμό
και την ατίμωση απομακρύνθηκαν από τα παιδιά τους και υποσχέθηκαν να τα
συναντήσουν στη Σμύρνη να ενωθούν όλοι μαζί. Και μείναν στο τέλος πρόσφυγες, ο Άγιος, τα παιδιά και οι γέροντες να οδεύσουν
προς την Σμύρνη, στον τόπο που θα συναντιόνταν ξανά όλοι μαζί. Η συνάντηση τους
ήταν στην Πούντα, συνοικία της Σμύρνης. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Όταν έφτασαν στην Σμύρνη είχε<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>νυχτώσει. Πλέον το κιβούρι του Αγίου το σήκωναν τα μικρά παιδιά στους
ώμους τους τρέχοντας να σωθούν μέσα από τη φλεγόμενη Σμύρνη που οι σφαγείς της,
είχαν πυρπολήσει. Ξάφνου όμως τα μικρά παιδιά διαπίστωσαν πως δεν ήξεραν προς
τα πού είναι η Πούντα! Ο κόσμος έτρεχε αλαφιασμένος! Τα παιδιά κρατώντας στους
ώμους τους τον Άγιο ρώταγαν χωρίς να παίρνουν απόκριση από κανέναν: πού είναι η
Πούντα;</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Καμία απάντηση από κανέναν, ποιος εξάλλου θα απαντούσε τη στιγμή που
προσπαθούσε να σώσει την ζωή του; Και τότε συνέβη το αναπάντεχο.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Απελπισμένα τα παιδιά, τρομαγμένα και μόνα τους ανάμεσα στις φλόγες
και στο αλαφιασμένος πλήθος, έτρεχαν να σωθούν και τότε ένα από αυτά έστρεψε <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το βλέμμα του στον Άγιο και δυνατά του λέει: «Λοιπόν
πού είναι η Πούντα;» Τότε έγινε το παράδοξο. Είδαν τον Άγιο να σηκώνει το χέρι
του και να δείχνει προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση… Και έπειτα μαλακά το
χαμήλωσε όπως χαρακτηριστικά γράφει η μακαριστή Γαλάτεια στο διήγημα της…. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Έτσι ήταν οι πρόσφυγες Άγιοι. Συντρόφευαν τους ανθρώπους στο δρόμο του
ξεριζωμού είτε ζωντανοί είτε αποθαμένοι. Αλλά έγιναν και ίδιοι οι πρόσφυγες
μαζί με το λαό τους. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Και όταν φτάσαν στην Ελλάδα έχοντας χάσει όλο το βιός τους αλλά κρατώντας
σφιχτά στα χέρια τους τις Άγιες Εικόνες τους και τα Άγια λείψανα από τον τόπο τους,
άκουσαν με τρόμο κάποιους συμπατριώτες μας να βλασφημούν Χριστό και Παναγία και
τόσο έφριξαν που ήθελαν να ξαναμπούν στα πλοία να γυρίσουν πίσω στο θάνατο! </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Οι πρόσφυγες μαζί τους έφεραν την Αγιότητα από τον τόπο τους και πάνω
σε αυτήν έχτισαν τις νέες πατρίδες τους. Μικρά Ασία, Πόντος, Καππαδοκία,
Ανατολική Θράκη σμίχτηκαν και ζυμώθηκαν με τα χώματα της Μητροπολιτικής Ελλάδας.
Γι αυτό ρίζωσαν και μεγαλούργησαν και ας τους φώναζαν οι δικοί μας Τούρκους.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Η προσφυγιά είναι δύσκολος
δρόμος. αλίμονο σε όποιον πρέπει να τον διαβεί. Δεν είναι τυχαίο αυτό που έχει γραφτεί: ο πρόσφυγας, μια φορά χάνει την πατρίδα του και πατρίδα ξανά ποτέ δεν έχει! Όμως ο Θεός που τα επέτρεψε,
φρόντισε στον Γολγοθά των ανθρώπων αυτών να υπάρχουν Κυρηναίοι! Αυτοί είναι οι
πρόσφυγες Άγιοι! Για αυτούς θέλησα να σας μιλήσω σήμερα εκατό χρόνια μετά από
τα γεγονότα.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Οι Άγιοι των αλησμόνητων ή αλύτρωτων και για κάποιους χαμένων πατρίδων
έγιναν και οι ίδιοι πρόσφυγες από τον τόπο που γεννήθηκαν και έζησαν.
Συντρόφεψαν τους πονεμένους ξεριζωμένους ανθρώπους στον πικρό δρόμο της
προσφυγιάς τους. Πόνεσαν για την απώλεια της επίγειας πατρίδας τους. Όπως και
να το κάνουμε και οι Άγιοι κάπου γεννήθηκαν, κάπου μεγάλωσαν, κάπου έζησαν και
πέθαναν με την αγωνία της αναζήτησης της μελλούσης ποθεινής πατρίδας την οποίαν
και τελικά κατέχτησαν. </span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Τράβηξαν τα πάνδεινα έως ότου φτάσουν στην Ελλάδα. Έχει διασωθεί αυτούσια
η περιγραφή της μεταφοράς των προσφύγων το 1919 κατά την γενοκτονία των
Ποντίων, με το πλοίο άγιος Νικόλαος, όπως την περιγράφει η Οσία ασκήτρια Σοφία
της Κλεισούρας. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">«Είχε μεγάλη θαλασσοταραχή· το καράβι της ομάδας τους κινδύνεψε πολλές
φορές να βουλιάξει. Τελικά σώθηκαν. Ο καπετάνιος, κάνοντας τον σταυρό του,
είπε: Κάποιον δίκαιο είχατε μαζί σας και σας έσωσε. Όλων τα μάτια τότε έπεσαν
στην Σοφία, που απομονωμένη σε κάποια γωνιά του πλοίου, δεν σταμάτησε την
προσευχή σ’ όλο το δύσκολο ταξίδι. Η διήγηση αυτή υπάρχει και σε μαγνητοταινία,
όπου η ίδια αφηγείται το συμβάν.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– Τα κύματα γέμισαν αγγέλους και παρουσιάζεται η Παναγία.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– Θα χαθή ο κόσμος, λέει, γιατί είστε πολλά αμαρτωλοί.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– Παναγία μου, εγώ να χαθώ, γιατί εγώ είμαι η αμαρτωλή, να σωθεί ο
κόσμος.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Το όνομα του καραβιού ήταν Άγιος Νικόλαος.</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">Όταν έφτασαν επιτέλους στην Ελλάδα, η ίδια η Παναγία της παρουσιάστηκε
λέγοντάς της:</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– «Να ’ρθεις στο σπίτι μου». Τότε η Σοφία την ρώτησε:</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– Ποιά είσαι και που είναι το σπίτι σου;</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;">– «Είμαι στην Κλεισούρα» ήταν η απάντηση!».</span></span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στο βιβλίο « Ο Άγιος
Παΐσιος ο Αγιορείτης», (εκδ. Ι. Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος
Βασιλικά- Θεσσαλονίκης, σ.σ. 24-31), περιγράφονται τα δεινά των Φαρασιωτών
προσφύγων από την Καππαδοκία προς την Ελλάδα. Ο μικρός Αρσένιος Εζνεπίδης, ο
μετέπειτα Άγιος Παΐσιος, βαπτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, τον
Ιερέα του χωριού, τον Χατζηεφεντή , ο οποίος και του έδωσε το όνομά του:
Αρσένιος. Όταν έφτασε η αναγγελία της αναγκαστικής αναχώρησης των Φαρασιωτών, ο
ευλαβής Ιερεύς των Φαράσων αποφάσισε να βαπτίσει όλα τα αβάπτιστα παιδιά, «για
να μην πεθάνει κανένα αβάπτιστο στο μακρινό ταξίδι που είχαν να κάνουν».</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Έτσι λοιπόν, 13 ημερών
ο Άγιος Παΐσιος βαπτίστηκε στον τόπο του, πριν ξεκινήσει με όλους τους άλλους
πρόσφυγες το ταξίδι προς την ελεύθερη Ελλάδα. Μαζί τους στο πικρό αυτό
μονοπάτι, βάδισε και ο παπάς τους ο Άγιος Ιερεύς των Φαράσων, ο Χατζηεφεντής!
Τους είχε προειδοποιήσει για την αναχώρησή του στον ουρανό σαράντα ημέρες
αφότου έφτασαν στην Κέρκυρα. Κοιμήθηκε αφού πρώτα βεβαιώθηκε πως τα παιδιά του
είχαν πλέον σωθεί!</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Οι πρόσφυγες αγωνίστηκαν με πίστη, προσπαθώντας και
καταφέρνοντας τελικά να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους από το απόλυτο τίποτα. Τα
πάντα τα άφησαν πίσω στην πατρίδα που έχασαν, παίρνοντας μαζί τους τις
αναμνήσεις μιας ολάκερης ζωής, ζυμωμένες</span><span style="font-family: verdana;">
</span><span style="font-family: verdana;">με προσευχές, θυμιάματα και ψαλμωδίες μιας αγιασμένης ζωής σε αγιασμένα
χώματα! Ο Θεός τελικά όπως ο ίδιος θέλησε έτσι και έγινε. Οι πρόσφυγες Άγιοι
της Εκκλησίας μας, παρηγόρησαν τους ανθρώπους στο δράμα του ξεριζωμού τους.
Τους συνόδευσαν στον Γολγοθά τους και έμειναν για πάντα μαζί τους.</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στις ιστορίες που
διηγούνταν στα εγγόνια τους οι γιαγιάδες τα επόμενα χρόνια, πάντα είχαν να
θυμηθούν περιστατικά που σχετίζονταν με τα άγια κειμήλια που έφεραν από τον
τόπο τους στην Μητροπολιτική Ελλάδα. Την Ελλάδα που την σκέπτονταν σαν πατρίδα
αγαπημένη και που δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις τους αντιμετώπισε σαν
εισβολείς και μάλιστα αλλόφυλους που ήρθαν να φάνε το ψωμί των παιδιών της…
Αυτούς που στα δικά τους ματωμένα χώματα, ήταν νοικοκυραίοι άνθρωποι, με τα
σπίτια τους και τα χωράφια τους, τις γεμάτες με του Θεού τ’ αγαθά αποθήκες τους
και ξάφνου από τη μια στιγμή στην άλλη όλα τα χάσαν μα κράτησαν την πίστη τους
στο Χριστό και τους Αγίους, τις Ιερές εικόνες τους και τα άγια λείψανα τους που
τα κουβάλησαν μαζί τους για να θεμελιώσουν επάνω στην πέτρα που λέγεται Χριστός
την νέα ζωή τους.</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εκατό χρόνια μετά από
τα γενόμενα , ελάχιστοι πλέον έχουν απομείνει απ’ όσους τα έζησαν. Όπως η
Μαγδαληνή Παυλίδου από τα Ούζαλα του Πόντου - γεννημένη στα 1915 - 107 ετών
σήμερα, που ζει με τις αναμνήσεις του ξεριζωμού στο χωριό Χαριτωμένη της
Δράμας. Διάβασα προ ημερών την διήγηση της σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών.
Είδε τον πατέρα της να τον σκοτώνουν εμπρός στην Εκκλησία του χωριού της. Παρά
την προχωρημένη ηλικία της θυμάται και περιγράφει τα όσα έζησε επτά ετών παιδί,
ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή, το φως και το σκοτάδι, με τις σκληρές θύμησες να
την συνοδεύουν στην μακρόχρονη ζωή της.</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εκατό χρόνια μετά,
θυμόμαστε τα γεγονότα που στιγμάτισαν ανθρώπινες ζωές. Που έγιναν αιτία,
χιλιάδες άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να ζήσουν μακριά από τον
τόπο που γεννήθηκαν. Εκατό χρόνια μετά, εμείς ερχόμαστε να κρατήσουμε την μνήμη
ζωντανή! Να θυμηθούμε τι έζησαν οι πρόγονοί μας, στερούμενοι ό,τι με μόχθο και
κόπο είχαν δημιουργήσει!</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης μας, Ιωαννίνων Κ. Μάξιμος, θέλησε να αφιερώσει αυτές τις εσπερινές
ομιλίες στο ζωντάνεμα της ιστορίας. Έτσι λοιπόν, διακεκριμένοι ομιλητές
αφειδώλευτα μας πρόσφεραν τον κόπο της έρευνας τους ώστε να γνωρίσουμε άγνωστες
πτυχές στα επιμέρους θέματα αυτού του τραγικού για την Ελληνική ιστορία
γεγονότος που παρέμεινε για πάντα γνωστό ως: Μικρασιατική καταστροφή!</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στην σημερινή
καταληκτική ομιλία, θελήσαμε να αναφερθούμε στους πρόσφυγες Αγίους της Εκκλησίας
μας, σε αυτούς που γεννήθηκαν</span><span style="font-family: verdana;"> </span><span style="font-family: verdana;">στα άγια
χώματα των αλησμόνητων Πατρίδων και συνόδεψαν τους πρόσφυγες αδελφούς μας στο
δρόμο του ξεριζωμού.</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το θέμα ήταν
ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Όπως ξεχωριστό για την ιστορία μας ήταν και το δράμα
των προσφύγων αδελφών μας. Ελπίζουμε πως στην περιγραφή των γεγονότων
καταφέραμε έστω και ελάχιστα να δώσουμε στο ευγενικό ακροατήριο μας την
ευκαιρία, οι θύμησες να ζωντανέψουν.</span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Οι πρόσφυγες Άγιοι
της Εκκλησίας μας, θα μας θυμίζουν πάντοτε πως σε όλες τις δυσκολίες της ζωής
μας, σε όλες τις δοκιμασίες, ακόμα και αν όλοι μας εγκαταλείψουν, ο Θεός είναι
μαζί μας. Και «ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ υμών».</span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="mso-bookmark: _GoBack;"><span style="font-family: verdana;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Σας
ευχαριστώ πολύ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></p>
<div style="mso-element: footnote-list;"><!--[if !supportFootnotes]--><span style="font-family: verdana;"><br clear="all" />
</span><hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">* Ομιλία
που πραγματοποιήθηκε στην Κυριακή 22 Μαΐου 2022 στον Ιερό Ναό Αγίας
Μαρίνης<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πόλεως Ιωαννίνων, με αφορμή την
συμπλήρωση 100 ετών από την Μικρασιατική καταστροφή. </span></p>
</div>
</div><br /><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-78631971613438256302022-01-15T21:23:00.000+02:002022-01-15T21:23:01.077+02:00Ο Νεομάρτυς Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις, πολιούχος των Ιωαννίνων. <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiwK7fAFEib_DOT9gplph0cZFGX4X3FCG2TcPVRKFK336LQ23tFuJ1jMWrMlHJE686p9Q-GIuSAZyqokE3bbcyCF1441GA2ArilzWup6tiBOADdx-IJxX0bg3FyZvgWBfY7FQ0n9I3ChwXisD7u_YW_WKOxvczFLurB-P3lyg1r9DNJXJ_6aS5NTw=s276" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="276" data-original-width="182" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiwK7fAFEib_DOT9gplph0cZFGX4X3FCG2TcPVRKFK336LQ23tFuJ1jMWrMlHJE686p9Q-GIuSAZyqokE3bbcyCF1441GA2ArilzWup6tiBOADdx-IJxX0bg3FyZvgWBfY7FQ0n9I3ChwXisD7u_YW_WKOxvczFLurB-P3lyg1r9DNJXJ_6aS5NTw=w132-h200" width="132" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="line-height: 150%;"><span style="font-family: verdana;">Ένα
πανηπειρωτικό πανηγύρι είναι αυτό του Νεομάρτυρα Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, του
ονομαζόμενου και «Φουστανελά», ο οποίος είναι και πολιούχος της πρωτεύουσας της
Ηπείρου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Ιανουαρίου και μάλιστα φέτος ανακηρύχτηκε
Άγιος Προστάτης της Ελληνικής Προεδρικής Φρουράς<a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Ο Νεομάρτυρας
Γεώργιος γεννήθηκε στο χωριό Τζούρχλη<a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> ή Τζούρφλι
ή Τζούραλη<a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> ή
Τσούρχλι της επαρχίας Γρεβενών το 1808<a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a> από
πτωχούς γονείς, τον Κωνσταντίνο και τη Βασίλω που εργάζονταν ως γεωργοί<a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a>.<span></span></span></span></p><a name='more'></a><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Έμεινε
ορφανός σε παιδική ηλικία, στην ηλικία των οκτώ ετών και την φροντίδα του
ανέλαβαν ο αδελφός του και η αδελφή του</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn6" name="_ftnref6" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[6]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Για να
ζήσει μπήκε στην υπηρεσία ενός Τούρκου αξιωματικού, κοντά στον οποίο παρέμεινε
για οκτώ χρόνια ως ιπποκόμος</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn7" name="_ftnref7" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[7]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.
Σημειωτέον πως ο τούρκος αξιωματικός, εκτιμώντας τον Γεώργιο για την καλή του
υπηρεσία προς αυτόν και την ικανότητά του, «του επέτρεπε να εκτελεί ακώλυτα τα
θρησκευτικά του καθήκοντα και να συχνάζει στους ναούς των Ιωαννίνων»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn8" name="_ftnref8" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[8]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Ο
Τούρκος, καλούσε τον Γεώργιο με τουρκικό όνομα και όχι με το χριστιανικό του,
κάτι που ήταν διαδεδομένο την εποχή εκείνη, μιας και όσοι Τούρκοι προσελάμβαναν
στην υπηρεσία τους χριστιανούς τούς έδιναν μουσουλμανικό όνομα, «προς αποφυγήν
δήθεν διακρίσεων και αντιζηλιών»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn9" name="_ftnref9" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[9]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Αυτό
είχε ως συνέπεια οι περισσότεροι μουσουλμάνοι να θεωρούν πως ο Γεώργιος ήταν
μουσουλμάνος και όχι χριστιανός</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn10" name="_ftnref10" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[10]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Πάντως,
κατά την οκταετή υπηρεσία του κοντά στον συγκεκριμένο Τούρκο, ο Γεώργιος είχε
κάποια ελευθερία στην άσκηση των θρησκευτικών του καθηκόντων. Το 1836
αρραβωνιάστηκε με μια χριστιανή με το όνομα Ελένη, κόρη ενάρετη, με την
προτροπή μιας θείας της, η οποία την είχε υπό την προστασία της. Όταν κάποιος
Τούρκος πληροφορήθηκε αυτό το γεγονός, νομίζοντας, όπως οι περισσότεροι
Τούρκοι, πως είναι μουσουλμάνος, λόγω του ονόματος που του είχε αλλάξει ο
αξιωματικός στον οποίον εργαζόταν, τον κατέδωσε ως πρώην μουσουλμάνο στις
αρχές. Μετά τη διαβεβαίωση του Τούρκου αξιωματικού, που τον είχε στην υπηρεσία
του, πως ήταν χριστιανός και ουδέποτε έγινε μουσουλμάνος</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn11" name="_ftnref11" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[11]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, καθώς
και την πιστοποίηση πως ήταν απερίτμητος, τον απάλλαξαν από την κατηγορία, αφού
πρώτα καταγράφτηκε ως χριστιανός «</span>για να πληρώνει το χαράτζι<span style="text-indent: 1cm;">»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn12" name="_ftnref12" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[12]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Ο
γάμος του με την χριστιανή Ελένη κατά την παράδοση τελέστηκε στον Ναό του Αγίου
Νικολάου στους Κοπάνους</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn13" name="_ftnref13" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[13]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> σε
ημερομηνίες που διασώζονται χωρίς να συμπίπτουν μεταξύ τους</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn14" name="_ftnref14" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[14]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> και στη
συνέχεια ο Γεώργιος αναχώρησε από τα Γιάννενα για το Μπεράτι συνοδεύοντας τον
αφέντη του, όπου παρέμεινε για ένα διάστημα επτά μηνών εκεί, έως και τον Ιούνιο
του 1837</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn15" name="_ftnref15" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[15]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Αργότερα, προσλήφθηκε ως
ιπποκόμος στην υπηρεσία του «Μουσελίμη Φιλιατών»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn16" name="_ftnref16" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[16]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> και σε
κάποια στιγμή επανήλθε στα Ιωάννινα για προσωπικές του υποθέσεις. Εκεί, η
σύζυγος του Ελένη γέννησε αγόρι το οποίο και βάπτισαν στις 7 Ιανουαρίου 1838
δίνοντάς του το όνομα Ιωάννης</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn17" name="_ftnref17" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[17]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Εδώ
τα παρατιθέμενα στοιχεία που προηγούνται του μαρτυρίου του δείχνουν πως ο Νεομάρτυρας
με κάποιο θαυμαστό τρόπο είχε προειδοποιηθεί για το επικείμενο μαρτύριό του.
Έτσι, λοιπόν, τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 1838 ο μουσελίμης αναχωρεί για τα
Φιλιατρά, αλλά ο Νεομάρτυρας παραμένει στα Γιάννενα κοντά στη οικογένειά του</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn18" name="_ftnref18" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[18]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Την
επόμενη μέρα παραδίδεται σε ολοήμερο ύπνο και παρά τις προσπάθειες να τον
ξυπνήσουν εκείνος ξυπνά τελικά το βράδυ. Στο βραδινό τραπέζι, αντί της
καθιερωμένης ευχής «εις το όνομα του Χριστού», εκείνος κάνει το σταυρό του και
λέει «Δόξα σοι ο Θεός»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn19" name="_ftnref19" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[19]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Στην
παρατήρηση κάποιου συγγενούς του γιατί είπε αυτό, η απάντηση του είναι «δεν
λέτε, πάλι καλά που ξέρω και τούτο, υπαινισσόμενος την αμάθειά του»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn20" name="_ftnref20" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[20]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Την
επομένη ημέρα, Τετάρτη 12 Ιανουαρίου, ζητά από τη σύζυγό του τα καλά του ρούχα
ώστε να πάει στην κεντρική αγορά προς αναζήτηση εργασίας</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn21" name="_ftnref21" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[21]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Πριν
φύγει από το σπίτι του, στρέφει το βλέμμα του δύο φορές προς τη γυναίκα και το
παιδί του, κάτι που προκαλεί απορία στη σύζυγό του</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn22" name="_ftnref22" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[22]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Και ενώ
πηγαίνει ξανά προς την έξοδο της οικίας του, για τρίτη φορά επιστρέφει και
ξαναφιλά το παιδί του «ως να επήγαινεν εις αγύριστον οδόν»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn23" name="_ftnref23" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[23]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Στην
κεντρική πλατεία, όπου βρισκόταν και ένας μεγάλος πλάτανος, συναντήθηκε με τον
ίδιο μουσουλμάνο που την πρώτη φορά τον είχε καταγγείλει στις αρχές, ως
αποστάτη του Ισλάμ. Ο ίδιος άνθρωπος τον εγκαλεί και πάλι για αποστασία μπροστά
σε όλους τους παρισταμένους. Κατά μία πληροφορία, ο Γεώργιος προσπάθησε να
αποφύγει τη συνάντηση με τον μουσουλμάνο καταφεύγοντας στο ελληνικό προξενείο</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn24" name="_ftnref24" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[24]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Αυτό
όμως δεν έγινε τελικά, με αποτέλεσμα και μετά την επιμονή του μουσουλμάνου να
οδηγηθεί και πάλι στις αρχές, όπου ομολόγησε ξανά, πως ήταν και παραμένει
χριστιανός</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn25" name="_ftnref25" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[25]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Ο
συναξαριστής μας πληροφορεί πως κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του Νεομάρτυρα
παραβρισκόταν και κάποιος γέρος εξωμότης, δηλαδή χριστιανός που είχε γίνει
μουσουλμάνος, ο οποίος είχε τρία παιδιά, από τα οποία ένα από αυτά ήταν ιερέας.
Αυτός προσπάθησε να πείσει τον Γεώργιο να αποστατήσει από τη χριστιανική πίστη,
δεχόμενος όχι μόνο την άρνηση του Νεομάρτυρα αλλά και τον έλεγχό του για την
προδοσία του στη χριστιανική πίστη</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn26" name="_ftnref26" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[26]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Μετά
τη σθεναρή άρνηση του Νεομάρτυρα να αποστατήσει από την πίστη του φυλακίζεται.
Μέσα στη φυλακή υπάρχουν δύο Έλληνες οι οποίοι και τον ρωτούν για τα αίτια της
φυλάκισής του. Στον έναν από τους δύο, ο άγιος δωρίζει ως αναμνηστικό το
κομπολόι του που μετά το μαρτύριό του παρέμεινε στα χέρια του ανθρώπου ως
φυλακτό</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn27" name="_ftnref27" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[27]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Ξεκινούν
τα μαρτύρια και παρά την παρέμβαση του τοπικού Μητροπολίτη Ιωακείμ του Χίου
καθώς και δύο ακόμα αρχιερέων μαζί με τους προύχοντες της πόλης προς τις αρχές
για τη σωτηρία του, τα διαβήματα αυτά δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn28" name="_ftnref28" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[28]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Τελικά
και μετά από συνεχόμενα μαρτύρια και θεοσημίες</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn29" name="_ftnref29" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[29]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, ο Νεομάρτυρας
οδηγείται στο μαρτύριο με απαγχονισμό στις 17 Ιανουαρίου 1838 «ημέραν Δευτέραν
και περί ώραν έκτην»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn30" name="_ftnref30" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[30]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">,
βάζοντας ο ίδιος τη θηλιά στο λαιμό του μετά από προτροπή των δημίων του, κάτι
που επαναλήφθηκε πολλές φορές</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn31" name="_ftnref31" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[31]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> και
αφού πρώτα τους ζήτησε να του λύσουν τα χέρια, για να κάνει τον σταυρό του, σε
ηλικία 30 ετών.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Οι
θεοσημίες επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της παραμονής του σώματος στην
αγχόνη</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn32" name="_ftnref32" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[32]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, έως
και στις 19 Ιανουαρίου, όπου μετά από συντονισμένες προσπάθειες, τελικά, κατά
μια μαρτυρία, το σώμα δωρήθηκε στον τοπικό μητροπολίτη για να το θάψει, κατά
μια άλλη μαρτυρία, η οποία σώζεται στο παλαιότερο κατάστιχο της Μητρόπολης
Ιωαννίνων, το σώμα εξαγοράστηκε αντί του ποσού των τριακοσίων γροσίων</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn33" name="_ftnref33" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[33]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Το
σώμα μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου των Ιωαννίνων, όπου,
μετά τον ευπρεπισμό του, κηδεύτηκε χριστιανικά από τους Μητροπολίτες Ιωαννίνων,
Άρτης και Γρεβενών και στη συνέχεια έγινε η ταφή του κοντά στη δυτική πύλη του
ιερού Βήματος</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn34" name="_ftnref34" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[34]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Εντυπωσιακό
είναι το γεγονός πως ο τότε Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιωακείμ κάλεσε πριν από τη
νεκρώσιμο ακολουθία τον πρωτοψάλτη του ναού που ήταν και αγιογράφος και του
ζήτησε να παρατηρήσει καλά το πρόσωπο του Νεομάρτυρα που κειτόταν στο
νεκροκρέβατο και στη συνέχεια να τον απεικονίσει σε εικόνα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn35" name="_ftnref35" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[35]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Είναι
η πρώτη ένδειξη διαπίστωσης της αγιότητας του Νεομάρτυρα, η οποία, στη συνέχεια
επαληθεύεται, αφού το πρώτο θαυμαστό γεγονός θεραπείας από τον άγιο συμβαίνει
στη μητέρα του αγιογράφου της εικόνας του, η οποία θεραπεύτηκε</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn36" name="_ftnref36" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[36]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, όταν ο
γιος της την ψηλάφισε έχοντας πρώτα ακουμπήσει τα χέρια του στο πρόσωπο και στο
σώμα του Νεομάρτυρα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn37" name="_ftnref37" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[37]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.
Εμφανίσεις του αγίου και θαυμαστά γεγονότα που συνδέονται με εκείνον αποτελούν
και το εφαλτήριο της άμεσης αναγνώρισης της αγιότητάς του στη λαϊκή αντίληψη
των χριστιανών, μιας και ο Θεός «επέτρεπεν εις τον νέον Μάρτυρα να ασκή όλην
την θαυματουργόν δύναμιν του ουρανού εναντίον των τυράννων των Ελλήνων»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn38" name="_ftnref38" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[38]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Οι
αγιογραφικές απεικονίσεις του Νεομάρτυρα ξεκινούν αμέσως μετά το μαρτύριό του.
Η πρώτη αγιογραφική απεικόνιση του Νεομάρτυρα γίνεται δεκατρείς μέρες μετά το
μαρτύριό του με ημερομηνία ιστόρησης 30 Ιανουαρίου 1838, επάνω στην οποία στο
κάτω μέρος της εικόνας επιγράφεται και το πρώτο συναξάρι με τα στοιχεία της
ζωής και του μαρτυρίου του Νεομάρτυρα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn39" name="_ftnref39" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[39]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Στην
εικόνα του τέμπλου του ομώνυμου Ναού του αγίου στο Αργυρό Πηγάδι Αιτωλοακαρνανίας
η εικόνα φέρει σε επιγραφή τη χρονολογία 1847 Ιουλίου 21, μαζί με το όνομα του
δωρητή καθώς και του αγιογράφου.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Είναι
δε πολύ σημαντικό να σημειώσουμε πως εμφαίνεται ότι η χήρα του Νεομάρτυρα,
Ελένη, σε επιστολή της προς τον Χρύσανθο Λαϊνά</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn40" name="_ftnref40" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[40]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, υμνωδό
και συντάκτη της πρώτης ακολουθίας του αγίου και με ημερομηνία 27 Σεπτεμβρίου
1886, υπογράφει ως «</span><span style="text-indent: 1cm;">Ελένη Νεομάρτυρος</span><span style="text-indent: 1cm;">»,
αντί άλλου επιθέτου</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn41" name="_ftnref41" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[41]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.
Αξιομνημόνευτο είναι πάντως το γεγονός πως, μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων τιμής
στο πρόσωπο του Νεομάρτυρος Γεωργίου, παρατηρείται η άμεση συγγραφή ακολουθίας
για τον Νεομάρτυρα λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του, κάτι που επιμαρτυρείται
από το γεγονός πως από εμφαινόμενο χειρόγραφο που παρουσιάζει ο Σαλαμάγκας και
αποτελεί την αντιγραφή της πρώτης ακολουθίας που έκανε ο Χρύσανθος Λαΐνάς για
τον Νεομάρτυρα, αυτή έγινε στις 25 Φεβρουαρίου του 1838, «τριάντα εννέα δηλαδή
μόλις ημέρες μετά το μαρτύριο του Γεωργίου»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn42" name="_ftnref42" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[42]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Κατά
την έρευνα και καταγραφή της παρούσας μελέτης δε συνάντησα άλλη περίπτωση Νεομάρτυρα
η λαϊκή αναγνώριση της αγιότητας του οποίου να αρχίζει με τις εκδηλώσεις τις οποίες
και καταγράψαμε παραπάνω αμέσως μετά το μαρτύριό του.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Όπως
ήδη αναφέραμε, η λαϊκή τιμή προς τον Νεομάρτυρα ξεκινά αμέσως μετά τον
μαρτυρικό του θάνατο</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn43" name="_ftnref43" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[43]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, με
αποκορύφωμα την άμεση διακήρυξη της αγιότητάς του τον επόμενο χρόνο του
μαρτυρίου του, δηλαδή στις 19 Σεπτεμβρίου 1839 από τη Σύνοδο του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, με πρωτοστάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγόριο Στ΄</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn44" name="_ftnref44" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[44]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Ο
πατριάρχης έδωσε εντολή στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων να καταγράψει τη συνοδική
πράξη στον κώδικα της μητροπόλεως, χωρίς όμως να τη δημοσιοποιήσει για να μην
ερεθιστούν οι φανατικοί Τούρκοι και προσέθετε πως ο καθορισμός της ημέρας της
εορτής ήταν η 17</span><sup style="text-indent: 1cm;">η</sup><span style="text-indent: 1cm;"> Ιανουαρίου εκάστου έτους</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn45" name="_ftnref45" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[45]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Της Συνοδικής
Πράξης προηγήθηκε έκθεση του νέου Μητροπολίτου Ιωαννίνων Ιωαννίκιου, την οποία
και προσυπογράφουν δύο επίσκοποι και αρκετοί κληρικοί και λαϊκοί στην οποία και
εκτίθενται τα πρώτα θαύματα του αγίου</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn46" name="_ftnref46" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[46]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Η
ανακομιδή του λειψάνου του έγινε επί αρχιερατείας Ιωαννίνων Σεραφείμ, του μετέπειτα
Αρχιεπισκόπου Αθηνών, στις 25 Οκτωβρίου 1971, εκατόν τριάντα τρία χρόνια μετά
το μαρτύριο του Νεομάρτυρα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn47" name="_ftnref47" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[47]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">, αφού
προηγήθηκε Μέγας Εσπερινός και στον οποίο χοροστάτησαν αρκετοί επίσκοποι.
Αρχιερείς και ιερείς με άπασα την ιερατική τους στολή έφθασαν στον τάφο του Νεομάρτυρα
και αφού ανέσυραν την πλάκα, ο τότε πρωτοσύγκελλος και μετά ταύτα Μητροπολίτης
Ιωαννίνων Θεόκλητος, ανυπόδητος και καταφανώς συγκινημένος, κατήλθε εντός του
μνήματος και άρχισε το έργο της εκσκαφής. Μετά από μια μεγαλειώδη λιτανεία,
«που παρόμοιά της δε γνώρισε ποτέ η πόλη των Ιωαννίνων» με την παρουσία
χιλιάδων πιστών τα λείψανα μεταφέρθηκαν και εναποτέθηκαν στον ναό του Νεομάρτυρα
όπου και φυλάσσονται έως σήμερα</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn48" name="_ftnref48" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[48]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Στα
προσκυνηματικά σημεία που σχετίζονται με τον Νεομάρτυρα περιλαμβάνονται το σημείο
όπου κατά την παράδοση μαρτύρησε, ο τάφος του στον Μητροπολιτικό Ναό της πόλεως
και τα λείψανά του στον ομώνυμο Προσκυνηματικό Ναό των Ιωαννίνων ο οποίος
«ανηγέρθη επί του τόπου ένθα πρότερον η οικία του Αγίου»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn49" name="_ftnref49" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[49]</span></span></span></a> ( σ.σ. Ο Περαντώνης στο σημείο αυτό κάνει λάθος αφού ο επί της πλατείας Πάργης των Ιωαννίνων περικαλλής ναός του Νεομάρτυρα, δεν έχει καμία σχέση με την οικία του η οποία βρίσκεται σε άλλο σημείο της πόλεως των Ιωαννίνων)<span style="text-indent: 1cm;">.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Αρκετά
σωματεία τον τιμούν ως προστάτη τους με κορυφαία τον Σύλλογο Ιωαννιτών «</span><span style="text-indent: 1cm;">Ο Νεομάρτυς Γεώργιος</span><span style="text-indent: 1cm;">», την </span><span style="text-indent: 1cm;">Πανηπειρωτική Αδελφότητα Αθηνών </span><span style="text-indent: 1cm;">και τον </span><span style="text-indent: 1cm;">Σύνδεσμο Επιστημόνων Ηπειρωτών
Αθηνών-Πειραιώς και προαστίων, </span><span style="text-indent: 1cm;">με πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ναό της
Χρυσοσπηλιώτισσας των Αθηνών. Ο κοινός εορτασμός της μνήμης του Αγίου από τους
δύο αυτούς Ηπειρωτικούς συλλόγους ξεκίνησε το 2008.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Στις
17 Ιανουαρίου του 2018, ανήμερα της εορτής του αγίου, ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ήταν παρών στην τελετή ανακήρυξης του Αγίου
Γεωργίου εν Ιωαννίνοις «Φουστανελά»</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn50" name="_ftnref50" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[50]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> σε
Προστάτη Άγιο της Προεδρικής Φρουράς, που έλαβε χώρα στο στρατόπεδο της
Προεδρικής Φρουράς στην Ηρώδου Αττικού</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn51" name="_ftnref51" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[51]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;">. Ακόμη,
παρόντες στην τελετή ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος,
εκπρόσωποι του Συλλόγου Παλαίμαχων Ευζώνων, οι συντοπίτες του Αγίου Γεωργίου
από τα Γρεβενά, καθώς και οι απόγονοι του αγίου που ζουν στον Πειραιά. Ο
Αρχιεπίσκοπος προεξήρχε της Δοξολογίας και της καθιερώσεως του προσκυνηταρίου-μνημείου
για τον Νεομάρτυρα άγιο στον προαύλιο χώρο της Προεδρικής Φρουράς. Ο
Αρχιεπίσκοπος επίσης δήλωσε ότι η καθιέρωση του προσκυνηταρίου παρέχει
εσωτερική δύναμη σε δύσκολες εποχές. Η κατασκευή του μνημείου έγινε με δαπάνη
του Συλλόγου των Απανταχού Αγιωργιτών «Ο Νεομάρτυς Γεώργιος».</span></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span style="text-indent: 1cm;">Στην
εικονογραφία του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις «Φουστανελά», ο άγιος
απεικονίζεται να φορά φουστανέλα, καθώς γεννήθηκε πριν από την Ελληνική
Επανάσταση και έζησε το 19</span><sup style="text-indent: 1cm;">ο</sup><span style="text-indent: 1cm;"> αιώνα, που η φουστανέλα αποτελούσε μέρος
της ελληνικής τοπικής ενδυμασίας. Επίσης, φοράει φέσι με κρόσσια στο κεφάλι, το
οποίο ήταν απαραίτητο, καθώς η περιοχή, στην οποία έζησε και δραστηριοποιήθηκε,
ήταν τουρκοκρατούμενη. Το ύψος της μορφής φτάνει το 1,70 μ.</span><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftn52" name="_ftnref52" style="text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[52]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"> και το
σαγόνι του έχει σχήμα τριγωνικό, ενώ τα μάτια του φαίνονται ασύμμετρα. Στο
αριστερό του χέρι κρατάει ένα κλαδί φοίνικα, σύμβολο του μαρτυρίου του.</span></span></p><div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: verdana; text-indent: 37.7953px;">* Το παρόν κείμενο, αποτελεί τμήμα της Διδακτορικής Διατριβής του π. Θωμά Ανδρέου με θέμα:" </span><span style="font-family: verdana; text-align: center; text-indent: 37.7953px;"><span style="line-height: 24px;">Η ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ </span></span><span style="font-family: verdana; text-align: center; text-indent: 37.7953px;"><span style="line-height: 24px;">ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΕΘΙΜΟΤΑΞΙΑ" η οποία υποβλήθηκε και κρίθηκε επιτυχώς στο τμήμα Ιστορίας -Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης το 2018. </span></span></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; text-align: center; text-indent: 37.7953px;"><span style="line-height: 24px;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; text-align: center; text-indent: 37.7953px;"><span style="line-height: 24px;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Υποσημειώσεις- Βιβλιογραφία: </span></div><!--[if !supportFootnotes]--><hr size="1" style="text-align: justify;" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref1" name="_ftn1" style="font-family: verdana; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></span></a><span style="font-family: verdana; line-height: 150%; text-indent: 1cm;">
Ανώνυμος, «Ο Άγιος Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις προστάτης της Προεδρικής Φρουράς».
ιστότοπος Πεμπτουσία, ανακτήθηκε στις 10-2-2018</span></p>
</div>
<div id="ftn2">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος, Συναξαριστής Νεομαρτύρων, ό.π., σ. 234.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn3">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ι. Περαντώνης, Λεξικόν των Νεομαρτύρων.
Οι νεομάρτυρες από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της απελευθερώσεως
του δούλου έθνους, ό.π., τόμ. Α΄, σ. 127.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn4">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Κ. Βλάχος, Βίος του Αγίου ενδόξου
Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, συντεθείς βάσει παλαιών τε και νέων
πηγών παρά του ελαχίστου εν φιλολόγοις Κων/νου Π. Βλάχου, Άρχοντος Διδασκάλου
του Γένους της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Ιωάννινα 2010</span><span style="color: blue; line-height: 150%;">, </span><span style="line-height: 150%;">σ. 12.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn5">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ν. Σ. Μάμαης, Εικονογράφηση του βίου του
Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις – Μια εικονογραφική πρόταση,
Αθήνα 2007, Θεολογική Σχολή, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, σ. 22.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn6">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος,
ό.π., σ. 234.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn7">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος,
ό.π., σ. 235.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn8">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref8" name="_ftn8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, Βίος του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου
του εν Ιωαννίνοις, ό.π., σ. 12. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn9">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref9" name="_ftn9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ.
13.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn10">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref10" name="_ftn10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ν. Σ. Μάμαης, Εικονογράφηση του βίου του Νεομάρτυρα Αγίου
Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, ό.π., σ. 23.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn11">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref11" name="_ftn11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος
Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος, ό.π., σ. 236. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn12">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref12" name="_ftn12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 17.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn13">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref13" name="_ftn13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Δ. Σαλαμάγκας, Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος Ιωαννίνων,
(Συναξάρι), Αθήνα 1954, σ. 63.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn14">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref14" name="_ftn14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 17.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn15">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref15" name="_ftn15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Βλ. Ν. Σ. Μάμαης, Εικονογράφηση του βίου του Νεομάρτυρα Αγίου
Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, ό.π., σ. 26, και <span style="font-variant-caps: small-caps; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;">Ε. Β</span>λαχογιάννη<span style="font-variant-caps: small-caps; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal;">, </span>Το
παρεκκλήσιο του τάφου του Νεομάρτυρα αγίου Γεωργίου στα Ιωάννινα, Ηπειρωτικά Χρονικά</span>, τόμ.<span lang="X-NONE"> 29 (1988/89)</span>, σ.<span lang="X-NONE"> 187-215, πίν. 1-19.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn16">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref16" name="_ftn16" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ι. Περαντώνης, Λεξικόν των Νεομαρτύρων. Οι νεομάρτυρες από
της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της απελευθερώσεως του δούλου έθνους,
ό.π., τόμ. Α΄, σ. 127.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn17">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref17" name="_ftn17" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, Βίος του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις,
ό.π., σ. 18.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn18">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref18" name="_ftn18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 27.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn19">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref19" name="_ftn19" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος
Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος, ό.π., σ. 236.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn20">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref20" name="_ftn20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 19.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn21">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref21" name="_ftn21" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 27.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn22">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref22" name="_ftn22" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος
Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος, ό.π., σ. 236.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn23">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref23" name="_ftn23" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 19.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn24">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref24" name="_ftn24" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 20.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn25">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref25" name="_ftn25" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 28.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn26">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref26" name="_ftn26" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 29.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn27">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref27" name="_ftn27" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[27]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ε. Μούτσικας , Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος
ο εξ Ιωαννίνων, Αθήνα 1994, σ. 29. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn28">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref28" name="_ftn28" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
<a name="OLE_LINK191"></a><a name="OLE_LINK190"></a><a name="OLE_LINK189">Ι.
Περαντώνης, Λεξικόν των Νεομαρτύρων. Οι
νεομάρτυρες από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως μέχρι της απελευθερώσεως του
δούλου έθνους, ό.π., τόμ. Α΄, </a>σ. 127.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn29">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref29" name="_ftn29" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος
Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος, ό.π., σ. 239. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn30">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref30" name="_ftn30" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[30]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ι. Περαντώνης, ό.π., σ. 128. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn31">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref31" name="_ftn31" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, Βίος του Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις,
ό.π., σ. 26.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn32">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref32" name="_ftn32" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 35.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn33">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref33" name="_ftn33" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 28. Πρβλ. Δ.
Σαλαμάγκας, Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος
Ιωαννίνων, ό.π., σ. 92.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn34">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref34" name="_ftn34" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[34]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 30.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn35">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref35" name="_ftn35" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[35]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn36">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref36" name="_ftn36" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[36]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 37.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn37">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref37" name="_ftn37" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[37]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 33. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn38">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref38" name="_ftn38" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[38]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Φ. Φωτόπουλος, Ο Άγιος Γεώργιος (Ο Νεομάρτυς)
και η Άλωσις των Ιωαννίνων, εν Αθήναις 1914. σ. 95. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn39">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref39" name="_ftn39" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[39]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Δ. Σαλαμάγκας, ό.π., σ. 161.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn40">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref40" name="_ftn40" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[40]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Όπως μας πληροφορεί στο έργο του για τον άγιο ο Δ. Σαλαμάγκας , Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος Ιωαννίνων,
ό.π., σ. 127, το 1953 περιήλθε στα χέρια του το παλαιό χειρόγραφο αντίγραφο της
πρώτης ακολουθίας του Νεομάρτυρα το οποίο και αναλύει ενδελεχώς. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn41">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref41" name="_ftn41" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[41]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Μακάριος Κορίνθου – Νικόδημος Αγιορείτης – Νικηφόρος Χίου – Αθανάσιος Πάριος,
ό.π., σ. 201.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn42">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref42" name="_ftn42" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[42]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Δ. Σαλαμάγκας, Ο Νεομάρτυρας Άγιος
Γεώργιος Ιωαννίνων, ό.π., σ. 151.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn43">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref43" name="_ftn43" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[43]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Στ. Παπαδόπουλος, Γεώργιος νεομάρτυς Ιωαννίνων, Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ. 6 (1965), στ. 454.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn44">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref44" name="_ftn44" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[44]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Ν. Σ. Μάμαης, ό.π., σ. 38.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn45">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref45" name="_ftn45" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[45]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
</span><span style="line-height: 150%;">Χρυσόστομος </span><span style="line-height: 150%;">Παπαδόπουλος,
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Οι Νεομάρτυρες,
ό.π., </span><span style="line-height: 150%;">σ. 129.</span><span style="line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn46">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref46" name="_ftn46" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[46]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Δ. Σαλαμάγκας, ό.π., σ. 107. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn47">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref47" name="_ftn47" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[47]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span style="line-height: 150%;">
Κ. Βλάχος, Βίος του Αγίου ενδόξου
Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις, ό.π., σ. 39.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn48">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref48" name="_ftn48" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[48]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Κ. Βλάχος, ό.π., σ. 43-44.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn49">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref49" name="_ftn49" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[49]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ι. Περαντώνης, ό.π., σ. 128. <o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn50">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref50" name="_ftn50" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[50]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Του αγίου τού δίνεται και το
προσωνύμιο «Φουστανελάς», καθώς στην εικονογραφία του φαίνεται να φοράει
φουστανέλα.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
<div id="ftn51">
<p class="MsoFootnoteText" style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref51" name="_ftn51" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="X-NONE" style="color: black; line-height: 115%;">[51]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><span lang="X-NONE"> Ανώνυμος, «Ο Άγιος Γεώργιος ο εν
Ιωαννίνοις προστάτης της Προεδρικής Φρουράς», ιστότοπος Πεμπτουσία, ανακτήθηκε
στις 10</span>.<span lang="X-NONE">2</span>.<span lang="X-NONE">2018.<o:p></o:p></span></span></p>
</div>
</div><p style="text-align: center;">
<span style="font-family: verdana;"><a href="file:///C:/Users/user/Pictures/%CF%80.%20%CE%98%CE%A9%CE%9C%CE%91%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%95%CE%9F%CE%A5%20%CE%94%CE%99%CE%94.%20%CE%94%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%92%CE%97.doc#_ftnref52" name="_ftn52" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 150%;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[52]</span></span></span></span></a><span style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;">
Π. Σαμσάρης, «Η εικονογραφία του Αγίου Γεωργίου του Νέου (ή Φουστανελά) στην
όψιμη μεταβυζαντινή ζωγραφική της περιοχής των Σερρών», Πρακτικά Β΄ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Οι Σέρρες και η περιοχή
τους: Από την Οθωμανική Κατάκτηση στη Σύγχρονη εποχή, τόμ. Β’, Σέρρες 2013, σ. 94</span><span style="line-height: 150%; text-align: justify; text-indent: 1cm;">4.</span> </span></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-51496554929452960382021-11-06T22:36:00.000+02:002021-11-06T22:36:21.401+02:00Το συναπάντημα ελπίδας και πίστης! (Κυριακή Ζ' Λουκά) <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSZ0lGTfFX6kpv1_ggbh7SL3eGiytjAyf2X_HZVP6XMjVehU7jggIkxoRQUENQDbi2nKNB-OBQ0JeMptI9mV76SaQCJrKc37eWiBTzbCovALpDIg8keBP6bgtH9MMbymyP4UHJxVl_wQ/s239/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF-%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="211" data-original-width="239" height="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSZ0lGTfFX6kpv1_ggbh7SL3eGiytjAyf2X_HZVP6XMjVehU7jggIkxoRQUENQDbi2nKNB-OBQ0JeMptI9mV76SaQCJrKc37eWiBTzbCovALpDIg8keBP6bgtH9MMbymyP4UHJxVl_wQ/w200-h177/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF-%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582-1.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;">Το αυριανό ευαγγέλιο, γραμμένο από το χέρι του Ευαγγελιστού Λούκα, εξιστορεί δύο θαυμαστά γεγονότα μεταξύ των θαυμάτων που καταγράφηκαν από τις διηγήσεις των ευαγγελιστών. Θαύματα που ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική, αφού αυτό ακριβώς σημαίνει θαύμα. Ότι η λογική δεν χωρά και ο ανθρώπινος νους, δεν μπορεί να κατανοήσει.<span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Στην διήγηση του, ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει με λεπτομέρειες τα δύο θαύματα του Χριστού μας. Δεν παραμένει σε μια απλή αναφορά των γεγονότων, αλλά τα καταγράφει με λεπτομέρειες ώστε ακόμα και σήμερα, είκοσι αιώνες μετά, ο ακροατής ή αναγνώστης των κειμένων να κατανοήσει τι σημαίνει πως ο Θεός περπάτησε ανάμεσα στους ανθρώπους! </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ένας δυστυχής πατέρας, ο Ιάειρος, προεστός της συναγωγής, γονυπετής ικετεύει τον Χριστό μας να του χαρίσει το πολυπόθητο δώρο, την υγεία της βαριά ασθενούσας μοναχοκόρης του. Ένα παιδί δώδεκα ετών, βρισκόταν στο μεταίχμιο μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Ο πατέρας, ελπίζει πως ο Χριστός μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα! Ελπίζει σε αυτό που ο άνθρωπος της κάθε εποχής δυσκολεύεται να αντιληφθεί. Πως ο Θεός μπορεί να κάνει ό,τι ο άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήσει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Πηγαίνοντας ο Χριστός μας για την οικία του Ιαείρου, μια άλλη πονεμένη γυναίκα που έπασχε από αιμορραγίες επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια, έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία της αναζητώντας την θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα, προσπαθεί παλεύοντας μέσα στο πλήθος να φτάσει τον Χριστό! Όχι να του ζητήσει το θαύμα! Είναι σίγουρη γι'αυτό! Αν δεν είχε την βεβαιότητα πως θα θεραπευτεί δεν θα έμπαινε σε αυτή την διαδικασία, να ψάξει να βρει τον Χριστό, να Τον αναζητήσει δηλαδή και να τον πλησιάσει η ίδια να Τον αγγίξει. Αυτή είναι μόνο η επιθυμία της. Να φτάσει κοντά Του και απλά να Τον αγγίξει... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν μπορεί εξάλλου να Του μιλήσει, αφού δεκάδες άνθρωποι προσπαθούν ταυτόχρονα να Τον προσεγγίσουν. Η γυναίκα αυτή καταφέρνει να αγγίξει την άκρη του ρούχου Του και το θαύμα επιτελείται. Η αιμορραγία σταματά! Στην αναζήτηση όμως του ανθρώπου έρχεται να ανταποκριθεί ο Θεός. Μόλις ο Χριστός απευθύνεται στους μαθητές για να ρωτήσει ποιος Τον άγγιξε, εκείνοι απαντούν με τρόπο λογικό, δηλαδή με ότι οι ίδιοι βλέπουν: "Διδάσκαλε, βλέπεις τόσους ανθρώπους να έχουν στριμωχτεί κοντά σου και Εσύ ρωτάς ποιος σε άγγιξε;". Αυτό βλέπουν, αυτό λένε. Ο Λουκάς όμως διευκρινίζει ότι ο Χριστός ένιωσε το άγγιγμα της γυναίκας από την δύναμη που εξήλθε από μέσα του. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Εδώ εμφανίζεται η γυναίκα για να ομολογήσει αυτό που οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Πηγαίνει μπροστά στον Χριστό μας τρέμοντας για να πει ενώπιον όλων των παρισταμένων πως ο Χριστός την θεράπευσε μόλις εκείνη άγγιξε το ρούχο Του. Μπορεί την ώρα εκείνη να ήταν κοντά στον Χριστό δεκάδες άνθρωποι. Μόνο εκείνη η γυναίκα όμως άγγιξε το θαύμα. Εκείνη που το αναζήτησε , εκείνη το έλαβε. Αυτό είναι το συναπάντημα της ελπίδας που αναζητά το θαύμα και της πίστης που τελικά το επιτελεί. Και αυτό το λέει ο ίδιος ο Χριστός μας όταν απευθυνόμενος στην θεραπευμένη γυναίκα της λέει: " </span> <span style="font-family: verdana;">Έχε θάρρος κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε".</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ταυτόχρονα όμως , κάποιος έρχεται από το σπίτι του Ιάειρου για να αναγγείλει το θάνατο της κόρης του. Για τον αγγελιοφόρο είναι πλέον άσκοπη η μετάβαση του Κυρίου μας στο σπίτι του Αρχισυνάγωγου αφού πλέον ο θάνατος με τα ανθρώπινα δεδομένα έχει επέλθει. Γιαυτό λέει στον Ιάειρο, "μην ενοχλείς τον διδάσκαλο", δεν έχει νόημα πλέον, το παιδί πέθανε. Αυτό είδε, αυτό λέει! Όμως, ο Χριστός απευθυνόμενος στον Ιάειρο, του λέει κάτι διαφορετικό, σαν να του δίνει μια υπόσχεση θα λέγαμε:" Μη φοβάσαι· μόνο να πιστεύεις και θα σωθεί". Λέει ψέματα ο Θεός; Ποτέ! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, αφήνει κοντά του μόνον πέντε άτομα. Τους τρεις μαθητές Του , Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη και τους γονείς του παιδιού. Τους δίνει δηλαδή την ευκαιρία να ζήσουν ότι η λογική τους δεν αντέχει να ζήσει. Το να επιστρέψει δηλαδή το παιδί, από το θάνατο στη ζωή. Εκεί κάπου, στο συναπάντημα αυτό η πίστης των ανθρώπων κλονίζεται. Και ενώ ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου τους διαβεβαιώνει ότι το παιδί δεν πέθανε αλλά κοιμάται, αφού για όποιον πιστεύει στο Χριστό, ο θάνατος αποτελεί την αναμονή για την αιωνιότητα, εκείνοι αδυνατούν να το καταλάβουν βλέποντας, ας το προσέξουμε αυτό, βλέποντας το παιδί νεκρό! Αυτό είδαν, αυτό λένε!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σκόπιμα επανέλαβα για τρίτη φορά την ίδια φράση. Αυτό είδαν και αυτό λένε. Έτσι κάνει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να δει, αυτό πιστεύει. Όμως, το θαύμα ξεκινά εκεί που η ματιά του ανθρώπου σταματά. Ο Θεός τους έδωσε την ευκαιρία και ταυτόχρονα τους είχε προειδοποιήσει γιαυτό που θα επακολουθούσε. Όμως δεν το κατάλαβαν. </span><span style="font-family: verdana;">Ο Ιησούς τους είπε να βγουν από το χώρο και τότε, κρατώντας το χέρι της νεκρής παιδίσκης την καλεί πίσω στη ζωή με μια φράση: " Παιδί μου σήκω!". Και αμέσως την παραδίδει ζωντανή πίσω στους γονείς της που "εξέστησαν", δηλαδή θα λέγαμε, τα έχασαν, σάστισαν βλέποντας το γεγονός! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αν όμως με μια προσεκτικότερη ματιά αντιπαραβάλλουμε τα δύο αυτά θαύματα θα διαπιστώσουμε κάτι πολύ ωραίο, πολύ ωφέλιμο. Στην πρώτη περίπτωση, αυτή της αιμορροούσας γυναίκας, εκείνη ψάχνει το Χριστό μας με την απόλυτη βεβαιότητα πως θα γίνει καλά. Γιαυτό δεν Του το ζητά αλλά προσπαθεί και καταφέρνει ακόμα και με δυσκολία, να Τον αγγίξει. Ο Ιάειρος πηγαίνει με την ελπίδα πως το παιδί του θα γίνει καλά! Το ελπίζει όμως έως ότου ακούει από τον απεσταλμένο της οικίας του, ότι η κόρη του πέθανε τελικά. Ακόμα όμως και σε εκείνην την ώρα, ο Χριστός του δίνει την ευκαιρία να αναπτερωθεί αυτή η ελπίδα με την φράση " να πιστεύεις και θα σωθεί". Δεν λέει αυτό που είπε στην γυναίκα," η πίστη σου σε έσωσε!". Να πιστεύεις λέει στον Ιάειρο... Γιαυτό και την στιγμή που τους διαβεβαιώνει πως το παιδί κοιμάται και δεν πέθανε, εκείνοι τον περιγελούν... Δεν αντέχει η λογική μπροστά στο θαύμα! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μήνυμα αυτής της ευαγγελικής περικοπής, την οποία ο Λουκάς μας παρουσιάζει σε μια ταυτόχρονη και παράλληλη διήγηση, όπως ακριβώς κάνουν αντίστοιχα και ο Ματθαίος και ο Μάρκος, ώστε να αντλήσουμε τα ωφέλιμα συμπεράσματα μας: το θαύμα ξεκινά, εκεί όπου η λογική του ανθρώπου σταματά! Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στο Θεό, αρκεί ο άνθρωπος να πιστέψει ότι μόνον ο Θεός μπορεί να κάνει τα αδύνατα για τους ανθρώπους, δυνατά για τον Ίδιο... </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-65828103858035175682021-10-21T10:00:00.065+03:002021-10-21T10:00:00.181+03:00Γιάννενα : τόπος μαρτυρίας και μαρτυρίου. <p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-TgUkQ4g2ujQ5bmT0vKKdZYC6H5ptG4N33wjNsRvhGvB_46C815tmtCGts6YKSWWYmwbU82ZQvVwYsJfigLJsbA-tuAQF2uLlxTeb80GdqQmEzVDSXVjObVvxUVqF5rPGe5YL-6gtfQ/s610/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="610" data-original-width="450" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-TgUkQ4g2ujQ5bmT0vKKdZYC6H5ptG4N33wjNsRvhGvB_46C815tmtCGts6YKSWWYmwbU82ZQvVwYsJfigLJsbA-tuAQF2uLlxTeb80GdqQmEzVDSXVjObVvxUVqF5rPGe5YL-6gtfQ/w148-h200/%25CE%2593%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="148" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;">Αρχικά, θα
ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στην Ερίτιμο Κυρία Πρόεδρο και το
Συμβούλιο των Κυρίων Καθηγητών, της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς
για την ευγενική τους πρόσκληση, να συμμετάσχω στην παρούσα επιστημονική
διημερίδα της σχολής, αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης
του 1821.<span></span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Η ενασχόληση
μου σε ακαδημαϊκό επίπεδο, με τα νεομαρτυρολογικά θέματα, μου δίνει την
ευκαιρία να παρουσιάσω στην αγάπη σας την παρούσα εισήγηση υπό τον τίτλο: «Γιάννενα, τόπος μαρτυρίας και μαρτυρίου». Το γεγονός πως η πρόνοια του Θεού
και το κέλευσμα του Σεπτού Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Ιωαννίνων κ. Μαξίμου,
οδήγησαν τα βήματα μου στην διακονία της τοπικής μας Εκκλησίας, αποτελεί για
εμένα μια ξέχωρη ευλογία, αφού το 2011, κατά την περίοδο ερευνητικών μελετών
για την εκπόνηση της μεταπτυχιακής μου εργασίας στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.
ανακάλυψα έναν άγνωστο για την Ελληνική βιβλιογραφία Γιαννιώτη Νεομάρτυρα τον
Άγιο Νικόλαο τον εξ Ιωαννίνων</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[1]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> που
μαρτύρησε στην Σόφια της Βουλγαρίας το 1555 χωρίς ασφαλώς ούτε καθ’ υποψίαν να
γνωρίζω πως λίγα χρόνια μετά η Εκκλησία δια του Επισκόπου μου, θα με οδηγούσε
στην πόλη απ’ όπου ξεκίνησε την επίγεια ζωή του ο έως τότε άγνωστος για την
Ελλάδα Γιαννιώτης Νεομάρτυρας. </span><p></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Τα τελευταία 3
χρόνια διακονίας μου στον ευλογημένο αυτό τόπο, την πρωτεύουσα της Ηπείρου, την
πόλη των θρύλων, των θρήνων, των ηρώων, των μαρτύρων και σοφών διδασκάλων
και</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">των μεγάλων Εθνικών ευεργετών,
ανακαλύπτω καθημερινά το ζωντάνεμα της ιστορίας περιδιαβαίνοντας τα γραφικά
σοκάκια της, κοιτώντας με θαυμασμό τα εναπομείναντα αρχοντικά της που στέκουν
πεισματικά όρθια ακόμα τουλάχιστον, απέναντι στον αδηφάγο και ανοικτίρμονα
χρόνο και την ανθρώπινη ανάγκη της εξέλιξης. Σκέπτομαι πως σε αυτή την πόλη
βημάτισαν ήρωες και μάρτυρες κάποιοι εκ των οποίων υπέγραψαν την ελευθερία μας
με το πορφυρούν του αίματος χρώμα, στα ευλογημένα τούτα χώματα της Ηπειρωτικής
γης!</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Δεν θα
αναφερθώ σε γενικά θέματα των νεομαρτύρων σεβόμενος τον χρόνο που μου έχει
δοθεί και μη θέλοντας να επαναλάβω ότι ήδη έχει ακουστεί στην εξαιρετική αυτή
επιστημονική συνάντηση. Θα περιοριστώ όσο αυτό είναι εφικτό στην παρουσίαση των
θρυλικών προσώπων που στιγμάτισαν αυτήν την πόλη με την αγιασμένη παρουσία τους
είτε καταγόμενοι από εδώ, είτε ερχόμενοι στην πόλη, η οποία καθ’ όλην την
ιστορική της παρουσία έως σήμερα, αποτελεί κέντρο πολιτισμού γραμμάτων και
τεχνών, αλλά και κατά τους ζοφώδεις χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας,
απετέλεσε το κέντρο εμπορίου της Ηπείρου ιδιαίτερα κατά τα χρόνια της παρουσίας
του Αλή Πασά των Ιωαννίνων ο οποίος συνέργησε ώστε τα Γιάννενα να βρουν τον
δρόμο για την συνάντηση τους με τις μεγάλες της εποχής εκείνης πόλεις, την
Οδησσό, την Τεργέστη, το Λιβόρνο, την Βιέννη, το Βουκουρέστι, την</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Μασσαλία και άλλες. </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Είναι γνωστό
το γεγονός, πως το φαινόμενο των νεομαρτύρων ως τόπο μαρτυρίου επέλεγε συνήθως
τις μεγάλες εμπορικές πόλεις της εποχής εκείνης, ώστε το μαρτύριο τους να γίνει
σύντομα γνωστό σε περισσότερες περιοχές της Οθωμανικής κυριαρχίας, για να
εμπνεύσει περισσότερους ανθρώπους για να τους στερεώσει στην πίστη του Χριστού
μας</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn2" name="_ftnref2" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[2]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> και να
τους ενθαρρύνει στο όνειρο της λευτεριάς. Οι Έλληνες Νεομάρτυρες είναι και
Χριστιανοί και έτσι για αυτούς «η άρνηση της πίστεως σήμαινε άρνηση της Ελλάδος
και θάνατος για την πίστη σήμαινε προσφορά στον αγώνα για την εθνική ελευθερία»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn3" name="_ftnref3" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[3]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Κατά συνέπεια,
