Copyright : Αρχιμ. Θωμάς Ανδρέου 29-12-2013. Από το Blogger.
RSS

Ο πρύτανης του Θρόνου…

Διαβάζοντας πως σαν σήμερα, το 1989 κοιμήθηκε ειρηνικά ένας εκ των μεγαλύτερων εκκλησιαστικών ανδρών της Μεγάλης Αγίας του Χριστού Εκκλησίας στην νεωτέρα Εκκλησιαστική πραγματικότητα , ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής,


θέλησα να μνημονεύσω την άγνωστη επί προσωπικού αλλά γνωστή από τα κείμενα που κατά καιρούς γράφτηκαν για εκείνον μορφή του, ώστε να κατατεθεί στο πάντοτε φιλόξενο και κατά πάντα αποδίδοντα σεβασμό και τιμή προς την Μητέρα Εκκλησία Amen.gr. Πιθανόν, κάποιοι να αναρωτηθούν πως θέλησα να περιγράψω άνθρωπο που ουδέποτε γνώρισα εκ του σύνεγγυς κάτι που πιθανόν να υποκρύπτει σκοπούς αλλοτρίους. 

Ωστόσο, η ανάγνωση των παρακάτω θα πείσουν εν τέλει τον άδολο αναγνώστη πως ακόμα και αν δεν έχεις γνωρίσει κάποιον εκ του σύνεγγυς, μπορείς να τον περιγράψεις όταν αυτός, συνεχίζει να ζει μετά τον θάνατον του… Κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν , προσδοκούντες την ανάστασιν νεκρών και ταυτοχρόνως συνεχίζουν να ζουν, τόσο στις καρδιές όσων τους έζησαν αλλά και στην σκέψη όσων τους μελετούν. Αυτό μπορεί να συμβεί, μόνο όταν τα κείμενα τους συνεχίζουν να ζουν ενόσω εκείνοι κοιμούνται προσδοκούντες την αιωνιότητα.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, μεγάλης κατακτήσεως, μυρίων ταλάντων τα οποία εν συνόλω διέθεσε στην διακονία της Μεγάλης Εκκλησίας και του Γένους, σε καιρούς χαλεπούς όταν, εικόνες του πνέοντος ζείδωρου της ελευθερίας ανέμου που αποτυπώνονται σήμερα στην μνήμη μας μέσα από τις σιωπηλές για δεκαετίες εκκλησιές και μοναστήρια της καθ’ ημάς Ανατολής ζωντανεύοντας με τον τρόπο αυτό τα οράματα του Γένους, ήταν όχι απλώς άγνωστες, αλλά και εν πολλοίς επικίνδυνες και περιορίζονταν σε δεήσεις και ικεσίες πνευματικές προς τον της ελευθερίας του προσώπου Δημιουργό, ώστε εις πάσαν περίπτωσιν να επαληθεύσει τον λόγον: ‘’ τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν’’ (Λουκ.18.27).Αυτός λοιπόν ο Πρύτανης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου ο αριστοκράτης Πολίτης και κοσμοπολίτης, ο ακραιφνής της Θεολογίας υψιπέτης, ο ικανότερος Πρέσβης και υπερασπιστής των δικαίων της εν αιχμαλωσία Μεγάλης Εκκλησίας κατά τον προσφυή τίτλον του ομωνύμου βιβλίου του Sir Steven Runciman γεννήθηκε στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη σε καιρούς που η ίδια, ανεπιτυχώς ως τα γεγονότα δείχνουν, θέλησε να απομακρύνει κάθε τι, που θύμιζε την επί εκατονταετίες Σουλτανική παρουσία στον θρόνο της Πόλεως που στέκει επί αιώνες μεταξύ Δύσεως και Ανατολής!

