Copyright : Αρχιμ. Θωμάς Ανδρέου 29-12-2013. Από το Blogger.
RSS

Με αφορμή τον θάνατο ενός ανθρώπου...

Λένε ότι ο προβληματισμός γεννά την σκέψη. Προσωπικά υποστηρίζω ότι και η σκέψη γεννά προβληματισμό. Σκέφθηκα λοιπόν , αν θα έπρεπε να καταθέσω την άποψη μου δημοσίως για ότι ακολούθησε μετά την αναγγελία του θανάτου του γνωστού ηθοποιού Μηνά Χατζησάββα. 

Από χθες διαβάζω διάφορα σχετικά με όσα συνέβησαν στην πολιτική κηδεία του ηθοποιού. Μάλιστα, είχα την ευκαιρία να ακούσω ένα ηχητικό απόσπασμα που με εντυπωσίασε όχι τόσο για το θάρρος, αλλά περισσότερο για το θράσος με το οποίον διατυπώθηκαν οι σκέψεις του ομιλητού. Νομίζω πως είναι λίγο άκομψο τουλάχιστον, κατά την τελετή μιας κηδείας, έστω πολιτικής, αυτό αφορά τις προσωπικές επιλογές του καθενός, να ακούγονται πράγματα για τον θανόντα που ο ίδιος τουλάχιστον δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει...

Άκουσα λοιπόν, να επανέρχεται στο προσκήνιο η συζήτηση για το επιλεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης, το οποίον εάν υπήρχε θα είχε επιλύσει κάποια ζητήματα που αφορούν διαδικαστικά θέματα σχετικά με τον αποθανόντα. Επίσης, τέθηκε συν τοις άλλοις και το θέμα δημιουργίας αποτεφρωτηρίου στην Ελλάδα, μιας και επιθυμία του εκλιπόντος ήταν να αποτεφρωθεί και όχι να ταφεί. Τα θέματα είναι πολύ μεγάλα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξαντληθούν σε ένα κείμενο - άποψη, που περιορίζεται σε λίγες παραγράφους. Ωστόσο, αυτό δεν με εμποδίζει να καταθέσω την άποψη μου στην κρίση των αναγνωστών. 

Τι σημαίνει σύμφωνο συμβίωσης τελικά στην Ελλάδα; Πολλά ζευγάρια επιλέγουν να συζούν χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας. Άλλοι πάλι, θέλοντας να νομιμοποιήσουν αυτήν την συγκατοίκηση επιλέγουν τον λεγόμενο πολιτικό ''γάμο'' που εδώ και δεκαετίες έχει θεσμοθετηθεί. Στην προκειμένη περίπτωση, το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης , περιλαμβάνει και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιθυμούν να νομιμοποιήσουν την σχέση τους, πάντα σε νομικά πλαίσια. 

Το ζήτημα που τίθεται είναι, το κατά πόσον αυτό προκαλεί μια σχετικά συντηρητική κοινωνία μιας και για το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας, ο γάμος, αποτελεί μυστήριο απέναντι και στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους. Η έννοια της διαφορετικότητας, εξαντλείται μέσα από συζητήσεις που καθιστούν γραφικούς, ανθρώπους ή και επιλογές, σε μια προσπάθεια ώστε να πεισθεί η πλειοψηφία από την μειοψηφία. 

Όλοι οι άνθρωποι, είναι πλάσματα του ίδιου Θεού. Αυτό σημαίνει, ότι η επιλογή του προσώπου είναι μέρος της ελευθερίας της βουλήσεως με την οποίαν πλάσθηκε κατ' εικόνα και καθ΄ομοίωση Εκείνου. Το αν θα συζήσει, το αν θα αποτεφρωθεί ή το αν θα επιλέξει συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αφορά το πρόσωπο. Το πρόβλημα όμως δημιουργείται όταν η επιλογή του προσώπου, καθίσταται ενδεικτικός τρόπος ζωής και για τους άλλους... 

Η επιλογή αποδοχής ή όχι του Λόγου Του Θεού, πάλιν αφορά το πρόσωπο του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς να ακυρώσει τον Λόγο Του Θεού, χάριν της δικής του επιλογής! Επίσης, δεν μπορεί κανείς να επιβάλει τον Λόγο Του Θεού σε κανέναν! Το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης λοιπόν, δεν αφορά όσους συνειδητά ακολουθούν τον Λόγο Του Θεού, αλλά όσους επιθυμούν να ζουν , ξεκάθαρα, χωρίς αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με την αποτέφρωση. Αν κάποιος επιθυμεί να αποτεφρωθεί έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, κατά τον ίδιο τρόπο που και η Εκκλησία, δικαίως, θα του απαγορεύσει την τέλεση θρησκευτικής ακολουθίας πριν από αυτήν καθώς και μετά. 

Γιατί θα πρέπει λοιπόν μια ολόκληρη κοινωνία να ασχολείται με ένα ζήτημα , με αφορμή τον θάνατο ενός ανθρώπου, που δεν αφορά την πλειοψηφία, αλλά την μειοψηφία; Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν και συνεχίζω να το λέω, ότι η Εκκλησία είναι μια μεγάλη αγκαλιά στην οποίαν χωρούν όλοι. Κανείς δεν παραμένει όμως μέσα σε Αυτήν υποχρεωτικά. 

Και κάτι ακόμα. Επειδή το σύμφωνο συμβίωσης έχει και άλλες προεκτάσεις, καταθέτω την διαφωνία μου όσον αφορά την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Η νομοθεσία περί υιοθεσίας στην Ελλάδα έχει γίνει αιτία ζευγάρια ανθρώπων που δεν κατάφεραν να κάνουν ένα παιδί, να αγοράζουν παιδιά στην μαύρη αγορά από βαλκανικές χώρες, όταν τα ορφανά ή και απροστάτευτα παιδιά ζουν μέσα σε ιδρύματα της χώρας, περιμένοντας την στιγμή που θα αποκτήσουν τον πατέρα και την μητέρα που οι συνθήκες της ζωής τους αποστέρησαν. Όταν λοιπόν ο νόμος κωλυσιεργεί απέναντι στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, που ζητούν απεγνωσμένα να υιοθετήσουν ένα παιδί, θα είναι πιο επιεικής στα ομοφυλόφιλα; 

Μπορεί, να υπάρχουν ομοφυλόφιλα ζευγάρια που θα μπορούσαν να μεγαλώσουν παιδιά πολύ καλύτερα και ποιοτικότερα από κάποια ετεροφυλόφιλα που τα πετούν στα σκουπίδια , που τα εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως . Αυτό όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση, να παραθεωρήσει το γεγονός πως εάν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, αυτά τα παιδιά, θα στιγματιστούν χωρίς να το θέλουν χάριν των επιλογών των ανθρώπων που θέλησαν να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή... Πολύ φοβάμαι δε, πως σε κάποια στιγμή ίσως στραφούν εναντίων αυτών των ανθρώπων αισθανόμενα πως έγιναν πειραματόζωα ενός εγχειρήματος απέναντι σε μια κοινωνία που δεν αντέχει όχι στην διαφορετικότητα, αλλά στην επιβολή της, ως τρόπου ζωής του συνόλου... 
                                                                             
                                                                                                         π. Θωμάς Ανδρέου 

4 σχόλια:

Στυλιανός είπε...

Πολύ σωστά.

Σεραφείμ είπε...

Άψογος.

Ανώνυμος είπε...

Καμιά επιβολή δεν υφίσταται το "σύνολο" σεβαστέ μου πατέρα από την διαφορετικότητα και την όποια νομική κατοχύρωση της.Αντιθέτως,το "σύνολο"(αλήθεια,οι "διαφορετικοί" δεν είναι μέρος του συνόλου;),διαχρονικά επιβάλλει τις αντιλήψεις,τις επιλογές και τον τρόπο ζωής του στην εκάστοτε "διαφορετικότητα".Ενίοτε δε,η "διαφορετικότητα",θέλωντας και μη πληρώνει,με όλες τις έννοιες της λέξης,τους εκπροσώπους του "συνόλου" για να τους ακούει στο τέλος να την εξυβρίζουν κι από πάνω..

Thomas Andreou είπε...

Διάβασα με προσοχή το σχόλιο σας που γράφτηκε σήμερα στις 2:38 μ.μ. Δεν κατάλαβα εάν συμφωνείτε ή όχι με το κείμενο για το οποίο και γράψατε το σχόλιο σας αυτό. Βρήκα αυτήν την φράση από το κείμενο μου επί της οποίας μάλλον απαντήσατε. '' Η έννοια της διαφορετικότητας, εξαντλείται μέσα από συζητήσεις που καθιστούν γραφικούς, ανθρώπους ή και επιλογές, σε μια προσπάθεια ώστε να πεισθεί η πλειοψηφία από την μειοψηφία''. Όπως καταλάβατε, υποστηρίζω πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζει όπως ο ίδιος θέλει. Επίσης, υποστηρίζω πως αν κάποιος άνθρωπος επιθυμεί να εφαρμόσει τον Λόγο του Θεού στην ζωή του, έχει την επιλογή να το κάνει. Δεν αναφέρομαι πουθενά μέσα στο κείμενο σε ''διαφορετικούς'' ανθρώπους, παρά σε διαφορετικές επιλογές! Έχει διαφορά! Τέλος, όσον αφορά την τελευταία πρόταση του σχολίου σας, σας παραπέμπω να διαβάσετε το χθεσινό κείμενο μου στους Ιερατικούς στοχασμούς, με τίτλο: ''Κηρύγματα μίσους, σε μέρες αγάπης''. Σας ευχαριστώ για την υποβολή του σχολίου σας το οποίον και ανάρτησα αμέσως μόλις είδα και σας διαβεβαιώ πως το γεγονός και μόνον ότι σε αυτό το προσωπικό blog, παρέχω την δυνατότητα σχολιασμού από πλευράς των φίλων αναγνωστών στα κείμενα μου, τουλάχιστον αποδεικνύει ότι δέχομαι κάθε άποψη ή και κριτική σε αυτά, αρκεί πάντοτε να είναι με ευγένεια διατυπωμένη όπως και η δικής σας. Και πάλι ευχαριστώ, καλό σας βράδυ.

Δημοσίευση σχολίου