η πόλις των Ιωαννίνων δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί από την παρουσία των
νεομαρτύρων αλλά και των εθνομαρτύρων. Υπό την έννοια λοιπόν αυτή, η παρουσίαση
των προσώπων σήμερα, θα έχει αναφορά και σε πρόσωπα εθνομαρτύρων που το αίμα
τους πότισε τα χώματα της ευλογημένης αυτής πόλεως ώστε τα Γιάννενα να αποτελούν
εν τοις πράγμασι τόπο μαρτυρίας αλλά και μαρτυρίου.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Η κορωνίδα των
Νεομαρτύρων για την τοπική ιστορία των Ιωαννίνων, ασφαλώς είναι ο πολιούχος
αυτής της πόλεως, ο εκ Τσουρχλίου Γρεβενών ορμώμενος και εν Ιωαννίνοις
μαρτυρήσας Άγιος Γεώργιος, ο ακοίμητος φρουρός και προστάτης αυτής της πόλης
που παρέλαβε την υψηλή προστασίας της από τον παλαιό πολιούχο Αρχάγγελό Μιχαήλ
και επί 183 χρόνια τώρα κρατά τα Γιάννενα στην επιστασία Του!</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Το θρυλικό
αυτό παλληκάρι της πίστης που δεν δίστασε να χαρίσει την ζωή του στον Χριστό
αποχωριζόμενος τον Ιανουάριο του 1838 την γυναίκα του Ελένη και τον νεοβάπτιστο
γιο τους Ιωάννη οδηγούμενος στον δι’ απαγχονισμού θάνατο εδώ στα Γιάννενα δίπλα
από τα αρχαία του κάστρου τείχη και σε συγκεκριμένο σημείο που η πρώτη εικόνα
του φημισμένου Πρωτοψάλτη και ζωγράφου Πέτρου Γεωργιάδη μας υποδεικνύει
επακριβώς</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn4" name="_ftnref4" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[4]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">!</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Σήμερα στο
σημείο αυτό, το ακριβές σημείο του μαρτυρίου του Αγίου μας, αν κλείσεις τα
μάτια διαβαίνοντας μπορείς να δεις ίσως το αιωρούμενο για τρεις μέρες από την
αγχόνη των δοκών του φούρνου του Τσαμπαλίκα στο Κουρμανιό</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn5" name="_ftnref5" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[5]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> σώμα του
Αγίου, πριν οι Χριστιανοί φροντίσουν να το εξαγοράσουν έναντι 300 γροσίων κάτι
που διασώθηκε στο παλαιότερο</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">κατάστιχο
που υπάρχει σήμερα στο ιστορικό αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων με την
αινιγματική καταχώρηση «</span><b style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><i>300 γρ. όσα δια το πτώμα του Μακαρίτου</i></b><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn6" name="_ftnref6" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[6]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Τριάντα χρόνια
όμως νωρίτερα από τον Άγιο Γεώργιο, το 1808 μαρτύρησε στα Γιάννενα ένας άλλος
Νεομάρτυρας επίσης καταγόμενος από την περιοχή των Γρεβενών, ο εκ Σαμαρίνης
ορμώμενος Δημήτριος που οδηγήθηκε μπροστά στον Αλή Πασά μετά την καταστολή του
επαναστατικού</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">κινήματος</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">το 1808, του παπά Ευθύμιου Βλαχάβα στον οποίο
θα αναφερθούμε παρακάτω.</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Τ</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">ο μαρτύριο
του Νεομάρτυρα Δημητρίου του εκ Σαμαρίνης, διέσωσε ο Γάλλος Πρόξενος στα
Γιάννενα Πουκεβίλ, ο οποίος όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω διέσωσε με την
γραφίδα του τα φρικτά μαρτύρια και άλλων Ελλήνων Χριστιανών. Ο Νεομάρτυς
Δημήτριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σαμαρίνα και σε νεαρά ηλικία εκάρη
μοναχός στο παλαιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής που υπήρχε εκεί ως τις αρχές
του προηγούμενου αιώνα</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn7" name="_ftnref7" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[7]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Το φρικτό του
μαρτύριο με εντοιχισμό του σώματός του αφήνοντας ακάλυπτο μόνο το κεφάλι του
και υποχρεώνοντάς τον σε σιτισμό, </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">στο
σεράϊ του Αλή Πασά, που ολοκληρώνει σειρά μαρτυρίων στα οποία και υποβλήθηκε,
κράτησε για πολλές μέρες. Ο Πουκεβίλ με θαυμασμό γράφει τα εξής: «</span><i style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Το μαρτύριο και η επανάσταση του Βλαχάβα
προετοίμαζαν τον θρίαμβο ενός ασθενικού θνητού, που είχε ως μόνα όπλα την
προσευχή και την πραότητα. Ενός από τους λειτουργούς του Χριστού που έχουν
προορισμό να στηρίζουν τους δειλούς στις τρικυμίες του κόσμου και των οποίων το
αίμα ανακατεμένο με το αίμα του πολεμιστή, ξανάφερε με το μαρτύριο την τιμή του
χριστιανικού ονόματος στην πρώτη αίγλη. Ο μοναχός Δημήτριος από την Σαμαρίνα</i><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">…»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn8" name="_ftnref8" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[8]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Ο ίδιος Γάλλος
Πρόξενος στα Γιάννενα Πουκεβίλ, περιγράφει επίσης και το μαρτύριο ενός
Ορθοδόξου Έλληνα Χριστιανού μοναχού το όνομα του οποίου είναι Χρήστος. Ο
Πουκεβίλ αναφέρει πως ο μοναχός Χρήστος κατηγορήθηκε πως «παρηγορούσε τους
Χριστιανούς» και με αυτή την κατηγορία οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στον
Τούρκο ιεροδικαστή μπροστά στον οποίο ομολόγησε τον Χριστό με αποτέλεσμα να
διαταχθεί η θανάτωση του με σταύρωση</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn9" name="_ftnref9" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[9]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">! Μετά το
θάνατο του, ένας αθίγγανος έκαψε το σώμα του ώστε να μην τον θάψουν με τιμές οι
Χριστιανοί.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Στον Ναό της
Αγίας Μαρίνας στην πόλη των Ιωαννίνων, υπηρετούσε ένας ιεροδιδάσκαλος από το
χωριό Βίτσα Ζαγορίου ο οποίος είχε χειροτονηθεί διάκονος</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn10" name="_ftnref10" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[10]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">. Ο
χριστιανός αυτός σε κάποια στιγμή εξωμότησε ασπαζόμενος το Ισλάμ και αρνούμενος
το Χριστό.</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Σε κάποιο γλέντι που
συμμετείχε με άλλους μουσουλμάνους με παραίνεση τους, πήρε ένα ποτήρι με κρασί
και διακωμωδούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Την στιγμή εκείνη, ξεχύθηκε
από το ποτήρι ανθρώπινο αίμα και τον περιέλουσε με αποτέλεσμα ο διάκονος
συγκλονισμένος από το γεγονός αυτό, να ομολογήσει την πίστη του στον Χριστό
μπροστά στους Τούρκους οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν έως θανάτου. Υπάρχει
μέχρι σήμερα η ονομασία «Διακονοβίτσα» στην περιοχή στο μέρος που θυμίζει το
μαρτύριο του</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn11" name="_ftnref11" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[11]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Και πάλι ο
Πουκεβίλ μας διασώζει το μαρτύριο τριών παιδομαρτύρων αυταδέλφων από το Σούλι
που μαρτύρησαν στα Γιάννενα στην περιοχή της Καλούτσιανης . Αποκεφάλισαν το
μικρότερο από τα αδέλφια, έβαλαν το μεγαλύτερο δεκατεσσάρων χρονών να παλέψει
με μια αρκούδα που το κατασπάραξε και θανάτωσαν την μικρότερη αδελφή τους
έντεκα χρονών την ώρα που εκείνη προσευχόταν…</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn12" name="_ftnref12" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[12]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Υπάρχουν όμως
και τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων αφού για την
Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι δύο ήταν «αρνητές της έναντι της νομιμοφροσύνης
και υπονομευτές της ενότητας της υπάρξεως της»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn13" name="_ftnref13" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[13]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">. Ο
Νεομάρτυρας είναι και Εθνομάρτυρας και αντίστοιχα σε μια διευρυμένη έννοια, ισχύει
και το αντίστροφο. Ειδικά στις περιπτώσεις </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">κληρικών-μαρτύρων, όπως ο Αθανάσιος Διάκος, ο
Διονύσιος ο Φιλόσοφος ή ο παπά Ευθύμιος ο Βλαχάβας, τα ονόματα των οποίων
ενδεικτικά αναφέρουμε αφού οι περιπτώσεις μαρτύρων κληρικών κατά την
Τουρκοκρατία είναι εκατοντάδες, αυτό το όριο γίνεται ακόμα πιο δυσδιάκριτο αφού
ο μάρτυρας είναι χριστιανός και κληρικός και πεθαίνει για του Χριστού την πίστη
την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Ο Διονύσιος ο
Φιλόσοφος, ο οποίος κατ’ άλλους γεννήθηκε στην Ήπειρο και κατ’ άλλους στην
Θεσσαλία</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn14" name="_ftnref14" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[14]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">,
υπήρξε μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και για πολλούς αμφιλεγόμενη. Ιδιαίτερα
μορφωμένος για την εποχή του, σε ώριμη ηλικία γίνεται μοναχός στην ιστορική
Μονή του Διχουνίου, στην οποία φαίνεται να έλαβε την εγκύκλια μόρφωση του</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn15" name="_ftnref15" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[15]</span></span></span></a><span style="text-indent: 1cm;"><span style="font-family: verdana;"><span style="font-size: 12pt;">. Στο
Οικουμενικό μας Πατριαρχείο υπηρετεί ως Μέγας Αρχιδιάκονος και στη συνέχεια ως
Πρωτοσύγκελλος των Πατριαρχείων. Το 1593 εκλέχτηκε Μητροπολίτης Λαρίσης. Η
αποτυχημένη εξέγερση του 1600, γνωστή ως κίνημα του Φιλοσόφου και για την οποία
ως συνεργός καταδικάστηκε σε ανασκολοπισμό ο Ιερομάρτυρας </span>Άγιος<span style="font-size: 12pt;"> Σεραφείμ
επίσκοπος Φαναρίου της Καρδίτσας, έγινε αιτία ο Διονύσιος να φύγει για την
Ιταλία όπου έμεινε για έξι μήνες περίπου. Συνέπεια της αναχώρησης του από την
έδρα του ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο πιεζόμενο ασφαλώς από την Υψηλή Πύλη
να τον κηρύξει έκπτωτο του Θρόνου του.</span></span></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Το 1609
επιστρέφει οριστικά</span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">στην Ήπειρο και
διοργανώνει ένα ακόμα επαναστατικό κίνημα εναντίων των Τούρκων. Τον Σεπτέμβριο
του 1611 επικεφαλής περίπου χιλίων ανδρών χωρικών υποτυπωδώς εξοπλισμένων</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn16" name="_ftnref16" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[16]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">,
προσπαθεί ανεπιτυχώς να καταλάβει το φρούριο των Ιωαννίνων. Ο Διονύσιος
συλλαμβάνεται σε σπήλαιο απέναντι από το νησάκι της λίμνης και με εντολή του
Τούρκου πασά οδηγήθηκε στην πλατεία, πιθανόν στο Κουρμανιό, όπου υποβλήθηκε στο
μαρτύριο της εκδοράς του δέρματος του από την μέση και πάνω. Το δέρμα
παραγεμίστηκε με άχυρα και αφού του φόρεσαν αρχιερατικά άμφια το περιέφεραν
κρεμασμένο σε κοντάρι προς παραδειγματισμό, μέσα στα Γιάννενα και στη συνέχεια
το μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό ήταν το οικτρό τέλος του Διονυσίου του
Φιλοσόφου τον οποίον υποτιμητικά οι Τούρκοι αποκαλούσαν «σκυλόσοφο». Ως
εθνομάρτυρας ο Διονύσιος έβαψε και αυτός με το αίμα του τα Γιάννενα,
παραμένοντας στην ιστορία ως ο επαναστάτης Δεσπότης! </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Τέλος, δεν θα
μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και σε έναν ακόμα κληρικό εθνομάρτυρα τον παπά Θύμιο
τον Βλαχάβα του οποίου το μαρτύριο μας διασώζει ο Γάλλος πρόξενος Πουκεβίλ.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Ο παπά Θύμιος
Βλαχάβας έζησε στα τέλη του 18</span><sup style="font-family: verdana; text-indent: 1cm;">ου</sup><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> αρχές του 19</span><sup style="font-family: verdana; text-indent: 1cm;">ου</sup><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> αιώνα.
Γιος του Αθανασίου Βλαχάβα</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn17" name="_ftnref17" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[17]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> γεννήθηκε
«στις Πετροκαλύβες της Βλαχάβας ή Σμόλαιας Χασίων (χωριό Σμόλιανη Τρικάλων) και
όπως γράφει ο Νικόλαος Κασομούλης στα «Ενθυμήματα Στρατιωτικά», εσπούδασε τα
λεγόμενα «κοινά γράμματα» και έχοντας παιδιόθεν την «Ιερατική κλίση»
εχειροτονήθη ιερεύς σε νεότατη ηλικία»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn18" name="_ftnref18" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[18]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">. Οραματιζόμενος
την ελευθερία του γένους, </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"> </span><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">στρατεύεται στον
αγώνα για την ελευθερία δίνοντας ακόμα και την ζωή του για αυτή και αναδεικνύεται
εμβληματική φυσιογνωμία, ως φλογερός πατριώτης σε βαθμό που το επαναστατικό του
κίνημα να πάρει το όνομα του.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Ο Αλή Πασάς
των Ιωαννίνων ορκίζεται πως δεν θα ησυχάσει αν δεν τον ξεκάνει. Με δόλιο τρόπο
καταφέρνει να συλλάβει τον παπά Βλαχάβα που οδηγείται στα Γιάννενα για να
υποστεί πρωτόγνωρο βασανισμό! Ο Πουκεβίλ, ο οποίος γνώριζε τον μάρτυρα Ιερέα,
περιγράφει το φρικτό του μαρτύριο: «Στα Γιάννενα ξαναείδα το Βλαχάβα δεμένο σ’
ένα πάσσαλο στην αυλή του σαραγιού. Οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν πάνω στο
χαλκόχρωμο κεφάλι του, που περιφρονούσε το θάνατο, ενώ άφθονος ιδρώτας έβρεχε
τη δασιά γενειάδα του. Ήξερε την τύχη του και πιο ήρεμος από τον τύραννο, που
ήθελε να του πιεί το αίμα, γύρισε σε μένα το ξάστερο βλέμμα του, σα να με
καλούσε μάρτυρα των τελευταίων στιγμών του. Δέχτηκε το θάνατο χωρίς φόβο και
χωρίς γογγυσμούς. Σε λίγο τα μέλη του σέρνονταν στους δρόμους της πόλης για
παραδειγματισμό των περίτρομων Ελλήνων»</span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn19" name="_ftnref19" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[19]</span></span></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Τα Γιάννενα, η
ομορφόπολη της Ηπείρου για μια ακόμα φορά καταστάθηκαν τόπος μαρτυρίας και
μαρτυρίου. Ο αγώνας για την ελευθερία της Πατρίδος απέδωσε καρπούς όταν την
ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το 1821 οι Έλληνες απελευθερώνουν τα
ματωμένα χώματα της Πατρίδος μας, μετά από την μακρά, ζοφώδη και ασέληνο
περίοδο των τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς και φυλακής.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;">Θέλω να σας
ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση σας να συμμετάσχω στην σημερινή
επιστημονική διημερίδα. Σας ευχαριστώ γιατί μου δώσατε την ευκαιρία να αναπτύξω
σκέψεις που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία αυτά χρόνια που ζω σε αυτή την
πόλη. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν στοιχεία που είναι ικανά να ζωντανέψουν την
ιστορία της. Ο σημερινός περιηγητής αυτής της μαγευτικής και μυστηριώδους
πόλεως, ανυποψίαστος ίσως για ότι έχει συμβεί σε αυτήν στα χρόνια της
οθωμανικής κυριαρχίας, δεν μπορεί ίσως να αντιληφθεί τον στίχο του Κ. Παλαμά
που γράφει: «</span><span class="l" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><i><span style="background: white; color: #333333;">Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι
είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας</span></i></span><span class="numbering" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><i><span style="background: white; color: #999999;"> </span></i></span><span class="l" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><i><span style="background: white; color: #333333;">μονάχα, όχι. Χρωστάτε και
σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι
αγέννητοι, οι νεκροί</span></i><span style="background: white; color: #333333;">»</span></span><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftn20" name="_ftnref20" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="background: white; color: #333333;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 12pt; line-height: 115%;">[20]</span></span></span></span></a><span class="l" style="font-family: verdana; font-size: 12pt; text-indent: 1cm;"><span style="background: white; color: #333333;"> .</span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="l"><span style="background: white; color: #333333; font-size: 12pt;"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span class="l"><span style="background: white; color: #333333; font-size: 12pt;"><span style="font-family: verdana;">
Σας ευχαριστώ! </span></span></span><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></p>
<div><!--[if !supportFootnotes]-->ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ <br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span face=""Calibri","sans-serif"" style="font-size: 10pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[</span><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">1]</span></span></span><!--[endif]--></span></a><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">
Σχετικά βλέπε: Αρχιμ. Θωμά Δ. Ανδρέου, « Ο Νεομάρτυς Νικόλαος ο Νέος, εξ
Ιωαννίνων», ανάτυπο εκδ. Σαΐτη, Αθήνα 2011. </span></p>
</div>
<div id="ftn2">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> Αρχιμ.
Θωμά Δ. Ανδρέου , «Η λατρευτική τιμή των νεομαρτύρων στη σύγχρονη ελληνική
λαϊκή εθιμοταξία» Ιωάννινα 2018, σ. 94, Διδ. Διατριβή στο τμήμα Ιστορίας-
Εθνολογίας Δ.Π.Θ. (αυτοέκδοση). </span></p>
</div>
<div id="ftn3">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> Μιχαήλ
Τρίτου,<a name="_GoBack"></a> «Ο Μετσοβίτης Νεομάρτυς Νικόλαος», Ιωάννινα 2005,
σ. 35. </span></p>
</div>
<div id="ftn4">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a> Η εικόνα φυλάσσεται σε προσκυνητάρι του
ταφικού παρεκκλησίου του Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννου όπου και ο τάφος του Αγίου
Γεωργίου στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου πόλεως Ιωαννίνων. </span></p>
</div>
<div id="ftn5">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ιωάννη
Κουρματζή «Η αναστήλωση κτιρίου με την επωνυμία ο φούρνος του Άι Γιώργη η
φούρνος Τσαμπαλίκα στην περιοχή του ιστορικού κέντρου της πόλης Ιωαννίνων, <a href="http://filipjovanis.blogspot.com/2014_01_16_archive.html">http://filipjovanis.blogspot.com/2014_01_16_archive.html</a>,
ανακτήθηκε στις 28/9/2021. </span></p>
</div>
<div id="ftn6">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Κωνσταντίνου Βλάχου, « Βίος του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν
Ιωαννίνοις», Ιωάννινα 2000, σ. 29. </span></p>
</div>
<div id="ftn7">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Κωνσταντίνου Δεσπότη, «Άγιοι της Ηπείρου», Θεσσαλονίκη 2009 εκδ. Παρακαταθήκη,
σ. 97. </span></p>
</div>
<div id="ftn8">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref8" name="_ftn8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ο.π. σ.
98. </span></p>
</div>
<div id="ftn9">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref9" name="_ftn9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Όλγας Δάσιου, «Νεομάρτυρες της Τουρκοκρατίας στην Ήπειρο». Πρακτικά Γ’
Συνεδρίου «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ, Νεομάρτυρες,
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Επαναστατικά κινήματα», εκδ. Αρχονταρίκι, Αθήνα 2015,
σ. 140. </span></p>
</div>
<div id="ftn10">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref10" name="_ftn10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></a> Η
αναφορά προέρχεται από τον Ιερέα της ενορίας Περιβλέπτου παπά –Κώστα
Παπακωνσταντίνου. Όλγας Δάσιου, ό.π. σ. 140. </span></p>
</div>
<div id="ftn11">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref11" name="_ftn11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ο.π. σ.
141. </span></p>
</div>
<div id="ftn12">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref12" name="_ftn12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ό.π. σ.
141. </span></p>
</div>
<div id="ftn13">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref13" name="_ftn13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Γεωργίου Μεταλληνού (πρωτ.), «Η εθνική σημασία των Νεομαρτύρων», Πρακτικά Γ’
Συνεδρίου , «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ,
Νεομάρτυρες, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Επαναστατικά κινήματα», εκδ. Αρχονταρίκι,
Αθήνα 2015, σ. 113. </span></p>
</div>
<div id="ftn14">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref14" name="_ftn14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Δημητρίου Παπάζη, «Ο μεγαλομάρτυρας της ελευθερίας Διονύσιος ο Φιλόσοφος»,
Πρακτικά Γ’ Συνεδρίου , «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
, Νεομάρτυρες, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Επαναστατικά κινήματα», εκδ. Αρχονταρίκι,
Αθήνα 2015, σ.151. </span></p>
</div>
<div id="ftn15">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref15" name="_ftn15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ο.π. σ.
155. </span></p>
</div>
<div id="ftn16">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref16" name="_ftn16" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Δημητρίου Παπάζη, ό.π. σ. 175. </span></p>
</div>
<div id="ftn17">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref17" name="_ftn17" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Ιωάννου Σιδηρά, «ΕΓΚΩΜΙΟΝ ΠΡΩΤΑΡΜΑΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΘΝΕΓΕΡΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΠΑΠΑ-ΘΥΜΙΟΥ
ΒΛΑΧΑΒΑ Ή ΜΠΛΑΧΑΒΑ (+1809)», </span></p>
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="http://ainites.gr/wp-content/uploads/2016/05/%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%91-%CE%98%CE%A5%CE%9C%CE%99%CE%9F%CE%A3-%CE%92%CE%9B%CE%91%CE%A7%CE%91%CE%92%CE%91%CE%A3-%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%95%CE%93%CE%95%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%A9%CE%9D_%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%99.%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%AC.pdf">http://ainites.gr/wp-content/uploads/2016/05/%CE%A0%CE%91%CE%A0%CE%91-%CE%98%CE%A5%CE%9C%CE%99%CE%9F%CE%A3-%CE%92%CE%9B%CE%91%CE%A7%CE%91%CE%92%CE%91%CE%A3-%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%95%CE%93%CE%95%CE%A1%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%95%CE%A9%CE%A1%CE%A9%CE%9D_%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%99.%CE%A3%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%AC.pdf</a> </span></p><p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;">Ανακτήθηκε στις 5-10-2021</span></p>
</div>
<div id="ftn18">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref18" name="_ftn18" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ι.
Σιδηρά , ό.π. </span></p>
</div>
<div id="ftn19">
<p class="MsoFootnoteText"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref19" name="_ftn19" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ι.
Σιδηρά , ό.π. </span></p>
</div>
<div id="ftn20">
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"><a href="file:///E:/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CE%B1,%20%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85..docx#_ftnref20" name="_ftn20" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></a> Κωστή Παλαμά, Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, <a href="https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=2048">https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=2048</a>, ημερομηνία ανάκτησης 5-10-2021. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNoSpacing"><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"> </span></p>
</div>
</div>
<p class="MsoNormal"><o:p><span style="font-family: verdana; font-size: x-small;"> </span></o:p></p><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-39619689809466135082021-10-03T17:55:00.001+03:002021-10-03T17:55:42.711+03:00Μνήμη ανθρώπινης θηριωδίας...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA4res_jckPbWtBHKJ8Tx9CqaDqD13dd_NI1ESCR3Ui2Lxe9vDWCOOHSKQZ3n1GNV3UAM5mEUil31r9tsaIRAE2JERmyoGacQc7MhZZ7PFMyGaxuRUAFhx_OVaFD2tWLUkUmAiQu87MQ/s648/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="648" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA4res_jckPbWtBHKJ8Tx9CqaDqD13dd_NI1ESCR3Ui2Lxe9vDWCOOHSKQZ3n1GNV3UAM5mEUil31r9tsaIRAE2JERmyoGacQc7MhZZ7PFMyGaxuRUAFhx_OVaFD2tWLUkUmAiQu87MQ/w200-h125/%25CE%259B%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25AC%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="200" /></a></div><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στην πατρίδα μας υπάρχουν πολλοί μαρτυρικοί τόποι! Εξάλλου πολλά τράβηξε αυτή η
Πατρίδα... Βλέπεις μαρτυρικά χωριά και πόλεις διάσπαρτα να μαρτυρούν πως το
μεγαλύτερο θηρίο πάνω στη γη ο άνθρωπος είναι.<span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: verdana;"><br /></span><p></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σαν σήμερα πριν από 78 χρόνια,
στις 3 Οκτωβρίου του 1943 οι Λιγγιάδες, το πανέμορφο χωριό που βρίσκεται
σκαρφαλωμένο στο Μιτσικέλι πάνω από τα Γιάννενα , δέχθηκε την επίσκεψη του
θανάτου από τα στρατεύματα κατοχής, τους Γερμανούς που σαν αντίποινα για το
θάνατο ενός αξιωματικού τους ανέβηκαν πάνω στο χωριό να το ξεκληρίσουν για
παραδειγματισμό... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Έτυχε να είναι ημέρα Κυριακή, σαν σήμερα , αλλά ο παπάς του
χωριού εκείνη την Κυριακή πήγε να λειτουργήσει σε διπλανό χωριό. Αυτό ήταν η
αιτία που σώθηκαν πολλοί κάτοικοι των Λιγγιάδων. Γιατί αφού δεν είχαν
λειτουργία στο χωριό οι περισσότεροι απουσίαζαν, εκτός από 84 άτομα που
βρίσκονταν εκεί! </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Άνδρες, γυναίκες και 34 μικρά παιδάκια από 6 μηνών έως 11
χρονών... Για τους 84 αυτούς ανθρώπους, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό ήταν το
τελευταίο τους... Οι Γερμανοί στρατιώτες περικύκλωσαν το χωριό και άρχισαν να
δολοφονούν τους ανθρώπους! Αδίστακτοι ακόμα και στα 34 μικρά αγγελούδια πολλά
εκ των οποίων κρατούσαν οι μανάδες τους αγκαλιά. </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Μια από τις μανάδες που έπεσαν
νεκρές κρατούσε το βρέφος της στην αγκαλιά της. Και εκείνο θαρρείς γαντζώθηκε
πάνω της. Έτσι το βρήκε ο δολοφόνος της μάνας του, γαντζωμένο πάνω στη νεκρή!
Σήκωσε την ξιφολόγχη του και τρύπησε το βρέφος στην πλάτη αφήνοντας επάνω στο
παιδικό κορμάκι τη ματωμένη λάμα της ξιφολόγχης... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Όταν μετά από πολλές ώρες
επέστρεψαν έντρομοι οι κάτοικοι που απουσίαζαν και σώθηκαν από το θανατικό,
αντίκρισαν το φρικτό θέαμα των σκοτωμένων συμπατριωτών τους και ψάχνοντας
ανάμεσα στα πτώματα και στα αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους οι φονιάδες, βρήκαν
το βρέφος με την λόγχη στην πλάτη να κλαίει πάνω στο στήθος της νεκρής του
μάνας και να προσπαθεί να θηλάσει από την πεθαμένη... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το πήραν από την αγκαλιά
της μάνας που το βάσταζε ακόμα παγωμένη, παγωμένο κι’αυτό μες στα αίματα με
την ξιφολόγχη καρφωμένη στην πλάτη του και το έσωσαν! Και όταν μετά από χρόνια
έφτιαξαν το μνημείο με τα ονόματα των μαρτύρων συμπατριωτών τους αναπαράστησαν
το θαύμα της ζωής μέσα στον όλεθρο του θανάτου: ένα βρέφος με καρφωμένη πάνω
του την ξιφολόγχη να ψάχνει να θηλάσει από τη νεκρή μάνα του! </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Σήμερα, 78 χρόνια
μετά, πήγαμε να μνημονεύσουμε τις ψυχές τους. Στην προσκομιδή διάβασα ένα -ένα
τα ονόματα των ανθρώπων που μαρτύρησαν στα χέρια των κατακτητών! Είναι γραμμένα
όλα επάνω στην προσκομιδή του Ναού που ήταν και το μοναδικό κτίσμα που σώθηκε
από τον όλεθρο της καταστροφικής μανίας των Γερμανών! Αυτά τα 2 σώθηκαν, ο ναός
και το παιδάκι που επέζησε... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την ώρα που διάβαζα τα ονόματα σε αυτό το
προσκλητήριο της Ανάστασης, το μυαλό μου έκανε εικόνα την καταστροφή... Λέμε
και μείς σε τι χρόνια ζούμε... Αυτοί τι να πουν που έζησαν ότι ο νους του
ανθρώπου δεν χωρά; Ήρθε η ώρα για το μνημόσυνο. Βγήκαμε στην Ωραία Πύλη και στο
τέλος ξεκίνησα να πω δυο λόγια για το φρικτό γεγονός που σημάδεψε τους
Λιγγιάδες χαρακτηρίζοντας τους για πάντα ως μαρτυρικό χωριό! </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είπα, πόσο πόνο
μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος και πόσο ακόμα πόνο μπορεί να αντέξει. Θυμήθηκα
εκείνη την ώρα το βρέφος με την ξιφολόγχη που επέζησε στην καταστροφή εκείνη
την μέρα! Το όνομα του Παναγιώτης Μπαμπούσκας! Και εκείνη την στιγμή σηκώνεται
από το κάθισμα ένας παππούς και έρχεται μπροστά μου και μου λέει: εγώ είμαι
αυτός πάτερ... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την ώρα της κατάθεσης των στεφάνων στο μνημείο, μετά τη
λειτουργία, τον κάλεσαν να καταθέσει και εκείνος στεφάνι. Και πήγε μπροστά στο
μνημείο και στάθηκε σιωπηλός για λίγο ατενίζοντας τον εαυτό του με την
γερμανική ξιφολόγχη καρφωμένη στην πλάτη του... Τον χειροκροτήσαμε όλοι! Όχι
γιατί επέζησε μόνον. Αλλά γιατί 78 χρόνια μετά είναι εκεί για να μας θυμίζει τι
έγινε τότε, ζωντανή μαρτυρία μιας ανθρώπινης θηριωδίας... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Του έσφιξα με σεβασμό
το χέρι. Μπορεί να μην θυμάται την τραγική εικόνα της νεκρής του μάνας, αλλά η
ουλή στην πλάτη του θα του θυμίζει πως εκείνη την Κυριακή της 3ης Οκτωβρίου του
1943, ο μικρός Παναγιώτης ανάμεσα στα πτώματα των συγχωριανών του, ήταν η
ζωντανή ελπίδα μιας Ελλάδας που θα ζει για πάντα, ανάμεσα στη ζωή και στο
θάνατο... </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">π. Θ. Α. </span></p><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOeSr7KRIArizl_KZyC-Zb6XKqjF60lRR9rWWbT3sQFfjZKVWZJPaX7lsDE5NyfrNyzAcQjBXhharmgnSCL0M7hE2GtiHKS0U2W79U97v2Wgdd5igzWDZUObO9pxVfLXPTFwTeFsUYZA/s960/244425823_1999003540255765_6938629849809906455_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="605" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOeSr7KRIArizl_KZyC-Zb6XKqjF60lRR9rWWbT3sQFfjZKVWZJPaX7lsDE5NyfrNyzAcQjBXhharmgnSCL0M7hE2GtiHKS0U2W79U97v2Wgdd5igzWDZUObO9pxVfLXPTFwTeFsUYZA/w202-h320/244425823_1999003540255765_6938629849809906455_n.jpg" title="Το μνημείο όπου αποτυπώνεται η διάσωση του μοναδικού επιζήσαντος της καταστροφής." width="202" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το μνημείο όπου αποτυπώνεται η διάσωση του μοναδικού επιζήσαντος της καταστροφής.<br /><br /></td></tr></tbody></table><br /><br /><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFIYlyAccvEjwKbfEavuezZrAD-c-a9_P3PUzd46Een71UArSQNXPFvTte_hHFsVcRnK5e-RV9r_6dDPfgzolemIPPAFgv2cSD4_uYWM7ptoKASylvyAhnIQEZALLyNfouQB2tNWFaxg/s1386/244181614_1999003640255755_244917378590886108_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1386" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFIYlyAccvEjwKbfEavuezZrAD-c-a9_P3PUzd46Een71UArSQNXPFvTte_hHFsVcRnK5e-RV9r_6dDPfgzolemIPPAFgv2cSD4_uYWM7ptoKASylvyAhnIQEZALLyNfouQB2tNWFaxg/s320/244181614_1999003640255755_244917378590886108_n.jpg" width="148" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο κ. Παναγιώτης Μπαμπούσκας </td></tr></tbody></table><br /><p class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p><p><br /></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-17213074941062607072021-05-22T20:08:00.000+03:002021-05-22T20:08:02.352+03:00Πληρότητα Ιερωσύνης!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfaH88WAiCKJGKzpa6Bt6SEyRfyWBMb8r9j2qsZrbV7xqsajJd3FfcySLL4EotZcnjNrNk2hApWN3LiOzmehT7D98gA77YxP6W1tH5Plp_B3BdBbG3RTsLVbkQw7b8AEaMmTVnmxDkng/s500/188620901_1898390423650411_6449032397711428045_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="379" data-original-width="500" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfaH88WAiCKJGKzpa6Bt6SEyRfyWBMb8r9j2qsZrbV7xqsajJd3FfcySLL4EotZcnjNrNk2hApWN3LiOzmehT7D98gA77YxP6W1tH5Plp_B3BdBbG3RTsLVbkQw7b8AEaMmTVnmxDkng/w200-h152/188620901_1898390423650411_6449032397711428045_n.jpg" width="200" /></a></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Σε ένα μικρό ορεινό χωριό της πατρίδας μας έγινε αυτό που θα σας διηγηθώ. Σε ένα χωριό που απόμειναν δεκαπέντε, είκοσι γερόντια να κρατούν ζωντανές τις θύμισες άλλων εποχών όταν το χωριό έσφυζε από ζωή και οι παιδικές φωνές διέσχιζαν τους αιθέρες ανακατεμένες με τους βουκολικούς ήχους από τα κυπριά των ζωντανών που συντρόφευαν την ζωή των κατοίκων. <span><a name='more'></a></span></span></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Μεγάλωσαν τα παιδιά και έφυγαν από το χωριό. Πήγαν να ζήσουν στην πόλη... Έκλεισε το σχολείο και απόμεινε μονάχη η Εκκλησία με την καμπάνα της να κτυπά και να καλεί τους λίγους εναπομείναντες κατοίκους σε προσευχή στην κοινή σύναξη των ζώντων και των κεκοιμημένων.</span></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Η καμπάνα σημαίνει τη ζωή στο χωριό όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα χωριά μας που έμειναν με λιγοστούς κατοίκους. Η καμπάνα που σαν πάψει να κτυπά, τότε τα χωριά μας θα έχουν πεθάνει...</span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Οι λιγοστοί κάτοικοι, ηλικιωμένοι και ανήμποροι είχαν τον παπά να τους λειτουργεί κάπου κάπου. Γέρος και αυτός κρατούσε μέχρι που αρρώστησε και δεν του επέτρεπαν οι δυνάμεις του να συνεχίσει. Όμως πέρασε πασχαλιά και οι άνθρωποι έμειναν αλειτούργητοι και ακοινώνητοι αφού προσπάθησαν να βρουν κάποιο συνταξιούχο να τους πει " Χριστός Ανέστη " αλλά δεν τα κατάφεραν. Και αυτοί οι ευλογημένοι δεν ενημέρωσαν τη Μητρόπολη να μεριμνήσει γιατί δεν θέλησαν να γίνουν βάρος. Βλέπεις, στις πόλεις υπάρχουν πέντε παπάδες σε μια Ενορία. Σε κάποια χωριά συμβαίνει το αντίθετο όμως! Ένας παπάς για πέντε Ενορίες, να τρέξει με φιλοτιμία να λειτουργήσει και να αγιάσει τα χωριά που ξώμειναν με λιγοστούς κατοίκους ! </span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Έφτασε ο πρόεδρος του χωριού στη Μητρόπολη, με συστολή, σχεδόν σαν να ντρεπόταν που θα φόρτωνε με το αίτημα του τη Μητρόπολη, μήπως βρεθεί ένας παπάς να πάει να λειτουργήσει. Και πήγε ο παπάς και έζησε αυτό που σήμερα σας περιγράφω. </span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Έφτασε στο χωριό και μπήκε στην αρχαία Εκκλησία. Πεντακάθαρη, περιποιημένη από τους ανθρώπους του μικρού χωριού και στολισμένη με λουλούδια στις εικόνες, με αναμμένα τα καντήλια και τα λιγοστά φώτα. Κτύπησε η καμπάνα χαρμόσυνα, Αναστάσιμα! </span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Οι κάτοικοι στο άκουσμα της καμπάνας πήγαν με τις λαμπάδες της Ανάστασης στα χέρια, να ψάλλουν όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη και να αισθανθούν την αναστάσιμη χαρά! Αυτές οι λίγες ψυχές που απόμειναν εκεί στο ορεινό χωριό της επαρχίας, χαίρονταν πιότερο από όλους τους άλλους που κάναν Ανάσταση το Μέγα Σάββατο είτε στις 9 είτε στις 12 το βράδυ! Τι χαρά πήραν οι άνθρωποι όταν ο παπάς τους έλεγε "Χριστός Ανέστη" 22 μέρες μετά το Μέγα Σάββατο και αυτοί με τις λαμπάδες στα χέρια αντιφωνούσαν: " Αληθώς Ανέστη!".</span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Μνημονεύτηκαν ζώντες και κεκοιμημένοι. Η λειτουργία τέλειωσε και αφού κοινώνησαν Τον Χριστό, πήραν το αντίδωρο και περίμεναν τον παπά να τον κεράσουν καφέ να καθίσουν όλοι μαζί να τον ευχαριστήσουν που πήγε και λειτούργησε στο χωριό τους, οι φιλότιμοι και αγνοί κάτοικοι που ξώμειναν στο μικρό χωριό της επαρχίας...</span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Αισθάνθηκε ευλογημένος ο παπάς για αυτή την εμπειρία! Δοξολόγησε πολλές φορές το Θεό γιατί του έδωσε αυτή την ευκαιρία. Και τους υποσχέθηκε πως θα ξαναπάει για να κτυπά η καμπάνα στο χωριό για τους πιστούς, τους λίγους που εκτιμούν αυτό που τους λείπει...</span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;">Τούτες τις σκέψεις τις αφιερώνω στους γκρινιάρηδες "χριστιανούς" μας, που διαμαρτύρονται γιατί άλλαξε ώρα η Ανάσταση φέτος και στους ευτυχώς ελάχιστους κληρικούς που νομίζουν πως θα σώσουν την Εκκλησία, έχοντας κοντά τους ορκισμένους οπαδούς να τους ακολουθούν φωνάζοντας τους "άξιος, άξιος"... </span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none !important; background-color: white; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none !important;"><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Βλέπεις είναι εύκολο να θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα. Όλα όμως μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά και αυτό το ζούμε στις μέρες μας. Ίσως λοιπόν διαβάζοντας τα παραπάνω, να εκτιμήσουν αμφότεροι κάποια πράγματα καλύτερα... Χριστός Ανέστη! </span></span></span></div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; text-align: justify; transition-property: none !important;"><span style="font-family: verdana;"><span style="color: #050505;"><span style="font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"> π. Θωμάς Ανδρέου </span></span></span></div></div><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-13605247445099873742021-05-08T19:56:00.000+03:002021-05-08T19:56:40.341+03:00Η Παναγιά η Μπαλουκλιώτισσα και η κόνα Λωξάντρα . Οι δύο αρχόντισσες της Πόλης...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsh9hpxt6vgg2giR62Dxc8o_bThgI7JeyRD3rntkwLuMQNIErPkxJwvVkZb-dc1qNnCLSRPGzygD2XalvMDitqP36-_9ELI1BPS2AdkV8faeIePxUk7JABraVZVFBlbRdfGRc49ZCjyg/s800/183333259_1887350448087742_6310078670606559651_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="610" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsh9hpxt6vgg2giR62Dxc8o_bThgI7JeyRD3rntkwLuMQNIErPkxJwvVkZb-dc1qNnCLSRPGzygD2XalvMDitqP36-_9ELI1BPS2AdkV8faeIePxUk7JABraVZVFBlbRdfGRc49ZCjyg/w153-h200/183333259_1887350448087742_6310078670606559651_n.jpg" width="153" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;">Στην Πόλη, υπάρχει το θρυλικό Μοναστήρι της Παναγίας της Μπαλουκλιώτισσας... Γιορτάζει την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής. Θυμάμαι στα παιδικά ανέμελα χρόνια μου, που περίμενα να δω την Λωξάντρα στην ανεπανάληπτη τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Μαρίας Ιορδανίδου από την Ελληνική τηλεόραση.<span><a name='more'></a></span></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;">Η Λωξάντρα υπήρξε η αιτία που αγάπησα την Πόλη από τα μικράτα μου! </span><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;">Και όταν αξιώθηκα να πάω να προσκυνήσω τα ιερά και όσια του Γένους μας εκεί που ακόμα και σήμερα νιώθεις μέσα από τα αρχαία τείχη να προβάλλουν οι μορφές των Βυζαντινών, θέλησα να πάγω και στην Μπαλουκλιώτισσα να πιω απ' το αγίασμα Της που έπινε και η Λωξάντρα και το μοίραζε σε Ρωμιούς και Τούρκους σαν βάλσαμο και γιατρικό!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Μετά έμαθα πως χτίστηκε το αρχαίο μοναστήρι στα χρόνια του Αυτοκράτορα Λέοντος του Θρακός όταν ο ίδιος θεραπευμένος από το αγίασμα Της, αντιδώρησε την ευεργεσία κτίζοντας Ναό στην Παναγία. Ο αρχικός ναός δεν υπάρχει πλέον. Όμως η Ζωοδόχος Πηγή καθιερώθηκε σαν γιορτή, μεταγενέστερα βέβαια, αλλά πάντοτε ταυτισμένη με τον αγιασμένο Ναό Της στην Κωνσταντινούπολη και το θαυματουργό αγίασμα Της.</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Όταν πρωτοπήγα, στάθηκα με δέος μπροστά στην Εικόνα Της. Ήπια ευλαβικά από το αγίασμα Της και μετά βγήκα μπροστά στους τάφους των Οικουμενικών Πατριαρχών του Γένους μας που έχοντας εκτελέσει το ιερό καθήκον τους να κρατούν αναμμένη την φλόγα ώστε από το Φανάρι να φωτίζεται η οικουμένη, αναπαύονται στα ιερά χώματα της Πόλης που σαν άγγελοι την διακόνησαν θυσιαστικά!</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Κάπου, κλείνοντας τα μάτια, σαν να δα την αρχόντισσα κόνα-Λωξάντρα να πίνει το αγίασμα αφού πρώτα είχε δοκιμάσει τα δικά της ντολμαδάκια και τους λοιπούς γαστρονομικούς Πολίτικους μεζέδες δίπλα στους τάφους των προγόνων της, σαν ένα ξέχωρο μνημόσυνο στη μνήμη τους.</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Η Ζωοδόχος Πηγή, δεν είναι μια θεομητορική γιορτή σαν όλες τις άλλες. Είναι μια ανάμνηση που κρατά για πάντα για να μας θυμίζει το χρέος μας στην Πόλη που το φως της ελπίδας για ζωή τρεμόπαιξε πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έσβησε και ούτε θα σβήσει! Το Ζωοδόχος σημαίνει δέχεται την ζωή, άρα την συντηρεί και την μεταδίδει.</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Η Παναγία μας ως " Λόγῳ σάρκα δανείσασα", καθίσταται " δοχεῖον τοῦ ἀστέκτου, χωρίον τοῦ ἀπείρου πλαστουργοῦ" και ταυτόχρονα δεχόμενη την Ζωή, την χαρίζει και στους άλλους. Έτσι συνεχίζει η ζωή στην Πόλη... Με μια Παναγιά Μπαλουκλιώτισσα που δίνει ζωή, μια Λωξάντρα που πίνει το αγίασμα δίπλα στους τάφους των προγόνων της και ένα Οικουμενικό Πατριάρχη που κάθε χρόνο πηγαίνει στη Χάρη Της να ανάψει κερί και να προσευχηθεί για την Εκκλησία και το Γένος. </div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Αν πας στην Πόλη, πήγαινε στο Μπαλουκλί. Και πιες από το αγίασμα αφού πρώτα κλείσεις τα μάτια και μετρήσεις τα περασμένα ώστε να καταλάβεις πώς η ζωή συνεχίζεται σ' αυτό το μέρος πάνω στη γης όπου θρήνος, θρύλος, ιστορία και παράδοση χάραξαν για πάντα μια πορεία που ξεκινά πριν από τόσους αιώνες και φθάνει μέχρι τις μέρες μας συνεχίζοντας και μετά από εμάς...</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;"> π. Θωμάς Ανδρέου </div></span></span><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-1498668634738198952021-03-31T21:50:00.001+03:002021-05-22T20:09:20.444+03:00Χατζή Χαλίλ εφέντης: Ένας άγνωστος, δίκαιος μουσουλμάνος.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpY0ALYJxVbitxJ3cVotaz-Gpe12NpAqQ_4KKe1atNJ7-38vR-XoisY0040adpu9VaZBEZsQ2vFh8c-L_v4ZvMB57Un87sNUhNCDDrbsJriUB10tnxI_tLOvbo2YdbQIP0xqn_SrgNg/s904/167190921_447301093258525_6858796381041856618_n.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="904" data-original-width="630" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpY0ALYJxVbitxJ3cVotaz-Gpe12NpAqQ_4KKe1atNJ7-38vR-XoisY0040adpu9VaZBEZsQ2vFh8c-L_v4ZvMB57Un87sNUhNCDDrbsJriUB10tnxI_tLOvbo2YdbQIP0xqn_SrgNg/w139-h200/167190921_447301093258525_6858796381041856618_n.jpg" width="139" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Πολλές φορές, ακούς μιαν ιστορία και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι πως, τελικά, ο παράδεισος χωράει πολλούς μέσα του. Ίσως, έχει μια γωνιά που θα σταθούν εκεί με το κεφάλι ψηλά απέναντι στο Δημιουργό των πάντων, όλοι όσοι δεν πίστεψαν ποτέ πως τον έχουν εξασφαλίσει, αλλά τελικά τον κέρδισαν... Σίγουρα σ’ αυτή τη γωνία, πρώτος τους θα ’ναι ο ανώνυμος ληστής...</span><span style="font-family: verdana;">Έγραψα γι’ αυτόν πριν λίγες μέρες και τον μνημονεύω τώρα για να προλάβω όσους πάνε να μου προτάξουν πως η Βασιλεία των ουρανών ανήκει σ’ όσους είχαν το προνόμιο να γεννηθούν Χριστιανοί...<span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τα γράφω αυτά, γιατί -τέτοιες μέρες, στα τέλη Μαρτίου του 1821- στα πέτρινα χρόνια της σκλαβιάς και στην έναρξη μιας επανάστασης που οδήγησε σιγά σιγά στη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, συντελέστηκε ένα έγκλημα απέναντι σε ένα δίκαιο και θεοφοβούμενο μουσουλμάνο. Και επειδή σε λίγες μέρες θα θυμηθούμε έναν άλλον μάρτυρα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο τον Ε' (+10 Απριλίου 1821), ας μνημονεύσουμε σήμερα και ένα ακόμα θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας, ένα από τα πολλά που σχετίζονται με την επανάσταση του 1821, στην οποία οφείλουμε την ελευθερία μας.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Χατζή Χαλίλ εφέντης ήταν μουσουλμάνος Σεϊχουλισλάμης, δηλαδή, ανώτατος θρησκευτικός ιεροδικαστής στην Κωνσταντινούπολη, στα 1821. Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, ο Σουλτάνος τον κάλεσε στην Υψηλή Πύλη και του ζήτησε να βγάλει φετφά, δηλαδή απόφαση που να στηρίζεται επάνω στο Κοράνι για γενική σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης σε αντίποινα της επανάστασης. Ο αγαθός και θεοφοβούμενος μουσουλμάνος κάλεσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο τον Ε΄, στον οποίο και ανακοίνωσε την απόφαση του Σουλτάνου.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Άγιος και Ιερομάρτυρας αυτός Πατριάρχης, του είπε πως θα ’ναι μεγάλη αμαρτία να χαθούν αθώες ψυχές και τον ικέτεψε να μην το κάνει. Και ο Χατζή Χαλίλ εφέντης δεν το έκανε! Αρνήθηκε στον Σουλτάνο να γίνει αιτία να χαθούν αθώοι άνθρωποι αλλόθρησκοι εξ’ αιτίας του!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Είχε προηγηθεί ο εικονικός αφορισμός του Υψηλάντη από τον Πατριάρχη, που έγινε ακριβώς για τον ίδιο λόγο, για να μην χαθούν αθώες ψυχές, κάτι που ο Ιερομάρτυρας Οικουμενικός Πατριάρχης το πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο επιχείρημα απέναντι σε όσους τολμούν να πουν πως η Εκκλησία αφόρισε την επανάσταση του 1821. Αν πάνε να μπουν μέσα στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, θα μπουν από την πλάγια πύλη, γιατί στη μεσαία θα σκοντάψουν πάνω στη σκιά του αιωρούμενου διακόσια χρόνια τώρα κορμιού του Μάρτυρα Πατριάρχη...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο Χατζή Χαλίλ εφέντης σεβόταν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο. Περισσότερο, όμως, από αυτό, είχε φόβο Θεού και δε θέλησε να πάρει στο λαιμό του αθώες ψυχές.. Ο Σουλτάνος τον καθήρεσε από τη θέση του και τον εξόρισε στην Λήμνο. Δεν πρόφτασε να φτάσει ποτέ εκεί όμως, αφού τον δολοφόνησαν με εντολή του ίδιου του Σουλτάνου. Λίγες μέρες μετά τον ίδιο δρόμο του μαρτυρίου, βάδισε και ο Έλληνας Ορθόδοξος Οικουμενικός Πατριάρχης Άγιος Γρηγόριος ο Ε' τον οποίο κρέμασαν μπροστά στην Πύλη του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Πύλη, η οποία δεν άνοιξε ξανά από τότε...