Εκεί μεγάλωσε και ανδρώθηκε, σπούδασε την Ιερά Επιστήμη στην σιωπηλή πλέον της Χάλκης Σχολή, εκεί δέχθηκε την Ιεροσύνη και την Αρχιεροσύνη και εκεί σαν σήμερα, άφησε την τελευταία του αναπνοή στην αγαπημένη γη των προγόνων του… Ο διαλεκτικός και διαλλακτικός Ιεράρχης, παρέμεινε στην μνήμη  όλων όσων των γνώρισαν, ως ο ικανός οιακοστρόφος ενός πηδαλίου το οποίο δεν κράτησε ο ίδιος στα χέρια του ποτέ! Αυτό όμως, δεν τον εμπόδισε ώστε να συνεχίσει ακόμα και μετά την διαγραφή του ονόματος του από τον κατάλογο των υποψηφίων Πατριαρχών, υπό της Τουρκικής κυβερνήσεως το 1972, να μάχεται διαρκώς με μόνο όπλο την ευγένεια και φυσική αρχοντιά του και την ρητορική δημηγορία του υπέρ των δικαίων της Εκκλησίας! 

Μια περίπτωση κατά την οποίαν ο Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων στάθηκε απέναντι στη καθεστηκυία τάξη , ενσπείροντας τον προβληματισμό που αργότερα εξελίχθηκε σε φθόνο, είναι και αυτή κατά την οποία διερχόμενος από την Αθήνα, την περίοδο του Τριωδίου του 1970,  με έναν μνημειώδη λόγο του υπό τον τίτλον:’’ Κατηγορώ την υποκρισίαν ’’, χρησιμοποιεί το παράδειγμα του εθιμικού καρνάβαλου για να προβληματίσει με μια  ιδιαίτερα ευφυή  και βαθιά θεολογική σκέψη  όλους όσους εφησυχάζουν υποκρινόμενοι...

Εκεί λοιπόν, απέναντι στην κοσμική και εκκλησιαστική της εποχής εξουσία καθώς και στον Ελληνικό λαό που τον παρακολουθεί είτε εντός του Μητροπολιτικού Ναού των Αθηνών, είτε από τους δέκτες του ραδιοφώνου που αναμεταδίδουν την φωνή του, υπερασπίζεται τον καρνάβαλο τον οποίον και χαρακτηρίζει ως τον  ‘’ ειλικρινέστερο  και εντιμότερο όλων των υποκριτών’’!

Αυτή είναι και η αφορμή τούτης της γραφής! Ο πάντοτε, αλλά ιδιαιτέρως σήμερα, επίκαιρος λόγος του προς πάντας, τους εν Εκκλησία και Πολιτεία, ώστε να προβληματιστούμε σοβαρά για όσα το αύριο, επιμελώς σήμερον  υποκρύπτει. Ο Γέρων Χαλκηδόνος ως ο άριστος οραματιστής της Εκκλησίας του μέλλοντος και εκ του τάφου θα επιμαρτυρεί ότι:   ‘’Δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν ὡς χριστιανικαὶ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι καὶ Ὁμολογίαι τοῦ κύματος αὐτοῦ τῶν ἐπερχομένων, ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν ὅλοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Εἶναι πλέον ἡ ὥρα νὰ λυτρωθῶμεν ἐκ τῆς ἀντιπατερικῆς ἰδέας, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μόνον μέχρις ἑνὸς ὁρισμένου σημείου τῆς Ἱστορίας ἦτο δυνατὸν νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν θείαν Ἀποκάλυψιν. Πρέπει, ἐπὶ πλέον τοῦ πατερικοῦ πνεύματος, νὰ ἀναλάβωμεν ὡς Ἐκκλησία τὴν θείαν ὑπευθυνότητα καὶ τόλμην καὶ γενναιότητα τῶν Πατέρων καὶ νὰ θεολογήσωμεν τὸν Χριστόν, τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὄχι μὲ νομοκρατικὴν φαρμακίδειον, φερ᾿ εἰπεῖν, σωματειακὴν ἀντίληψιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ, ζῶντος ἐν τῇ ἀναστάσει’’. 

                                                              π. Θωμάς Ανδρέου 

                                                        

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου