Τά ἱερά κείμενα τῶν εὐαγγελίων εἶναι γεμάτα ἀπό περιπτώσεις ἁμαρτωλῶν
ἀνθρώπων πού πρωταγωνιστοῦν σέ αὐτά.
« ΄Αρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς …( Ο Θεός , δημιουργός του γάμου και της οικογένειας).
Το θέμα της οικογένειας στο οποίο καλούμεθα να εστιάσουμε
στις απογευματινές αυτές συνάξεις της Μητροπόλεως μας, καθίσταται ιδιαίτερα
επίκαιρο στην εποχή μας. Εποχή όπου η αξία του προσώπου μεταβάλλεται σε αριθμό,
το ίδιο το πρόσωπο του ανθρώπου απαξιώνεται και η ζωή του ανθρώπου εξισώνεται
με την ζωή ενός κατοικίδιου, χωρίς αυτό ασφαλώς να σημαίνει ότι απαξιώνουμε τα
δημιουργήματα του Δημιουργού σε κάθε άλλη μορφή ζωής!
Εκκλησιαστική αποτύπωση της Επισκοπής Ελευθερουπόλεως προ του Βουλγαρικού σχίσματος. Η Αρχιερατεία Νεοφύτου Παπακωνσταντίνου, του από Ελευθερουπόλεως, Οικουμενικού Πατριάρχου (25.11.1867-19.1.1872)
Στις
25 Νοεμβρίου 1867, με υπόδειξη του τότε μητροπολίτη Φιλίππων, Δράμας και Ζιχνών Αγαθαγγέλου Σχολαρίου
ή Γαβριηλίδη (23.5.1861-25.5.1872), ο αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Αμασείας Σωφρονίου,
Νεόφυτος Παπακωνσταντίνου, γέννημα του Κιουπ-Κιόι (σημ. Πρώτης) και θρέμμα του
Ροδολίβους, πρώην Εικοσιφοινισιώτης μοναχός και Παγγαιώτης από κάθε
άποψη,εξελέγη επίσκοπος Ελευθερουπόλεως, διαδεχόμενος τον μετατιθέμενο στην επισκοπή
ΠολυανήςΜελέτιο[1]. Η επισκοπή
Ελευθερουπόλεως υπαγόταν ως επισκοπή στην πνευματικήδικαιοδοσία του μητροπολίτη
Φιλίππων και Δράμας και Ζιχνών.
Θέλω να δικάσω το Θεό…
Η ώρα είναι ήδη μιάμιση τα
μεσάνυχτα. Και ενώ είχα κατακλιθεί για να μπορώ να είμαι ξεκούραστος για την
αυριανή λειτουργία, μια σκέψη στροβίλιζε στο μυαλό μου, μια εικόνα τάραζε την
ψυχή μου και δεν επέτρεπε στον Μορφέα να μου χαρίσει το δώρο της ξεκούρασης.
Ξέρει καλύτερα ο Θεός...
Εντύπωση προκαλεί η αρθρόα προσέλευση μουσουλμάνων στην Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκιπο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, αλλόθρησκοι προσέρχονται στον Άγιο προσευχόμενοι ζητώντας από Εκείνον που πέθανε για τον Θεάνθρωπο Χριστό μια χάρη, μια ικεσία...
Γιορτάζοντας την Εθνική μας επέτειο...
Μεγάλη μέρα η σημερινή! Η Ελλάδα γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την απαρχή του μεγάλου και σωτηριώδους κεφαλαίου της σωτηρίας των ανθρώπων και ταυτόχρονα θυμάται ευλαβικά το χρέος και την Θυσία των προγόνων μας που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας...
Αιχμάλωτοι εν καιρώ ειρήνης;
Μέσα στις πολλές δεήσεις και ικεσίες της Εκκλησίας, μια ακούγεται ιδιαίτερα επίκαιρη τούτες τις ημέρες.'' Ὑπὲρ ἀναρρύσεως τῶν αἰχμαλώτων''... Και αυθόρμητα το μυαλό πάει σε δύο νέα παιδιά, αιχμάλωτα εν καιρώ ειρήνης...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)