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Κάπου είδα την παρακάτω ζωγραφική απεικόνιση του Νίκου Κοσμίδη. Δείχνει τον Σεϊχουλισλάμη Χατζή Χαλίλ εφέντη να κρατά τον άγραφο φετφά, το σύμβολο του μαρτυρίου του. Δίπλα του ο Άγιος Γρηγόριος, ο μάρτυρας Οικουμενικός Πατριάρχης, έχοντας στα πόδια του το σκοινί της αγχόνης, το σύμβολο του δικού του μαρτυρίου... Δύο άνθρωποι διαφορετικής θρησκείας, ένας Τούρκος και ένας Έλληνας αντάλλαξαν τις ζωές τους για να σωθούν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και το κατάφεραν! Η γενική σφαγή αποφεύχθηκε ! Και ο Χατζή Χαλίλ εφέντης, έδειξε με την δική του θυσία πως τελικά, ο παράδεισος χωράει πολλούς...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></div>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-38173430036251220552021-03-31T21:48:00.001+03:002021-03-31T21:48:51.518+03:00Παιδιά και διαδίκτυο...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZI_Chyphenhyphenqg33GoxevKANh35HlJ6CuoI2F_ojb-Te5Sai-Fj4vS-Xy_4tUT7oHuQ_0M74ys_mknN5nDpr3SquLMhlp5buRFDXz7_hdJkmNXs62Ltwv8ATPhZNuctUkQJq-gO3_KHRe0Qg/s768/166469925_1858404984315622_4122815855361023349_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="540" data-original-width="768" height="141" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZI_Chyphenhyphenqg33GoxevKANh35HlJ6CuoI2F_ojb-Te5Sai-Fj4vS-Xy_4tUT7oHuQ_0M74ys_mknN5nDpr3SquLMhlp5buRFDXz7_hdJkmNXs62Ltwv8ATPhZNuctUkQJq-gO3_KHRe0Qg/w200-h141/166469925_1858404984315622_4122815855361023349_n.jpg" width="200" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;">Μέσα από μια συζήτηση, μου ήρθε στη σκέψη η εικόνα των παιδιών της εποχής μας που κρατούν το πληκτρολόγιο του υπολογιστή η το κινητό του γονιού αν όχι το δικό τους και χάνονται μέσα στον ψεύτικο κόσμο του διαδικτύου. Μπορούν να σιωπήσουν για ώρες αφημένα στο να πλοηγούνται στο διαδίκτυο...<span><a name='more'></a></span></span><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;">Συνάντησα πολλές φορές αυτή την εικόνα! Τρόμαξα βλέποντας μικρά παιδιά ακόμα και σε νηπιακή ηλικία, να χειρίζονται με άνεση τα μηχανήματα και να σιωπούν....</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Διαπίστωσα πολλές φορές, ότι τα παιδιά σήμερα έχουν άμεση πρόσβαση στη γνώση, τέτοια που εμείς δεν είχαμε στην εποχή μας. Εμείς, δηλαδή η δική μου γενιά μεγαλώσαμε ακούγοντας "παραμύθια" από τα χείλη της γιαγιάς. Οχι ακριβώς παραμύθια, αλλά ιστορίες αληθινές βγαλμένες μέσα από ότι έζησαν οι παλιότεροι που στα αφτιά μας ηχούσαν σαν παραμύθια. Ήταν όμως ολότελα αληθινές! Έφυγαν οι παλιοί, μεγαλώσαμε εμείς και τα " παραμύθια " σταμάτησαν να ακούγονται μιας και μπήκαμε σε έναν αληθινό αλλά τρομακτικό κόσμο.</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Κάποτε ακούγαμε τα παραμύθια. Τα σημερινά παιδιά όμως τα βλέπουν και τα ζουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται, στον ψεύτικο κόσμο του διαδικτύου. Το πρόβλημα είναι όμως, πως μόλις κλείσουν το μηχάνημα θα πρέπει να ζήσουν στον αληθινό κόσμο ... Αντ' αυτού όμως συνεχίζουν να ζουν σ' έναν εικονικό κόσμο στον οποίο και έχουν εθιστεί. Τι τραγικό, να ζουν τα παιδιά όχι σε ένα ξεκάθαρα ψεύτικο, αλλά σε ένα εικονικό κόσμο μέσα στον οποίο άλλος δεν χωρά!</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;">Φοβάμαι πως αυτή η αλόγιστη χρήση, του διαδικτύου από τα παιδιά θυμίζει τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού όπως τότε, που τα πρώτα παιδιά ξαφνικά έχασαν την παιδικότητα τους για πάντα...</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="color: #050505; font-size: 15px;"><br /></span></div><span style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px;"><div style="text-align: justify;"> π. Θωμάς Ανδρέου </div></span><div style="text-align: justify;"> </div></span><p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-17336748854433765412021-03-26T23:33:00.004+02:002021-03-26T23:49:06.051+02:00Μεγάλες δυνάμεις και Ελλάδα.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZ2Dz8wgK67CVvoIbl0uutqN9XVifbjNxbaySlt3T9miNE6hFRAUFxNmM6BLmqRH4LqskL59YqUiorfXo6o3OFeaWg0qWvH1ohf6rzTT5lbfKSibzRHh4EGyUZxvxsfoValol3X37hQ/s880/165428668_1856183877871066_3342737441364343346_n.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="573" data-original-width="880" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZ2Dz8wgK67CVvoIbl0uutqN9XVifbjNxbaySlt3T9miNE6hFRAUFxNmM6BLmqRH4LqskL59YqUiorfXo6o3OFeaWg0qWvH1ohf6rzTT5lbfKSibzRHh4EGyUZxvxsfoValol3X37hQ/w200-h130/165428668_1856183877871066_3342737441364343346_n.jpg" width="200" /></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στον εορτασμό της συμπλήρωσης 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης του 1821 συμμετείχαν υψηλοί προσκεκλημένοι, όπως ο διάδοχος του Βρετανικού Θρόνου, ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας, καθώς και η Υπουργός Άμυνας της Γαλλίας. Τους ευχαριστούμε για την παρουσία τους στην Εθνική μας επέτειο!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μετά την Επανάσταση του 1821 οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής εκείνης, Αγγλία, Ρωσία και Γαλλία, επέβαλαν -μετά την δολοφονία του μεγάλου Κυβερνήτη Καποδίστρια- τον Βαυαρό Όθωνα ως Βασιλέα της Ελλάδος. Μέχρι και την ενηλικίωση του Όθωνος, οι Αντιβασιλείς διοικούσαν τον καθημαγμένο αυτό τόπο με τρόπο απολυταρχικό!</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Στο διάστημα αυτό (1833-1835), μέχρι την ενηλικίωση του ανήλικου Βασιλιά, η Αντιβασιλεία του Όθωνα προσπάθησε και κατάφερε να ελέγξει την Εκκλησία, σε συνεργασία με τον Αρχιμανδρίτη Θεόκλητο Φαρμακίδη, υφαρπάζοντας τις περιουσίες των Μονών μετά την υποχρεωτική διάλυσή τους και δημιουργώντας ρήξη με το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, η οποία και κράτησε περίπου 20 χρόνια, με την μονομερή ανακήρυξη της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Δηλαδή, από την μια θέλησαν να δημιουργήσουν μια αυτοκέφαλη και αυτοδύναμη Εκκλησία στα όρια του τότε ελεύθερου κράτους και από την άλλη φρόντισαν να διαλύσουν μοναστήρια, πολλά εκ των οποίων σήμερα ανήκουν σε ιδιώτες που τα είχαν αγοράσει την περίοδο εκείνη, και να δημεύσουν την περιουσία τους.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το φαινόμενο της εποχής, ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος γνωστός με το προσωνύμιο "παπουλάκος", ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην μοναρχία, κυνηγήθηκε από την τότε διοικούσα Εκκλησία και φυλακίστηκε στην Μονή της Παναχράντου στην Άνδρο, όπου και πέθανε.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Επίσης την περίοδο εκείνη μεταξύ των φυλακισθέντων από την Αντιβασιλεία, είναι ο Κολοκοτρώνης με τον Πλαπούτα και τον Τζαβέλα στο Παλαμήδι, ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος στην Αίγινα, ο Μακρυγιάννης και άλλοι...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Θα ήταν πραγματικά δώρο τιμής στην έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, που το παράδειγμα των επαναστατημένων Ελλήνων ενέπνευσε στους λαούς της γης, ο Υψηλότατος Διάδοχος του Βρετανικού Θρόνου να έφερνε μαζί του τα δολίως απολεσθέντα γλυπτά του Παρθενώνα από τον συμπατριώτη του Έλγιν, ο οποίος με την συνδρομή και άδεια των Οθωμανών κατακτητών απογύμνωσε το παγκόσμιο σύμβολο των εννοιών Ελευθερία και Δημοκρατία, τον Παρθενώνα!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο εορτασμός της Εθνικής μας επετείου, 200 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, μας θυμίζει πως το αγαθό της ελευθερίας δεν μας χαρίστηκε αλλά το κατέκτησαν οι πρόγονοί μας θυσιάζοντας ακόμα και την ζωή τους για αυτήν. Μας θυμίζει ακόμα πως η πραγματική ελευθερία υπάρχει όταν θυμόμαστε την ιστορία μας και φροντίζουμε να διδαχθούμε από αυτήν ώστε να μην την ξαναζήσουμε...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τέλος, θεωρώ πως η απουσία του τιμημένου ράσου από τον εορτασμό του 1821 δείχνει πως ακόμη και όσοι αντιπαθούν τον κλήρο αναγνωρίζουν την προσφορά του στην επανάσταση του 1821 και για τον λόγο αυτό φοβούνται να τον προβάλουν! Αν ο κλήρος της εποχής εκείνης είχε μείνει απαθής στο τόλμημα της επανάστασης, αμφιβάλλω αν θα γιορτάζαμε σήμερα τα 200 χρόνια από αυτήν... Τα υπόλοιπα όπως θα έλεγε και ο Εθνομάρτυρας Παπαφλέσσας, όταν του έλεγαν διάφορα, είναι... κουραφέξαλα!</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></div> <p></p>Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8345010876512493090.post-46789368464211004532021-03-25T06:30:00.002+02:002021-03-26T23:36:10.423+02:00Ελλάδα! Η γη των Αγίων και των ηρώων...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvlFX2dyLMFN19qg5o8LpEP64mIB2DTA4km-jdlnBuiqjk8hl-P8Z22k6kpDu7Dl4kCQw9V0il13cVd1lNvK9cXmmkru4n2OqBHLyhw9uKp4o0L-8-FlXNsrYtOv1ooub_M8OVltzgPQ/s720/164512591_777193579854049_7956476439734673971_n.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="405" data-original-width="720" height="113" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvlFX2dyLMFN19qg5o8LpEP64mIB2DTA4km-jdlnBuiqjk8hl-P8Z22k6kpDu7Dl4kCQw9V0il13cVd1lNvK9cXmmkru4n2OqBHLyhw9uKp4o0L-8-FlXNsrYtOv1ooub_M8OVltzgPQ/w200-h113/164512591_777193579854049_7956476439734673971_n.jpg" width="200" /></a></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η Ελλάδα γιορτάζει την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας! Όχι τυχαία, αφού την μεγάλη ημέρα του Ευαγγελισμού, επιτελείται "της σωτηρίας ημών τό Κεφάλαιον, καί του ἀπ᾽ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις".<span><a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Το σχέδιο της απελευθέρωσης του μεταπτωτικού ανθρώπου από τα δεσμά της δουλείας, ξεκινά!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Την ημέρα αυτή, οι ευλογημένοι πρόγονοι μας την κάνουν λάβαρο επανάστασης απέναντι στην μακραίωνη δουλεία των τετρακοσίων χρόνων, δίνοντας τα πάντα για τον σκοπό αυτό, ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, αποζητώντας " καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιάς και φυλακής"!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Η επανάσταση του 1821 έγινε από εκείνους που θέλησαν να πεθάνουν οι ίδιοι για να ζήσουν λέφτερες οι επόμενες γενιές. Δεν ζήτησαν τίποτα από την πατρίδα αλλά της τα έδωσαν όλα! Οι ήρωες του 1821 πέθαναν πτωχοί και κάποιοι διωγμένοι... Αλλά πέθαναν ευτυχισμένοι γιατί πέτυχαν το ακατόρθωτο: να λεφτερώσουν τούτα τα χώματα!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Δεν τους πίστεψαν τότες. Οι ισχυροί δεν θα ασχολούνταν με τούτο το κομμάτι γης που όπου και να το σκάψεις, κόκαλα θα βγάλεις από τα σπλάχνα του, κόκαλα ή μαρτύρων ή ηρώων! Αυτά τα κόκαλα είναι η θύμηση της νίκης για το δώρο της ελευθερίας. Πάνω σε αυτά ορκίστηκαν η να λεφτερώσουν την Πατρίδα η να πεθάνουν για αυτήν. Και πέθαναν, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Τους βλέπω στα πορτρέτα της θύμησης να κοιτούν με βλοσυρό βλέμμα, όπως κοιτούσαν τότε τους καταχτητές, αγέρωχοι και φτυχισμένοι γιατί πράξαν το καθήκον τους. Σαν να μας λένε σήμερα: μην μας ξεχνάτε, μην ξεχνάτε πως η λεφτεριά σας είναι "απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά". Αυτή τη λευτεριά μην την δώσετε σε κανένα!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Διακόσια χρόνια πέρασαν από τότε... Αυτοί οι αθάνατοι πεθαμένοι έγιναν ενα με το ζείδωρο χώμα του τόπου που λεφτέρωσαν. Έμεινε πίσω τους ο αγέρας ο της ελευθερίας για να τον αναπνέουμε εμείς!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Πίστεψε με σε τούτο που θα σου πω: όποτε περνώ από την ομορφοκκλησιά της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά κάνω δύο φορές το σταυρό μου. Ένα για την Παναγιά που μπήκε μπροστά στους αγώνες μας για την λεφτεριά και ένα για τον γέρο τυφλό και φτωχό ζητιάνο που στέκει ακόμα σαν σκιά στα σκαλοπάτια Της με απλωμένο το χέρι και χαμηλωμένο το βλέμμα...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Οι περαστικοί δίπλα του δεν τον ξέρουν και τον προσπερνούν... Εκείνος κοιτώντας το χώμα, αυτό το βλογημένο της Πατρίδος χώμα, χωρίς να μιλά κρατά το χέρι του απλωμένο. Ένας περαστικός που περνά δίπλα του τον γνώρισε και σταματά. Μόλις ο γέρος τον αντιλαμβάνεται, μαζεύει το γεμάτο από λαβωματιές χέρι του.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">- Στρατηγέ μου, του λέει, εσείς είστε; Τι κάνετε εδώ στα σκαλοπάτια της Εκκλησίας;</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">- Απολαμβάνω την ελεύθερη Πατρίδα παιδί, μου του απαντά εκείνος!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">-Μα εδώ την απολαμβάνετε; Καθισμένος στο δρόμο; , συνέχισε ο ξένος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">- Η πατρίδα μου μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να περνώ καλά. Αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μία ιδέα πώς περνά ο κόσμος που για τη λευτεριά του πολέμησα, αποκρίθηκε και πάλι περήφανα ο ζητιάνος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Ο άνθρωπος, υποκλίθηκε μπροστά του και στρέφοντας να φύγει, άφησε επίτηδες να του πέσει ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα σχεδόν μπροστά στον τυφλό γέρο. Εκείνος ακούγοντας τον ήχο ψηλαφητά έπιασε το πουγκί και αμέσως φώναξε στον νεαρό:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">- Σου έπεσε το πουγκί σου! Πάρτο μην το βρει κανένας και το χάσεις....</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτός ο φτωχός, τυφλός γέρος ήτανε ο ξακουστός Νικήτας Σταματελόπουλος! Και αν δεν τον ξέρεις έτσι, σίγουρα τον ξέρεις ως Νικηταρά Τουρκοφάγο...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Αυτή την ημέρα πέρνα από μια Εκκλησία και άναψε ένα κερί για τις ψυχές τους. Ένα κερί ευγνωμοσύνης για όλους εκείνους, κληρικούς και λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες, πλούσιους που χάριν της Πατρίδος έγιναν φτωχοί και φτωχούς που πολέμησαν για την Πατρίδα χωρίς ποτέ να πλουτίσουν από αυτήν, για όλους εκείνους που στέκουν γονατιστοί μπροστά στην ευγνωμονούσα Ελλάδα στον πίνακα του Βρυζάκη.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;">Και ψέλλισε ένα αιωνία η μνήμη, για όλους αυτούς τους ήρωες , τα θεριά αυτού του τόπου και πες ποτέ εμείς, να μην φανούμε ανάξιοι απόγονοι, επάξιων προγόνων...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana;"> π. Θωμάς Ανδρέου</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div> Thomas Andreouhttp://www.blogger.com/profile/10224226229884499678noreply@blogger.com0