Copyright : Αρχιμ. Θωμάς Ανδρέου 29-12-2013. Από το Blogger.
RSS

Εξομολόγηση , αναμαρτησίας...

Από καιρό σκεπτόμουν να γράψω για το θέμα αυτό. Μου δόθηκε τώρα η ευκαιρία, με τις συχνές περιοδείες στα χωριά της επαρχίας μας κατά τις οποίες εξομολόγησα αρκετούς ανθρώπους. Στο μυστήριο της Εξομολογήσεως φθάνεις, όταν αισθάνεσαι πως κάτι σε βαραίνει, κάτι που νιώθεις την ανάγκη μέσα από την θεραπευτική του μυστηρίου έννοια, να εξωτερικεύσεις , να αποθέσεις το βάρος της ψυχής σου, στο πετραχήλι του πνευματικού.




Αντιπαρέρχομαι τις τελείως λανθασμένες πρακτικές όσων νομίζουν πως δεν χρειάζονται την εξομολόγηση στην ζωή τους, ή πως αρκεί να εξομολογηθούν σε μια εικόνα...  Για το θέμα αυτό, έχω γράψει στο παρελθόν ένα κείμενο με τίτλο '' Γιατί να εξομολογηθώ'' που μπορείς να το διαβάσεις εδώ και μέσα από το οποίο προσπαθώ αναφέρω κάποιες ελάχιστες σκέψεις μου επί του Ιερού Μυστηρίου. Αυτό που σήμερα με οδηγεί στην κατάθεση των παρακάτω σκέψεων, είναι η άρνηση μας , ενώ προσερχόμαστε στην εξομολόγηση, να δεχθούμε την έννοια της αμαρτίας στον εαυτό μας.

Το πρώτο πράγμα που ακούμε τις περισσότερες φορές, στην  αρχή του μυστηρίου, είναι τι ΔΕΝ έχει κάνει ο εξομολογούμενος. Η έννοια της αυτοδικαίωσης ξεκινά με τις φράσεις ΔΕΝ έκλεψα, ΔΕΝ σκότωσα, καθώς και την παραδοχή πως '' είμαι καλός άνθρωπος...''. Εύλογα, διερωτάται λοιπόν κανείς, ποιος είναι ο λόγος που κάποιος προσέρχεται στην Χάρη του Μυστηρίου, όταν εκ των προτέρων έχει πείσει τον εαυτό του πως δεν έχει αμαρτίες;

Είναι δύσκολο να διαπιστώνεις, σε αυτές τις περιπτώσεις, πως κάποιοι, εξαντλούν την έννοια της εξομολόγησης , στο να υφαρπάξουν μιαν ευχή ώστε να μπορέσουν να κοινωνήσουν! Ακόμα και αυτό, δείχνει έναν υπολογισμό. Η σκέψη δηλαδή, πως θα προσέλθω στην εξομολόγηση ώστε να πάρω την ''άδεια'' να κοινωνήσω το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, δείχνει πως τελικά δεν μπορούμε όχι απλά να εκφράσουμε την έννοια του βάρους της αμαρτίας, αλλά ούτε να την αναγνωρίσουμε.

Η τραγική αυτή διαπίστωση, δείχνει πόσο ακατάρτιστος πνευματικά είναι ο κόσμος που δηλώνει πως είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί! Και την ευθύνη, δεν την έχουν οι άνθρωποι, αλλά εμείς, οι θεωρούντες αυτούς πνευματικούς που πολλές φορές δεχόμεθα με προχειρότητα την σκέψη να διαβάσουμε μια ευχή , ώστε να μπορέσει ο άλλος να κοινωνήσει.... Προχειρότητα, που απαλλάσσει τον ακατήχητο και επιβαρύνει τον θεωρούντα εαυτόν κατηχημένον....

Η συνειδητή εξομολόγηση, προϋποθέτει αναγνώριση της αμαρτίας ώστε να μπορεί στην συνέχεια να εκφρασθεί.  Αν κάτι, δεν το θεωρείς αμαρτία, πως τα το πεις, ή γιατί να το πεις.... Νομίζω, πως υπάρχει σοβαρό κενό κατηχήσεως στον λαό μας που πολλές φορές ακολουθεί ασυνείδητα ή κατ' έθος, παραδοσιακά την Εκκλησία. Άνθρωποι χωρίς πνευματική συναίσθηση, μπορούν εύκολα να γίνουν βορά στα νύχια αιρετικών αρπακτικών που καραδοκούν ώστε να συμπαρασύρουν στα δίκτυα της αιρέσεως μια ψυχή!

Είναι η μεγαλυτέρα ευθύνη μας αυτή. Να κατηχήσουμε , να καταρτίσουμε τον λαό μας ώστε να γνωρίζει ποια τελικά είναι η Πίστης μας, για την οποίαν πολλοί κόπτονται χωρίς να την γνωρίζουν. Νομίζω λοιπόν, πως είναι καλύτερο για την Εκκλησία, να έχει στους κόλπους της λίγους και συνειδητούς πιστούς, παρά χιλιάδες, εκατομμύρια ίσως ασυνείδητων οπαδών που η έννοια της πίστεως εξαντλείται σε μια εθιμική παράδοση και τίποτε περισσότερο! Ας μην ξεχνάμε, πως το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων που εισχωρούν σε κάποια αίρεση, είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι που δεν κατάφεραν ποτέ να γευθούν την αληθινή Ορθοδοξία...
                                                                                       
                                                                                                         π. Θωμάς Ανδρέου     

1 σχόλια:

Unknown είπε...

Προσυπογράφουμε, Πάτερ! Την ευχή σας...

Δημοσίευση σχολίου